OK, αν και για αρχή αυτή η εξαφάνιση μου φάνηκε από δύσκολη έως σενάριο επιστημονικής φαντασίας που μόνο ο George Lucas θα μπορούσε να σκεφτεί στις παλιές καλές εποχές του, η αλήθεια είναι ότι μου γεννήθηκε το ερώτημα: Πως θα ήταν οι ζωές μας χωρίς το Facebook; Τι θα μας έλειπε; Για ποιους λόγους θα χαιρόμασταν για το τέλος του;

Έτσι με αυτή τη σκέψη, αποφάσισα να κάνω τη δική μου λίστα - λίστα με τα 5 καλά και τα 5 άσχημα αν σήμερα έκλεινε το Facebook για πάντα.

Τα Καλά

Το τέλος του Διαδικτυακού bullying

Ωραία τα social media, δεν λέμε, αλλά λίγο μετά τη γέννησή τους έγιναν το καταφύγιο του κάθε bully. Τα τυπάκια που το έπαιζαν σκληροί και μάγκες στο σχολείο, ενώ στα nineties ένιωθαν την κυριαρχία τους να τελειώνει μαζί με το τέλος της Γ΄Λυκείου, σήμερα συνεχίζουν ακάθεκτα να τρομοκρατούν και να εκφοβίζουν όποιον δεν γουστάρουν. Φυσικά πίσω από ένα ψεύτικο όνομα και profile γιατί είναι γνωστό ότι οι πρώτοι χέστες είναι οι ίδιοι οι bullies.

Αλλά αν έκλεινε το Facebook, όλοι αυτοί θα επέστρεφαν αμέσως στην αφάνεια και στη μιζέρια της καθημερινότητά τους. Άντε στο καλό.

Το τέλος των stalkers

Ακόμα θυμάμαι εκείνες τις αθώες, ρομαντικές, βραδιές στην πsm (προ social media) εποχή. Τότε που ήθελες να πας μια βόλτα και επέλεγες εσύ με ποιους και δεν έδινες λογαριασμό σε κανέναν. Τώρα, βγαίνεις για ένα ποτό και το ξέρει ο κάθε πικραμένος. Και καλά μέχρι εκεί, χέστηκες. Αλλά αν ο άλλος σου έχει πει «πάμε για ένα ποτό να τα πούμε», εσύ το παίζεις κουρασμένος και φάση βλέπουμε και έρχεται ο κολλητός και σας κάνει tag «εδώ τα σπάμε στο Key Bar» άντε μετά να διαχειριστής την γκρίνια και τις μπηχτές «α, τελικά βγήκες χθες; Και εμένα γιατί δεν μου είπες; Και εγώ ήθελα να έρθω. Μάλλον δεν ήσουν πολύ κουρασμένος ε;». Εσύ τι λες; Ε;

Το τέλος των spoilers

Δευτέρα πρωί στο γραφείο, κοιτάς το ρολόι και παρακαλάς η ώρα να περάσει, να πας σπίτι, να παραγγείλεις πίτσα, να πιεις μια παγωμένη μπύρα και να απολαύσεις μέσα στα σκοτάδια το τελευταίο επεισόδιο του 5ου κύκλου του Game of Thrones. Και πάνω που οι φαντασιώσεις βαράνε κόκκινο, σκάει ο Αγαθοκλής, αυτός ο ψαγμένος friend που έχεις στο Fb, ο οποίος ασχολείται με την δημιουργική διαφήμιση (whaaat?), πάει σε όλα τα fashion blog events, πίνει κοκτέιλ στην πλατεία Αγίας Ειρήνης και αλλάζει συνέχεια την profile φωτογραφία του -δηλαδή δεν κάνει τίποτα και βλέπει σειρές όλη τη μέρα- και ανεβάζει post «RIP Jon Snow».

Τι λες ρε μαλάκα; Τι σου φταίω και μου χάλασες το βράδυ; Πόσο κόπανος είσαι; Επειδή δεν έχεις ζωή και βλέπεις τις σειρές 3 λεπτά μετά την Αμερική, εγώ γιατί πρέπει να το πληρώνω αυτό; Άντε γεια και εσύ.

Το τέλος του παντογνώστη

Είναι γνωστό ότι εμείς οι Έλληνες ξέρουμε τα πάντα. ΟΚ, δεν τα ξέρουμε, αλλά έχουμε γνώμη για όλα. Φαινόταν και παλιά στα δελτία ειδήσεων, όταν ρώταγε ο ρεπόρτερ περαστικούς «τι θα έκανες εσύ με την οικονομία» ή στα μηνιαία περιοδικά που έβγαζαν αφιερώματα «αν ήσουν για μια μέρα πρωθυπουργός». Όλοι πίστευαν ότι θα ήταν οι καλύτεροι.

