Οι Ολυμπιακοί του Ρίο 2016, αποτέλεσαν ίσως την πιο αμφιλεγόμενη διοργάνωση των τελευταίων ετών, με συμμετέχοντες και φιλάθλους να κάνουν λόγο για την πιο περίεργη και ελλιπή διοργάνωση Ολυμπιακών που έζησαν ποτέ. 

Λίγες ώρες μετά τη λήξη της 31ης Ολυμπιάδας του 2016, ο απεσταλμένος της Ένωσης Αθλητικογράφων Κύπρου Ηρόδοτος Μιλτιάδους στο Ρίο, μιλά στη CITY για την εμπειρία του και όλα όσα του έκαναν εντύπωση κατά την παραμονή του στην Βραζιλία. 

Η αίσθηση που είχαμε είναι πως παρά την παρουσία των στρατιωτών, δεν ήμασταν απόλυτα ασφαλείς, αφού περισσότερο σαν επίδειξη, μας έμοιαζαν.

Ποια εικόνα σε σόκαρε περισσότερο όντας στο Ρίο;

Αναμφίβολα οι φαβέλες. Διαβάσαμε πολλά πριν έρθουμε στο Ρίο για τις περιβόητες φαβέλες, όμως αν δεν τις δεις από κοντά, δεν αντιλαμβάνεσαι εύκολα για τι πράγμα πρόκειται. Η πρώτη μας είκονα από τις παραγκουπόλεις ήταν στην άφιξη μας, όταν το λεωφορείο περνούσε δίπλα από τέτοιες περιοχές στον αυτοκινητόδρομο. Μεγάλη εντύπωση μας έκανε η φαβέλα Ροσίνια, η πιο μεγάλη που υπάρχει στο Ρίο, όπου δεν ξέρουν οι αρχές αν μέσα ζουν 75 χιλιάδες ή 200 χιλιάδες ανθρώποι. 

Περάσαμε απ’ έξω, δεν μπήκαμε μέσα ασφαλώς, αλλά ήταν μια αχανής παραγκούπολη στην άκρη ενός λόφου. Με το αχανές Ρίο να είναι κτισμένο γύρω από ψηλούς και απότομους λόφους, οι φαβέλες συναντώνται συνήθως στις άκρες αυτών. Οι φαβέλες και γενικά οι υπανάπτυκτες περιοχές που βλέπαμε, μας ξεκαθάριζαν ότι το Ρίο είναι μια πόλη με φτώχια και πολλές δυσκολίες. 

Είχαμε τις κακές συμπεριφορές από τους φιλάθλους που πήγαν στο γήπεδο, ενώ με όλα τα στάδια να μην γεμίζουν σχεδόν ποτέ, ήταν φανερό ότι οι Καριόκας γύρισαν την πλάτη στη διοργάνωση.

Πόσο περίεργο ήταν να βλέπεις στρατιώτες και στρατιωτικά οχήματα στους δρόμους;

Ήταν πολύ σουρεαλιστικό, αλλά απόλυτα λογικό να συμβεί. Αυτό επειδή οι Βραζιλιάνοι έχουν πολλά προβλήματα ασφάλειας και ήθελαν να μεταδώσουν μια αίσθηση ασφάλειας στους επισκέπτες τους, εξαπολύοντας πάνοπλους στρατιώτες στους δρόμους, ως επίδειξη δύναμης. Πάντως, η αίσθηση που είχαμε είναι πως παρά την παρουσία των στρατιωτών, δεν ήμασταν απόλυτα ασφαλείς, αφού περισσότερο σαν επίδειξη, μας έμοιαζαν.

 

Γενικότερα, πως ήταν η ατμόσφαιρα σε αυτή την Ολυμπιάδα;

Δεν έχω προηγούμενες εμπειρίες από Ολυμπιακούς ως μέτρο σύγκρισης, αλλά αντιλήφθηκα ότι η ατμόσφαιρα δεν ήταν γιορτινή. Η πόλη του Ρίο δεν γιόρταζε τους αγώνες, η πόλη ακόμη και στο κέντρο δεν ήταν στολισμένη, δεν θύμιζε πουθενά –πέραν από τα στάδια- ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονταν εκεί. Επιπλέον, είχαμε τις κακές συμπεριφορές από τους φιλάθλους που πήγαν στο γήπεδο, ενώ με όλα τα στάδια να μην γεμίζουν σχεδόν ποτέ, ήταν φανερό ότι οι Καριόκας γύρισαν την πλάτη στη διοργάνωση. 

Μπορεί να μην πήραμε μετάλλιο, όμως η συνολική παρουσία της Κύπρου στο Ρίο ήταν η καλύτερη από κάθε άλλη φορά σε Ολυμπιακούς. 

Ποια ήταν η πιο ευχάριστη ανάμνηση που κουβαλάς μαζί σου επιστρέφοντας από εκεί;

Η παρουσία των Κυπρίων αθλητών φυσικά. Στο Ρίο ήμασταν πρώτα απ΄ όλα για τους Κύπριους. Πρώτα το ωραίο κλίμα της κυπριακής αποστολής μας άρεσε. Μετά στο αγωνιστικό είχαμε την πρόκριση του Μάριου Γεωργίου στον τελικό του σύνθετου ατομικού της ενόργανης, μια στιγμή όμορφη. 

