Ο «Θετικός», όπως ο ίδιος θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του, είναι 43 ετών, μένει και εργάζεται στην Πάφο και είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος που ζει μία φυσιολογική ζωή.

Μόνη του πρακτική διαφορά από τη δική σου καθημερινότητα, μη οροθετικέ και ίσως προκατειλημμένε με το άγνωστο άνθρωπε, είναι πως κάθε μέρα παίρνει τρία χάπια («μονοφατσιά» και όχι «σπαστά που θα ήταν σπαστικό», όπως μας λέει χαρακτηριστικά) και μία φορά το δίμηνο τρέχει στη Γρηγόριο Κλινική στη Λάρνακα για τις απαιτούμενες αναλύσεις και θεραπεία.

Πότε και πώς διαγνώστηκες;

Διαγνώστηκα ως φορέας του HIV πριν από εφτά χρόνια. Ο ιός είχε μεταδοθεί σε εμένα από άτομο με το οποίο τότε διατηρούσα δεσμό και που συνειδητά κάναμε έρωτα χωρίς προφύλαξη.

Πρέπει να πω βεβαίως πως κάθε τέσσερις μήνες έκανα αναλύσεις. Νοέμβρη προσβλήθηκα και Γενάρη διαγνώστηκα.

Πώς ένιωσες τη μέρα που το έμαθες;

Πανικοβλήθηκα, έκανα περίεργες σκέψεις και έκλαψα πολύ. Δεν είχα κανένα να μιλήσω και δεν ήξερα ποιον και τι να ρωτήσω.

Οι γιατροί όσο καθησυχαστικοί και αν προσπαθούσαν να ήταν, δεν μου ενέπνεαν εμπιστοσύνη. Η ίδια η νοσοκόμα που μου το είχε ανακοινώσει θυμάμαι ότι δάκρυσε, ήταν συγκινημένη και ένιωθα πως δεν μπορούσε να με αντιμετωπίσει.

Αρχικά κανείς δεν μου ενέπνεε σιγουριά, οπότε στην πορεία αποφάσισα μόνος μου να το ψάξω, μόνος μου να γνωρίσω τον εχθρό μου και μόνος μου να το αντιμετωπίσω.

Όταν το έμαθα πανικοβλήθηκα, έκανα περίεργες σκέψεις και έκλαψα πολύ

Ο σούπερ σταρ του NBA Magic Johnson ζει με τον HIV από το 1991

Πόσο καιρό μετά τη διάγνωση το μίλησες με κάποιο άτομο για πρώτη φορά;

Περίπου δέκα μέρες μετά μίλησα με ένα δικό μου άτομο, το οποίο επίσης πανικοβλήθηκε όταν του το είπα. Φοβόμασταν να πιούμε και οι δύο από το ίδιο ποτήρι. Στάθηκε όμως δίπλα μου και αγαπηθήκαμε πάρα πολύ μετά από αυτό.

Σταδιακά και μετά από αρκετές συζητήσεις με γιατρούς, ξεκίνησα τη θεραπεία. Στο βάθος του χρόνου με καθησύχασαν.

Τι περιλαμβάνει η θεραπεία;

Κάθε περιστατικό διαφέρει και η απαιτούμενη θεραπεία έχει να κάνει με τη συνολική κατάσταση της υγείας του οργανισμού ενός φορέα. Στην περίπτωσή μου είναι τρία χάπια καθημερινά, που τα παίρνω οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας εγώ αποφασίσω.

Σαφώς και αναλόγως των υποδείξεων των γιατρών σου, κάθε τόσο κάνεις αναλύσεις και ολικές εξετάσεις. Έτσι νιώθεις πολύ πιο σίγουρος για το τι συμβαίνει στο σώμα σου, και γι’ αυτό πιστεύω πως είναι καλά οποιοσδήποτε να ελέγχεται κάθε τόσο, άσχετα αν είναι, ή όχι, οροθετικός.

Εγώ έτσι κάνω, για να μη ντρέπομαι και για να είμαι άνθρωπος θετικός.

Νόμιζα πως (ο ιός) είναι ο εχθρός μου. Τελικά τον έκανα συνοδοιπόρο μου και δάσκαλό μου

Πώς μεταδίδεται ο ιός;

Είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα και μπορεί να μεταφερθεί και από το αίμα. Ούτε από το ποτήρι, ούτε από το φιλί, ούτε από το φτάρνισμα.

Και πώς είναι να ζεις ως οροθετικός;

Η σκέψη πως πρέπει για το υπόλοιπο της ζωής μου να σκέφτομαι και να κουβαλώ τη θεραπεία, αρχικά με φόβιζε. Στην πορεία συμβιβάστηκα. Είναι λες και έχεις ένα σπυρί στον κώλο, που πάντα θα το έχεις. Το αν θα σε ενοχλεί η όχι, είναι δική σου επιλογή. Δική σου επιλογή είναι και το αν βάζεις το σπυρί στο κώλο ή στο μέτωπο. Προσωπικά εκείνο που νόμιζα πως είναι ο εχθρός μου, το έκανα τελικά συνοδοιπόρο μου και δάσκαλό μου και προχωρώ με τη ζωή.

