«Ο Τάσος και ο γάτος.

…κι αυτό από καρδιάς!

Ντρέπομαι και κλαίω, αλλά όταν ομολογείς τις τύψεις σου αυτόματα ελαφραίνουν.

Έχω δει πολλούς άστεγους· πριν αλλά και τώρα που βάθυνε η κρίση. Μερικές φορές άφηνα κάνα κέρμα κι άλλες φορές προσπερνούσα παριστάνοντας πως δεν είδα, δεν άκουσα, δεν ένιωσα.

Έπρεπε να δω άστεγο με γατάκι για να κοντοσταθώ, να αναρωτηθώ και να προστρέξω.

Λέγεται Τάσος και είναι 58 χρόνων κι ας μην του φαίνονται· ίσως επειδή ο καθαρός αέρας στα παρκάκια αναζωογονεί και ενυδατώνει το δέρμα. Δεν είναι επαίτης κι ας ζει σ’ αυτήν την κατάσταση 33 μήνες -σχεδόν 3 χρόνια!

Ως καχύποπτος σκέφτηκα μήπως χρησιμοποιεί το γατάκι, για να προκαλεί την προσοχή ζωόφιλων και μη, αλλά σήμερα ειδικά που πλησίασα αθόρυβα νομίζοντας πως κοιμάται παρατήρησα τη στοργή με την οποία κρατούσε το γατάκι πάνω στην κοιλιά του κι άλλαξα γνώμη. Ίσως να νιώθει πως είναι το μόνο πολύτιμο που του έχει απομείνει, γι’ αυτό και το προσέχει.

Δεν μένει στο ίδιο σημείο για να μην ενοχλεί τις γειτονιές όπου διανυκτερεύει. Μετακινείται συνεχώς μεταξύ Γλυφάδας, Νέας Σμύρνης, Δάφνης, αλλά φτάνει και ως την Κηφισιά.

Σήμερα μιλήσαμε κι οι δυο στον πληθυντικό ο ένας προς τον άλλον και χάρηκα που του πρόσφερα το πρωινό του. «Τι να σας φέρω; Είναι κάτι που δεν κάνει να φάτε; Τι καφέ προτιμάτε;». «Να μην σας βάζω σε κόπο και έξοδα», αποκρίθηκε και το εννοούσε. Επέμενα όμως και ζήτησε νεσκαφέ· γλυκό. «Με γάλα;» τον ενθάρρυνα μήπως ντρεπόταν. «Ναι, με γάλα, για να με κρατήσει» είπε με ευγνωμοσύνη. Άφησα ένα σακουλάκι με γατοτροφή που προνόησα να πάρω από το σπίτι κι απομακρύνθηκα. Πήρα το πενηντάρικο από το ΑΤΜ και κάηκαν τα δάχτυλά μου. Αγόρασα ότι έκρινα -μαζί και τον καφέ με γάλα για να τον κρατήσει -και γύρισα στο παγκάκι του. Σηκώθηκε να με δεχτεί κάνοντάς με να ντραπώ περισσότερο· σεβασμός κι ευγνωμοσύνη για μια μικρή σακουλίτσα που του πρόσφερα. Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες και τον άφησα να ‘απολαύσει’ το πρωινό του. Έπειτα έφυγα με κατεβασμένο κεφάλι.

Δεν ανακουφίστηκα βρε παιδιά, αντίθετα νιώθω ενοχές που έχω ακόμα και τρώω.

Αν βρείτε στο δρόμο τον Τάσο σας, με ή δίχως γάτα, αγοράστε του έναν καφέ με γάλα για να τον κρατήσει … έτσι για το γαμώτο!

Υστερόγραφο:

Από τη μια χαίρομαι που ευαισθητοποιήθηκαν αρκετοί (κυρίως φιλόζωοι) και κοινοποιούν την φωτογραφία, από την άλλη μ' ενοχλεί που παραλείπουν το κείμενο. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ατραξιόν για να τον ποστάρουμε στις σελίδες μας, ούτε θα πρέπει να μας αποπροσανατολίζει ένα γατάκι. Το θέμα είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Όσο αυτός είναι καλά, θα είναι καλά και το γατί».

 

Όποτε βλέπω τέτοια posts, δεν χάνω χρόνο, τα αναδημοσιεύω στο site. Όχι για τα κλικ, αφού αυτό που κερδίζεις σε τέτοιες περιπτώσεις είναι κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από μερικά κλικ.

Έστω και δυο άτομα να ευαισθητοποιήσεις και να τους κάνεις να σκεφτούν και να αντιδράσουν όπως καλή ώρα ο Γιώργος Πετρέλλης όταν θα βρεθούν απέναντι από τον Τάσο ή τον οποιονδήποτε Τάσο, έχεις κερδίσει πολλά.

Είπαμε, το θέμα είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.