Υπάρχουν ακόμα περιοδικά ερωτικού περιεχομένου στα περίπτερα;

Όταν πριν από μερικές μέρες μια συνάδελφος στο γραφείο μάς έστειλε φωτογραφίες από σταντ περιπτέρου που είχαν κρεμασμένα περιοδικά ερωτικού περιεχομένου, θυμηθήκαμε ένα άρθρο του «Περιοδικού», ηλικίας πέραν των 20 ετών, με τίτλο «Πορνό, Μίκη Μάους και Γυμνό».

 


Article featured image
Article featured image

Στο δημοσίευμα του «Περιοδικού», ο αρθρογράφος αναλύει την επικρατούσα κατάσταση της εποχής σχετικά με την νόμιμη εισαγωγή περιοδικών πορνό και ταυτόχρονα την παράνομη πώληση του στα περίπτερα.

«Κατά καιρούς κάνει την εμφάνιση της στον Τύπο η είδηση ότι η αστυνομία, επιδράμε σε περίπτερα και κατάσχε έντυπα άσεμνου περιεχομένου, δηλαδή πορνογραφικά.

Το παράδοξο με αυτή την τακτική είναι ότι πορνοπεριοδικά εισάγονται νόμιμα, αφού περνούν τη λογοκρισία των τελωνειακών αρχών και πληρώνεται από τους εισαγωγείς ο νενομισμένος δασμός. Το πώς και γιατί μετατρέπονται σε παράνομα όταν φθάσουν στα περίπτερα, ώστε να υπόκεινται σε κατάσχεση, είναι κάτι που δεν έχει απαντηθεί ακόμα αρμοδίως».


Αυτοί που θα ενδιαφέρονται να ανοίξουν τέτοια επιχείρηση, θα απαιτούσαν να εισάγουν και να πωλούν όλων των ειδών πορνοπροϊόντα, όπως βιντεοταινίες, ερωτικά αντικείμενα και σχετικά εργαλεία. Με άλλα λόγια μια τέτοια απόφαση θα οδηγούσε στη δημιουργία των λεγόμενων sex-shop στην Κύπρο.


Συγκρίνοντας μάλιστα την Κύπρο με το εξωτερικό, αναφέρει πώς στο εξωτερικό όλα αυτά τα περιοδικά, είναι νόμιμα και πωλούνται μόνο σε ειδικά καταστήματα για ενήλικες, σε αντίθεση με την Κύπρο, που η πρόσβαση σε αυτά ήταν ελεύθερη στον καθένα.

 



«Μόνο ενήλικες μπορούν να μπουν για να δουν και να αγοράσουν στο εξωτερικό. Στην Κύπρο δεν υπάρχουν τέτοια καταστήματα, απλούστατα γιατί απαγορεύονται. Έτσι τα πορνογραφικά περιοδικά φιγουράρουν στα περίπτερα μαζί με τις τσίχλες, τις σοκολάτες και τα comics των παιδιών. Όποιος θέλεις βλέπει, όποιος θέλει αγοράζει. Η τακτική που ακολουθείται, κι όχι πάντοτε, να μπαίνουν σε διαφανείς φακέλους απλούστατα εμποδίζει το μετροφύλλημα τους και όχι τη θέαση ή την αγορά τους.


Πολλοί επιτήδειοι θα έβρισκαν τρόπο να μπάσουν το πορνό στην Κύπρο, μοσχοπουλώντας το σε άλλους επιτήδειους μεσάζοντες ή κι απευθείας στους πελάτες


Το γεγονός και μόνο ότι συνυπάρχουν στην αγορά με άλλα «αθώα» είδη καθημερινής χρήσης, δεν τα κάνει μόνο προσπελάσιμα, αλλά και εξουδετερώνει τις αναστολές για την απόκτηση τους, κάνοντας τα να φαίνονται κι αυτά φυσιολογικά.

 



Οι σποραδικοί αιφνιδιασμοί της αστυνομίας, δεν λειτουργούν αποτρεπτικά γιατί το πορνό θα εισαχθεί ξανά και διατεθεί προς πώληση».



Ο δημοσιογράφος, μάλιστα, που υπογράφει το άρθρο, εκφέρει και τις προσωπικές του απόψεις σχετικά με τη διάθεση περιοδικών πορνό στην αγορά, οι οποίες σήμερα μοιάζουν λίγο παρωχημένες και ίσως αστείες.



«Η κατάσταση αυτή δεν είναι απλώς αντιφατική, αλλά μπορεί να χαρακτηριστεί και σχιζοφρενική.

Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί, γιατί θα συνεχιστεί και το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης διάθεσης πορνογραφίας, με όλα τα βλαβερά συνεπακόλουθα.


Ένας που θα μπαινόβγαινε τακτικά σε sex-shop, θα το έκανε επ’ ιδίω κινδύνω ν’ ακουστεί το όνομα του και να εκτεθεί στον κοινωνικό του κύκλο.


Τι δέον γενέσθαι, λοιπόν; Δύο δρόμοι είναι ανοιχτοί.

Ο ένας είναι να απαγορευθεί ολότελα η εισαγωγή πορνογραφικού υλικού στην Κύπρος. Μια τέτοια ενέργεια όμως, θα είχε κι ένα αρνητικό αποτέλεσμα.

