Είναι συνεπής. Στις εφτά κάθε μήνα  παρκάρει όπως-όπως, το άσπρο  πολυτελές του αμάξι. Δέκα με δεκάμισι το πρωί. Κατεβαίνει κορδωτός, καμαρωτός. Με σταθερό ενδυματολογικό κώδικα. Υποκάμισο, παρδαλή γραβάτα, τιράντες. Παντελόνι σιδερωμένο. Περπατά και στο πρόσωπό του σχηματίζεται  ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο. Ανά χείρας κρατά και παίζει -αδέξια, ένα κομπολόι. Κάποτε κατείχε διευθυντική θέση σε τράπεζα της χώρας. Εδώ και κάμποσα  χρόνια απολαμβάνει την σύνταξή του και παράλληλα, τα ενοίκια που εισπράττει από τα ακίνητα που έχει στην ιδιοκτησία του.

Σ’ αυτή την  τακτική  μηνιαία  επίσκεψη του ιδιοκτήτη, τον αποφεύγει. Τον αγνοεί πλήρως. Είναι ο μόνος τρόπος. Πλέον, τα κατάφερε να μην δίνει σημασία ούτε σε μία λέξη του. Προσπάθησε για να το πετύχει. Στις εφτά κάθε μήνα ο εγκέφαλος του μπαίνει σε μια αλλόκοτη λειτουργία. Τα αισθητήρια  ακοής του, δέχονται λέξεις, φωνήεντα, προτάσεις, τα οποία δεν επεξεργάζεται. Το ένα αυτί  λειτουργεί σαν  εισαγωγή και το άλλο σαν εξαγωγή. Ακούει απλά ήχους. Τίποτε άλλο. Καμιά πληροφορία. Σαν να ακούει μια γλώσσα, ακαταλαβίστικη. Από το υπερπέραν. Εφάρμοσε αυτή την μέθοδο τελευταίως. Είναι η μόνη λύση, προκειμένου να μην επιβαρύνει την ψυχική του υγεία. Και για να αποφεύγει την λογομαχία. Τον συγκεκριμένο κύριο, δεν τον παλεύει διαφορετικά.

Δεν ήταν πάντα έτσι μαζί του, φυσικά. Παλιά, τον υποδεχόταν με καφέ. Νορμάλ. Αντάλλαζαν κουβέντες, ταυτόχρονα με την πληρωμή του ενοικίου. Περί ανέμων και υδάτων ως επί το πλείστον. Και τα της γειτονιάς. Στη  πορεία μπήκαν και τα κοινωνικοπολιτικά. Αντιλήφθηκε ότι ο διάλογος μαζί του, του χαλούσε τη διάθεση. Δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν. Για απλά, αυτονόητα πράματα. Ανθρώπινα. Έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις. Πολιτισμός, να μπορείς να συζητάς με ανθρώπους με τους οποίους έχεις διαφορετικές απόψεις. Εκνευριστικό, όμως, να συζητάς με συνομιλητή, που πάνω από όλα και συνεχώς, βάζει το “εγώ”, το “δικό μου” και οι απόψεις του προσαρμόζονται ανάλογα με το συμφέρον του. Σε μία από τις επισκέψεις του, η συζήτηση τους ήταν έντονη. Ρατσιστικά υπονοούμενα για μέλη της κοινωνίας. Ξέφυγε. Εκ των υστέρων ένιωσε άσχημα, θα έπρεπε να σεβαστεί την ηλικία του. Έτσι, αποφάσισε, πως κάθε εφτά του μηνός, με το που βλέπει το άσπρο αυτοκίνητό του, θα θέτει σε εφαρμογή την παράξενη μα πετυχημένη μέθοδο. Για όσα λεπτά χρειάζεται.