Με τη Γρηγόριο Κλινική είσαι ικανοποιημένος;

H Γρηγόριος Κλινική είναι μία μικρογραφία της κυπριακής κοινωνίας. Αρκετοί νοσηλευτές σε αντιμετωπίζουν λες και δεν συμβαίνει τίποτα, είναι όμως και μερικοί, υποτίθεται γνώστες, που είναι προκατειλημμένοι. Το ιατρικό προσωπικό θα έλεγα ότι κάνει ό,τι μπορεί. Είναι μόνο δύο γιατροί και πρέπει να αναλάβουν όλους τους ασθενείς.

Έχω, ωστόσο, ακούσει διάφορα περιστατικά που έγιναν σε νοσηλευτήρια γενικά στην Κύπρο, εκτός Γρηγορίου, που αφορούν σε κακή αντιμετώπιση εκ μέρους του προσωπικού.

Επομένως, πιστεύω πως σύσσωμο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό οφείλει να ενημερώνεται για τις τρέχουσες επιστημονικές εξελίξεις γύρω από τον ιό. Να γνωρίζουν, για παράδειγμα, πως να αντιμετωπίζουν επείγοντα περιστατικά στις Πρώτες Βοήθειες. Και να το κάνουν με πλήρη εχεμύθεια και σεβασμό στον ασθενή.

Η εικόνα της δεκαετίας του 90 δεν ισχύει. Πλέον υπάρχει θεραπεία και η κατάσταση της υγείας ενός φορέα είναι σταθερή και ελεγχόμενη.

Σύσσωμο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό οφείλει να ενημερώνεται για τις τρέχουσες επιστημονικές εξελίξεις 

O Μεξικανοαμερικανός fashion designer Μondo Guerra ζει με τον HIV από το 2000

Η ευρύτερη ζωή για ένα οροθετικό άτομο στην Κύπρο πώς είναι;

Έχουμε ακόμα μεγάλη απόσταση να διανύσουμε από τη Δυτική Ευρώπη, όπου οι πολίτες δημιουργούν συνεχώς ουρές για εξετάσεις ρουτίνας. Όταν είχα πάει σε χώρα της Δυτικής Ευρώπης για έλεγχο, είχα δει ανθρώπους όλων των ηλικιών και κοινωνικών ομάδων, που περίμεναν να εξεταστούν. Δεν πρέπει να φοβάται ο κόσμος να πηγαίνει για αναλύσεις. Και δεν είναι μόνο ο HIV, υπάρχουν κι άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, για τα οποία η απαιτούμενη θεραπεία δεν είναι τίποτα.

Για την Κύπρο ανησυχώ, επειδή οι άνθρωποι εδώ φοβούνται να κάνουν τις αναλύσεις τους. Αυτό όμως είναι πιο επικίνδυνο από το να έχεις κάτι, να ξέρεις ότι το έχεις και να παρακολουθείσαι από γιατρούς. Ας γίνει συλλογική συνείδηση πως δύο φορές τον χρόνο, κάποιο άτομο που είναι σεξουαλικά ενεργό, πρέπει να πηγαίνει για αναλύσεις.

Είναι ακόμη πάρα πολύ σημαντικό και αναγκαίο να δημιουργηθούν ομάδες ουσιαστικής ψυχολογικής υποστήριξης. Σε χώρες του εξωτερικού τέτοιες ομάδες υπάρχουν. Όταν στο παρελθόν ζούσα αλλού είχα ενταχθεί σε μία. Μαζευόμασταν όλοι οι ασθενείς μαζί μια φορά τη βδομάδα με ένα σύμβουλο σαν χαλαρή παρέα, λέγαμε τα νέα μας, κάποιες φορές παίζαμε και επιτραπέζια. Συζητούσαμε τα νέα μας τόσο αναφορικά με τον ιό όσο και για άλλα θέματα. Με βοήθησαν να αντιμετωπίσω την κατάσταση και να μου γίνει συνείδηση πως δεν είμαι μόνος μου και πως σαν εμένα έχει κι άλλους πολλούς.

Οι σύμβουλοι ήταν γνώστες και της ιατρικής και της ψυχολογίας. Μας ενημέρωναν, μας βοηθούσαν, μας καθοδηγούσαν και μας παρέπεμπαν στα αρμόδια άτομα. Ήταν πολύ ωραίο αυτό.