 



Θα οδηγούσε αναπόφευκτα στη δημιουργία παράνομης αγοράς, αφού κατά κανόνα οτιδήποτε το απαγορευμένο γίνεται περιζήτητο. Πολλοί επιτήδειοι θα έβρισκαν τρόπο να μπάσουν το πορνό στην Κύπρο, μοσχοπουλώντας το σε άλλους επιτήδειους μεσάζοντες ή κι απευθείας στους πελάτες.

Ο άλλος δρόμος είναι να νομιμοποιηθεί η διάθεση του πορνό,  αλλά μόνο από ειδικά καταστήματα και μόνο σε ενήλικες, όπως γίνεται στο εξωτερικό.

 



Κι εδώ υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά. Αυτοί που θα ενδιαφέρονται να ανοίξουν τέτοια επιχείρηση, θα απαιτούσαν να εισάγουν και να πωλούν όλων των ειδών πορνοπροϊόντα, όπως βιντεοταινίες, ερωτικά αντικείμενα και σχετικά εργαλεία.

Με άλλα λόγια μια τέτοια απόφαση θα οδηγούσε στη δημιουργία των λεγόμενων sex-shop στην Κύπρο.


Έχουν πολλή ζήτηση, αλλά σε άλλες ηλικίες πλέον όχι οι νέοι, που τα 50 τζιαι πάνω οι άρσενιτζοί πελλανίσκουν.


Στην αρχή τα καταστήματα αυτά θα γίνονταν αξιοθέατα, τουλάχιστον για όσους δεν είχαν στην ευκαιρία να τα δουν στο εξωτερικό. Δεν θ΄ αργούσαν όμως να συρρικνωθούν στις πραγματικές του διαστάσεις. Ο τόπος είναι μικρός, δεν υπάρχει σ’ εμάς απόλυτη ανωνυμία του πλήθους που συναντάμε στις ξένες μεγαλουπόλεις. Έτσι, ένας που θα μπαινόβγαινε τακτικά σε sex-shop, θα το έκανε επ’ ιδίω κινδύνω ν’ ακουστεί το όνομα του και να εκτεθεί στον κοινωνικό του κύκλο.

 



Το κυριότερο όμως, είναι ότι δεν θα μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν σ’ αυτά ανήλικοι, πράγμα που θα διασφαλιζόταν με αυστηρούς κανονισμούς λειτουργίας και συστηματικό αστυνομικό έλεγχο.

Αν κρίνεται και στις δύο αυτές υποθέσεις ότι τα κατά είναι περισσότερα από τα υπέρ, υπάρχει και μια μέση πρακτική οδό. Τα περίπτερα να συνεχίσουν την πώληση πορνό, αλλά σε ειδικό χώρο με ελεγχόμενη είσοδο, μόνο για ενήλικες».

 



Όλα τα πιο πάνω βέβαια διαδραματίζονταν τουλάχιστον μια 20ετήα πριν στην Κύπρο. Από τότε έως σήμερα και Sex Shop άνοιξαν και φεστιβάλ erotica κάναμε και το internet μας έμπασε σε μια πληθώρα ερωτικών site με τεράστια ποικιλία για όλα τα γούστα και τις ορέξεις.  

Τι γίνεται όμως με τα περιοδικά πορνό, σε μια εποχή που κυριαρχεί το διαδίκτυο και όλα τα έντυπα κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Έτσι πήγαμε σε διάφορα περίπτερα στις πόλεις για να δούμε αν κυκλοφορούν ακόμα περιοδικά πορνό.

 



Ήταν λες και κάναμε flashback 20 χρόνια πριν -σχεδόν σε όλα τα περίπτερα, η ίδια εικόνα. Στα stands με τα έντυπα εντοπίσαμε σταυρόλεξα, περιοδικά life style, περιοδικά για κυνήγι και ψάρεμα, περιοδικά γυμναστικής, παιδικά comics και πολλά περιοδικά πορνό. Τελικά υπάρχουν ακόμα!

Όταν ρωτήσαμε μια κυρία σε ένα από τα περίπτερα, αν πουλιούνται ακόμα και αν ζητούν σήμερα περιοδικά ερωτικού περιεχομένου, η απάντηση της ήταν άμεση και αποστομωτική, «Που τις 7:30 το πρωί που στήνουνται δαμέ τζαι καρτερούν να ‘γοράσουν.

Έχουν πολλή ζήτηση, αλλά σε άλλες ηλικίες. Πλέον όχι οι νέοι, αφού που τα 50 τζιαι πάνω οι άρσενιτζοί πελλανίσκουν. Αφού λαλώ σου, έρκουνται που το χάραμα για να γοράσουν. Τζιαι πιο μεγάλοι, 70άρηες και 80άρηες. Καμιά φορά άμα έχω πολλή δουλειά, τζαι θέλουν περιοδικά, λαλώ τους ‘Άλλοι ψυχομαχούν, τζ’ άλλοι κ@#$$μαχούν’.

Το μόνο που άλλαξε σήμερα λοιπόν είναι ότι πλέον δεν τους κάνει «ντου» η αστυνομία, ούτε υπάρχουν αντιδράσεις για την συνύπαρξη περιοδικών πορνό, με παιδικά comics.

 







 

 

Το ρεπορτάζ από «Το Περιοδικό», 1996


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