Πριν από μια εβδομάδα, ήταν ο Pistorius. Αυτή την εβδομάδα είναι η «Ήλιος». Πριν από δύο χρόνια ήταν το Μαρί και πριν από λίγους μήνες ήταν η δολοφονία Φύσσα απο τους Χρυσαυγίτες στον Πειραιά. Σε λίγες μέρες θα είναι κάτι άλλο. Κάτι πρωτόγνωρο.

Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θέλω να ελπίζω πως είναι το ενδιαφέρον που μας κάνει να θέλουμε να μάθουμε. Δεν είμαι σίγουρη σε πιο σημείο το ενδιαφέρον μετατρέπεται σε περιέργεια, η περιέργεια σε αδιακρισία, για να καταλήξει σε κανιβαλισμό.

Κάθε φορά όμως υπάρχει και ένας μαλάκας. Ένας μαλάκας που θα βρει την ευκαιρία να «πουλήσει» περισσότερες σελίδες ή να «πιάσει» περισσότερα «κλικς», δικαιολογώντας το με πολυσύλλαβες λέξεις όπως «δημοσιογραφική δεοντολογία» και θα βάλει μπροστά την «ηθική υποχρέωση απέναντι στο λειτούργημά του, που δεν είναι άλλο από την ενημέρωση».

Και αυτό που δεν ισχύει για τους κούκους, στους μαλάκες έχει απόλυτη εφαρμογή. Χρειάζεται μόνο ένας για να κάνει τη ζημιά. Γιατί όταν ένας θα τις δημοσιοποιήσει, θα βρεθούν πολλοί να περάσουν από την περιέργεια στον κανιβαλισμό, με ένα κλικ, με ένα like ή με ένα share. Μπορεί ο πρώτος να είναι «Ο Μαλάκας», αλλά και οι υπόλοιποι δεν είναι λιγότερο υπεύθυνοι. Συγγνώμη αν κάποιοι από εσάς είστε και αναγνώστες μου, αλλά φαντάζομαι πως δεν σας το λέει κάποιος πρώτη φορά. Πόσο περισσότερο ενημερωμένος θα λογάσαι, αν ανακυκλώσεις την απρέπεια και διαιωνίσεις τον πόνο;

Δεν ισχυρίζομαι πως πρέπει να παρακολουθούμε «Κάντυ Κάντυ» και να περιοριζόμαστε στην ανάγνωση των δημοσιογραφικών περιπετειών του «Ρουλταμπός» αλλά προσοχή στην απόσταση ανάμεσα στην αφέλεια και την ασέβεια.

Υ.Γ. Εκτός από την είδηση, αυτές οι φωτογραφίες αφορούν και ανθρώπους, που συνεχίζουν να έχουν όνομα, φίλους, οικογένεια και αξιοπρέπεια. Αξιοπρέπεια, λέξη συνώνυμη της δεοντολογίας.