Αλλά από τότε που εμφανίστηκε το Facebook οι παντογνώστες στην Ελλάδα πολλαπλασιάστηκαν με τρελούς ρυθμούς. Μάλλον τα social media χτύπησαν ευαίσθητη ελληνική φλέβα και ξαφνικά όλοι έγιναν αναλυτές, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, σωτήρες, ειδικοί, μεγαλοδημοσιογράφοι, μην σου πω και μελλοντολόγοι, που αυτό που λένε το είχαν προβλέψει σε post που είχαν αναρτήσει στις 3 Απριλίου στις 16.34.

Βέβαια τώρα παρά την τόση γνώση ως χώρα πάμε από το κακό στο χειρότερο είναι κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω. Ούτε καν η επιστήμη.

Το τέλος της απομόνωσης

Βλέπεις έναν 20χρονο στο Facebook και είναι τόσο cool και άνετος, που σκέφτεσαι «ωραίο τυπάκι». Και τον πετυχαίνεις έξω, σε ένα μπαρ και θυμίζει τον loser των παιδικών σου χρόνων. Απομονωμένος σε μια γωνία, να μην μιλάει σε άνθρωπο και να κοιτάει το κινητό του.

Αν έκλεινε το Facebook τελικά ένα είναι σίγουρο: οι νέοι θα έπρεπε να μάθουν να επικοινωνούν. Δεν το λες και κακό.

Τα Άσχημα

Το τέλος της ενημέρωσης

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αν έκλεινε το Facebook, το 90% των Ελλήνων δεν θα ήξερε τι γίνεται σε αυτή τη χώρα - δηλαδή το 90% που δεν αγοράζει εφημερίδες και δεν βλέπει ειδήσεις. Χρεοκοπούμε, έχει πορεία, έκτακτη Σύνοδος Κορυφής, πάμε σε εκλογές, απεργία, ήρθε το τέλος;

Τίποτα, χαμπάρι δεν θα παίρναμε, θα ζούσαμε στον κόσμο του τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.

Το τέλος του ξεκατινάζ των Πολιτικών

Και δεν λέω για αυτό ανάμεσα στους σταρ -λέμε τώρα- της τηλεόρασης. Εδώ μιλάμε για πολιτικό ξεκατινάζ. Γιατί κοίτα να δεις πως έχει το πράγμα. Πριν από μερικά χρόνια στην πsm εποχή, τι ήξερες για τους πολιτικούς; Ότι λένε πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, αλλά μάλλον σωστά θα τα λένε γιατί είναι σοβαροί, ξέρουν, επιστήμονες άνθρωποι.

Ενώ με τα social media έπεσαν οι μάσκες. Πολιτικό ξεκατινάζ; Το καλύτερο που θα πετύχεις. Απειλές, μπινελίκια, τρολάρισμα, bullying, ούτε χουλιγκάνια σε συζητήσεις καφενείου.

Το τέλος της φιλίας

Ναι, τους κολλητούς μας τους αγαπάμε. Δεν διαφωνώ, αλλά ας το παραδεχθούμε αυτό να τελειώνουμε: χωρίς το Facebook θα είχαν τελειώσει πολλές φιλίες. Ψάχνεις το γιατί; Πάρε και την απάντηση με μία ερώτηση-παγίδα: πόσα γενέθλια φίλων σου θυμάσαι; Πόσα;

Το τέλος της ψυχαγωγίας

Αν είσαι 30φεύγα πάντα θα θυμάσσαι με νοσταλγία τις ώρες που περνούσες στα δισκοπωλεία τσεκέρωντας τα άλμπουμ και παίζοντας στο τέλος κορώνα-γράμματα ποιο θα αγοράσεις. Ίσως να θυμάσαι και τα βράδια που πέρναγες στο video club και σκεφτόσουν «Πολύ σκληρός για να πεθάνει ή Φονικό όπλο;». Ναι έχουν ρομαντισμό αυτά, με τη διαφορά ότι έβλεπες το Φονικό όπλο 1, όταν είχε ήδη κυκλοφορήσει το Part 2, και καύλωνες με τον Kurt Cobain και το «Nevermind» όταν στις ΗΠΑ του έκαναν τα 40 επειδή είχε αυτοκτονήσει. True story.

Η αλήθεια είναι ότι χωρίς Facebook μάλλον δεν θα ξέραμε τι εστί True Detective και Game of Thrones.

Το τέλος του εύκολου φλερτ

΄Ολοι το κάνουμε, όλοι ξέρουμε ότι θα μας λείψει.