Φωτογραφίες: Μαρία Χρυσοστόμου

 

Η Στυλιάνα κάνει αυτό που όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας έχουμε πει μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι δήθεν θα αφήσουμε τη ζωή της πόλης και να πάμε στο χωριό να φυτεύουμε ντομάτες.

Και τι ντομάτες! Τις φημισμένες ανά το παγκύπριο ντομάτες του Φαρμακά.

Μόνο που η ίδια δεν έχει υπάρξει στην πόλη, αφού εκεί γεννήθηκε, εκεί μεγάλωσε και εκεί έφτιαξε την οικογένειά της.

Λίγο από ανάγκη και περισσότερο γιατί θέλει να κρατήσει ζωντανή τη γη του παππού της, την οποία καλλιεργεί σήμερα, αποφάσισε να μπει στη δουλειά αυτή. Δεν είναι γεωργός με την hard-core έννοια του όρου, πλην όμως ξοδεύει πολλές ώρες στα χωράφια -ενίοτε μαζί και με τα παιδιά της. Μάλιστα, τα τελευταία 2-3 χρόνια, με ένα αυτοκίνητο, κάνει μια διαδρομή στη Λευκωσία και πουλά τα καλούδια που παράγει η οικογένεια.

Κάθε Δευτέρα οδηγεί το -δανεικό από τον παππού της- λευκό αγροτικό αυτοκίνητό της και κάνει μια συγκεκριμένη διαδρομή περνώντας από Λατσιά, Στρόβολο, Άγιο Δομέτιο, Λακατάμια και Δευτερά, ενώ την Παρασκευή θα την βρεις σε μια μικρή λαϊκή αγορά που πραγματοποιείται σε ένα σημείο πλησίον της πρώην υπεραγοράς Ορφανίδης στον Στρόβολο.

 

Πέραν από τις εξαιρετικής ποιότητας ντομάτες του Φαρμακά, οι οποίες οφείλουν την γλυκιά γεύση τους στο μεγάλο υψόμετρο του χωριού (970 μέτρα) το οποίο τις βοηθά να ψήνονται πάνω στο φυτό και όχι αφού κοπούν, στα κασόνια του μονοκάμπινου θα βρεις επίσης αγγουράκια, φασολάκι, λουβί, κολοκύθια, πιπέρια, μελιτζάνες μαύρες αλλά και μακρόστενες (ειδικές ακόμα και για γλυκό), κουνουπίδι, κραμπί, σταφύλι, μήλα, νεκταρίνια, φορμόζες, όπως επίσης και διάφορα άλλα προϊόντα όπως καππάρι ξιδάτο, αλλά και σιουσιούκο όταν είναι ο καιρός του, ο οποίος μάλιστα είναι χωρίς γλουτένη.

 

Στην ατάκα, πάντως, «θα τα παρατήσω όλα και θα φυτεύω ντομάτες», χαμογελώντας μού διευκρίνισε πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά ή τόσο εύκολα. «Η κατάσταση με τον καιρό είναι σαν κουμάρι» μού λέει «αφού δεν ξέρεις τι θα σου προκύψει»…

Και παρόλο που μιλά για ζόρι και δυσκολίες, παρόλο που μέσα σε όλα αυτά τα πράγματα χωράει και η ανατροφή τριών μικρών παιδιών ηλικίας 4, 7 και 10 ετών, εντούτοις εγώ είδα έναν νέο άνθρωπο φύσει αισιόδοξο που απολαμβάνει αυτό το πολύ απλό ή πολύ σπουδαίο (όπως θες πες το) πράγμα που κάνει!

 

Αγαπά τη γη του παππού της, δείχνοντάς του το με έμπρακτο τρόπο, ενώ σίγουρα αυτό που εισπράττει από την ηθική ικανοποίηση του ίδιου, βλέποντάς την να μπαίνει κυριολεκτικά στα δικά του χωράφια, είναι χωρίς αμφιβολία η πιο σπουδαία ανταμοιβή για εκείνην.

Όλο αυτό το μεράκι και την αγάπη της Στυλιάνας και της οικογένειάς της για την γη, θα την βρεις ξεχωριστά σε κάθε φρούτο και σε κάθε λαχανικό που θα σου προσφέρει.