Λέγεται Ρόμπιν Σάρμα, είναι διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας συμβούλων που φέρει το όνομά του, συγγραφέας οκτώ ευπώλητων βιβλίων σχετικών με την επικοινωνία, μεταξύ των οποίων το «Ο μοναχός που πούλησε τη Φεράρι του». Τώρα στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Η σοφία του ηγέτη», από τις εκδόσεις Διόπτρα. Ένα ακόμη βιβλίο επιχειρηματικής ηγεσίας; Ναι. Αφού στις ΗΠΑ γίνονται ανάρπαστα. Ήδη βρίσκεται στα 6 εκατομμύρια αντίτυπα!

Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο «προσωπικής ανόδου» μέσα σε χρόνια κρίσης. Με ύφος αφηγηματικό περιγράφει την προσωπική του ιστορία στον κόσμο των επιχειρήσεων, για να καταλήξει σε οδηγίες βασισμένες στα βιώματα και τις γνώσεις του. Πρόκειται για το είδος των βιβλίων που είναι περιζήτητα στην Αμερική και στην αμερικανοποιημένη –με την έννοια της επιχειρηματικότητας- Ευρώπη, καθώς η ατομική εξέλιξη πραγματώνεται στο χώρο της εταιρείας, ως τρόπος ζωής. Συνιστά ένα απλό οδηγό για τα σύνθετα ζητήματα οργάνωσης μέσω μιας βέλτιστης ατομικής συμπεριφοράς . «Ο Σάρμα οδηγεί τους αναγνώστες προς μια πεφωτισμένη ζωή» έφθασε στο σημείο να γράψει η εφημερίδα The Chronicle – Herald.

Και οι 317 σελίδες του διαβάζονται σαν χρονογράφημα. Αποφεύγοντας τις μανατζερίστικες ορολογίες ξεκινάει το πρώτο κεφάλαιο με την δική του περίπτωση, προτάσσοντας τη φράση του Μπέρναντ Σω: «Θέλω να είμαι τελείως εξαντλημένος όταν πεθάνω. Γιατί όσο πιο σκληρά δουλεύω, τόσο περισσότερο ζω».

Ωστόσο, ένα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία του βιβλίου του είναι αυτό στο οποίο περιγράφει την απόλυσή του: «Ήταν η πιο θλιβερή μέρα της ζωής μου. Όταν έφθασα στη δουλειά, μετά από ένα σπάνιο χαλαρό Σαββατοκύριακο, το οποίο είχα περάσει στα βουνά πεζοπορώντας και γελώντας με τα παιδιά μου, είδα δύο τεράστιους φρουρούς σκυμμένους πάνω από το μαονένιο γραφείο μου, στη γωνία του ορόφου που όλοι ζήλευαν. Έτρεξα κοντά τους και είδα ότι έψαχναν τα αρχεία μου και φυλλομετρούσαν τα πολύτιμα έγγραφα στο λάπτοπ μου, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι τους είχα δει. Τελικά, ένας από αυτούς με μια έκφραση που δεν είχε το παραμικρό ίχνος συναισθήματος, με κοίταξε και πρόφερε δεκατρείς λέξεις που με άφησαν εμβρόντητο : Κύριε Φράνκλιν, έχετε απολυθεί. Πρέπει να σας συνοδεύσω έξω από το κτίριο αμέσως! Έτσι ,από αντιπρόεδρος μιας ραγδαία αναπτυσσόμενης εταιρείας λογισμικού ,μετατράπηκα σε έναν άνθρωπο χωρίς μέλλον».

Ο συγγραφέας εξηγεί πως ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ήταν ένας δικτάτορας. Αυτοδημιούργητος, εγωιστής, τραχύς στη συμπεριφορά, είχε ανοίξει πόλεμο με το στέλεχός του γιατί έδειξε από νωρίς τις ηγετικές ικανότητες προκαλώντας την ανασφάλεια του αφεντικού.

«Ωστόσο- παραδέχεται και ο συγγραφέας μας- είχα και εγώ τις δικές μου αδυναμίες .Ήμουν ευέξαπτος, τραχύς, φωνακλάς, δεν έχτιζα σχέσεις αφοσίωσης με τους υφισταμένους μου».

Από κει και πέρα, εξιστορεί πως με ένα διαφορετικό συνεταίρο δημιούργησε μια νέα εταιρεία λογισμικού που έφθασε να απασχολεί 2.500 υπαλλήλους .Το μυστικό; Ακολουθώντας τη συνταγή τελείως αντίθετη από τη ολέθρια σχέση με το πρώτο του αφεντικό.

Στο τέλος του βιβλίου παραθέτει οκτώ συμβουλές:

• Σύνδεσε την αμοιβή με το σκοπό.


• Να διοικείς με το μυαλό.


• Να ηγείσαι με την καρδιά.


• Να ανταμείβεις συστηματικά.


• Παραδώσου στην αλλαγή.


• Εστίασε στο σημαντικό.


• Ηγέτη, ηγήσου του εαυτού σου.


• Να βλέπεις αυτό που βλέπουν όλοι- να σκέφτεσαι αυτό που δεν σκέφτεται κανείς.


• Σύνδεσε την ηγεσία με τη συνέχεια.