Μετά είχαμε τις φοβερές επιτυχίες στον στίβο. Να βλέπουμε τον Απόστολο Παρέλλη να δικαιώνεται τέσσερα χρόνια μετά το Λονδίνο, τους δύο του ύψους, Κυριάκο Ιωάννου και Δημήτρη Χονδροκούκη, να περνάνε με δραματικό τρόπο στον τελικό, αλλά ακόμη περισσότερο τον φοβερό Μίλαν Τραΐκοβιτς να φτάνει στον τελικό στα 110μ. εμπόδια, ήταν στιγμές που θα μου μείνουν για πάντα, ειδικά από τη στιγμή που είχα την ευκαιρία να είμαι εκεί, δίπλα από τους αθλητές, αμέσως μετά.

 

Ποιος αθλητής από όσους γνώρισες είναι πραγματικά σπουδαίος για σένα;

Ο Κυριάκος Ιωάννου έχει φανταστικό και επιβλητικό χαρακτήρα. Όμως πραγματικά μου έκανε εντύπωση ο Παύλος Κοντίδης. Είχα μιλήσει μαζί του αρκετές φορές στο παρελθόν, γνωριστήκαμε και από κοντά, όμως πρώτη φορά τον έζησα σε συνθήκες αγώνα. Η θετικότητα του, ο προσιτός του χαρακτήρας, η άνεση που έχει με τον κόσμο, το γεγονός ότι δεν παίζει την βεντέτα (κάτι που θα του έδινε το δικαίωμα το Ολυμπιακό μετάλλιο), μου έκαναν τρομερή εντύπωση. 

Στην ποδηλασία δρόμου, για παράδειγμα, περνούσαμε από έλεγχο ασφαλείας και στον δρόμο απέναντι δύο στρατιώτες έβαζαν κόσμο στο ίδιο σημείο χωρίς έλεγχο μέσα από ένα κάγκελο που μετακινούσαν.

Πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι όντως με τις έβδομες θέσεις που πήραμε;

Πάρα πολύ. Μπορεί να μην πήραμε μετάλλιο, όμως η συνολική παρουσία της Κύπρου στο Ρίο ήταν η καλύτερη από κάθε άλλη φορά σε Ολυμπιακούς. Τρεις 7ες θέσεις, μία 8η, μία 12η και μία 23η, με έξι τελικούς από τους δεκαπέντε μας αθλητές, είναι πραγματικά κάτι πρωτόγνωρο για την Κύπρο. 

Και με τις επιτυχίες τους «ανάγκασαν» πολύ κόσμο να τους μάθει, να ασχοληθεί μαζί τους. Μακάρι οι επιτυχίες τους να βγάλουν λίγη από την προσοχή από τον «φούρπο».

Υπήρξε κάποιο ευτράπελο περιστατικό;

Πάρα πολλά, που απορρέουν από το γεγονός ότι οι Βραζιλιάνοι δεν ήταν οργανωμένοι και σε θέση να διοργανώσουν κάτι τόσο τεράστιο. Στην ποδηλασία δρόμου, για παράδειγμα, περνούσαμε από έλεγχο ασφαλείας και στον δρόμο απέναντι δύο στρατιώτες έβαζαν κόσμο στο ίδιο σημείο χωρίς έλεγχο μέσα από ένα κάγκελο που μετακινούσαν. 

Οι αγώνες του Ρίο είχαν το μήνυμα υπέρ της οικολογίας και της προστασίας του πλανήτη. Γι’ αυτό ήταν αναμενόμενο να στήσουν κάδους για ανακύκλωση σε διάφορα σημεία. Έλα όμως που αντί για κάδους, έβαζαν χάρτινα κουτιά με σακούλα, όπου κολλούσαν δύο αυτοκόλλητα, το ένα έλεγε «Ανακύκλωση» και το άλλο «Μη ανακυκλωμένα» και με άχρηστα να καταλήγουν στο ίδιο σημείο! Δεν διαχωριζόταν ο κάδος. Αυτό το είδαμε σε αρκετά μέρη.

Τελικά, έπρεπε ή όχι να διοργανώσουν οι Βραζιλιάνοι τους αγώνες;

Το 2009 όταν τους δόθηκε η διοργάνωση, σε βάρος του Σικάγο και της Μαδρίτης, δεν ήταν τόσο κακή ιδέα. Η οικονομία της Βραζιλίας ήταν σε μεγάλη άνοδο, βρήκαν πετρέλαιο, ο κόσμος είχε δουλειές. Και υποσχέθηκαν ότι οι Αγώνες θα μεταμόρφωναν την πόλη, με νέους δρόμους, υποδομές, θα καθάριζαν τα νερά, θα έβγαζαν τις φαβέλες από την απομόνωση. 

Όμως η οικονομική κρίση από τη μία που ακολούθησε και η αδυναμία να αντιμετωπιστούν τόσο σύντομα τόσα μεγάλα θέματα, απέδειξε ότι κακώς δόθηκαν οι Ολυμπιακοί στη Βραζιλία. Μακάρι η ΔΟΕ να σταματήσει τα πειράματα στη συνέχεια, αφού οι Ολυμπιακοί είναι τόσο μεγάλη και απαιτητική διοργάνωση, που δεν μπορούν πλέον υπό ανάπτυξη χωρές, χωρίς ισχυρές οικονομίες, να τις στηρίξουν.