Για την Κύπρο ανησυχώ, επειδή οι άνθρωποι εδώ φοβούνται να κάνουν αναλύσεις

Στους ερωτικούς σου συντρόφους το λες; Αν ναι, τι αντιμετώπιση εισπράττεις;

Πιστεύω πως ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεων του. Εγώ πάντα χρησιμοποιώ προφυλακτικό, όχι γιατί φοβάμαι να μην το μεταδώσω. Ξέρω την κατάσταση της υγείας μου και είναι πολύ μικρές οι πιθανότητες μετάδοσης, εφόσον είμαι σε θεραπεία και το ποσοστό του λεγόμενου ιικού φορτίου στον οργανισμό μου είναι πολύ χαμηλό και μη ανιχνεύσιμο. Γενικά όμως πιστεύω πως ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεων του. Και δεν φταίει πάντα ο μαλάκας που το μετέδωσε. Οι τύψεις ναι, είναι δικές του αλλά φταις και εσύ που το επέτρεψες.

Δεν φταίει πάντα ο μαλάκας που το μετέδωσε, φταις και εσύ που το επέτρεψες

Σε ποια άτομα έχεις μιλήσει;

Το έχω πει σε άτομα που μου ενέπνευσαν εμπιστοσύνη ή ανέπτυξα συναισθηματικό δέσιμο μαζί τους.

Ποια ήταν η αντίδρασή τους;

Έχω εισπράξει και τους δύο πόλους αντίδρασης. Τα ενημερωμένα, ψαγμένα και «στρογγυλόμυαλα» άτομα, όπως τα ονομάζω (γέλια) με αντιμετώπισαν με ένα στυλ οκ, και τι έγινε, προχωρούμε. Μάλιστα εκμεταλλεύτηκαν την περίσταση και ενδιαφέρθηκαν να μάθουν περισσότερα.

Οι ημιμαθείς πανικοβλήθηκαν και με αντιμετώπισαν σαν λεπρό. Προσωπικά παίρνω το ρίσκο συνειδητά να εκθέσω τον εαυτό μου, γιατί όσο υπάρχει άγνοια, υπάρχει και προκατάληψη.

Διάβασε και ενημερώσου, όχι όμως από το Google, ψάχνε έγκυρες και ιατρικές πηγές

Στην οικογένειά σου έχεις μιλήσει;

Στους γονείς μου όχι. Θεωρώ πως δεν θα το άντεχα, λόγω της ηλικίας και της άγνοιάς τους.

Στα αδέρφια μου έχω μιλήσει. Δεν θα έλεγα πως έχουν συμφιλιωθεί πλήρως με την κατάσταση. Παρόλαυτά με στηρίζουν και ας μη μπορούν ψυχολογικά να ακούσουν ή να δεχτούν εντελώς το τι μου συμβαίνει. Μια αγκαλιά για μένα όμως την έχουν.

Τι θα έλεγες σε κάποιο άτομο που μόλις έχει διαγνωστεί;

Διάβασε και ενημερώσου, όχι όμως από το Google και από οποιαδήποτε τυχαία σάιτ. Ψάχνε έγκυρες και ιατρικές πηγές. Ο ιός δεν είναι εχθρός σου, είναι συνοδοιπόρος σου. Η ψυχολογία σου είναι επίσης πολύ σημαντική. Βρες ένα άτομο να μοιραστεί το βάρος σου, που θα σε δεχθεί για εκείνο που είσαι και μαζί θα μάθετε για το θέμα περισσότερα.

Ένας από τους σπουδαιότερους Ολυμπιονίκες κολυμβητές όλων των εποχών, ο Greg Louganis, ζει με τον HIV από το 1988

Κάτι τελευταίο που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας;

Για τους φορείς θα έλεγα να παίρνουν προφυλάξεις και για το ευρύ κοινό να μη φοβάται να κάνει εξετάσεις. Το ότι πας για αναλύσεις, δεν σημαίνει πως έκανες κάτι κακό, σημαίνει πως το ψάχνεις το θέμα.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό να γίνει εκστρατεία ενημέρωσης για το τι είναι αυτός ο ιός, αφού είναι γύρω μας και όλους μας αφορά. Πρέπει να ξεκολλήσουμε εντελώς από τις εικόνες της δεκαετίας του 90’, όπου ασθενείς πέθαιναν και γιατροί πανικοβάλλονταν. Δεν είμαστε λεπροί, είμαστε φυσιολογικοί και καθημερινοί άνθρωποι που παίρνουμε τη θεραπεία μας και ξέρουμε τι συμβαίνει στο σώμα μας. Aπό τη στιγμή που είσαι σε σταθερή κατάσταση και υπό την επίβλεψη των γιατρών δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.

Η άγνοια είναι πολύ πιο επικίνδυνη. Ευτυχώς που υπάρχει και η 1^η του Δεκέμβρη.

Δεν είμαστε λεπροί, είμαστε φυσιολογικοί και καθημερινοί άνθρωποι που παίρνουμε τη θεραπεία μας και ξέρουμε τι συμβαίνει στο σώμα μας