Της Ελένης Φτιακά*

 

Και καμμιά, μα καμμιά, δεν έχει κάνει ποτέ κήρυγμα μισαλλοδοξίας και μίσους.  Αν μπορούν να κατηγορηθούν για κάτι αυτά τα κορίτσια τα οποία καλούνται να διεκπεραιώσουν μια άχαρη δουλειά σε μια δύσκολη εποχή, είναι ότι κάνουν υπερβολικά κηρύγματα αγάπης, και όχι το αντίθετο.

Αν λοιπόν ήταν ξανθιά ο αρχιεπίσκοπος, (Το κεφαλαίο Α κερδίζεται, δεν δωρίζεται!) δύο τινά θα είχαν συμβεί από χτες.  Ή δεν θα του είχε δώσει κανείς σημασία -ξανθιά είναι κι ας κελαηδάει, ξανθιά είναι κι ας λέει…- και θα είχε γίνει στόχος σε όλα τα κοινωνικά περιοδικά της εβδομάδας, ή, το πιο πιθανό, η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης θα του είχε κάνει καταγγελία, θα είχε αναγκαστεί να ζητήσει δημόσια συγγνώμη, θα είχε πληρώσει το κανάλι του πρόστιμο, και, προσέξτε το αυτό, θα είχε χάσει τη δουλειά του! Θα είχε χάσει τη δουλειά του, και θα ψάχναμε όλοι σήμερα το πρωί για άλλη ξανθιά!

Αλλά, δυστυχώς, ο αρχιεπίσκοπος δεν είναι ξανθιά!  Και όσες πατάτες κι αν εκστομίζει δεν βρίσκεται ποτέ κανείς, κύριε Πρόεδρε, να τον βάλει στη θέση του! 

Είναι διαρκώς στο απυρόβλητο μαζί με όλα τα παλιά πυροβόλα της Εθνικής Φρουράς τα οποία δεν λειτουργούν μεν, τσιγκουνευόμαστε να τα πετάξουμε δε.

Αν ήταν όμως ξανθιά, θα μπορούσαμε πιο εύκολα να ερμηνεύσουμε αυτές τις απίστευτες κατά καιρούς δηλώσεις του οι οποίες αφήνουν όλο το χριστεπώνυμο πλήρωμα σύξυλο, διότι είναι τόσο εξωφρενικές που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις.  

Κι αν ήταν ξανθιά, βεβαίως θα γελάγαμε με την καρδιά μας!  Δεν είναι όμως!  Και πώς να γελάσεις όταν αυτός ο άνθρωπος έχει στα χέρια του την εξουσία που έχει, και επηρεάζει όλον αυτόν τον κόσμο που επηρεάζει – δεν έχουμε ξεχάσει το ρόλο του στο Όχι του Ανάν, και θα συμβούλευα την κυβέρνηση να έχει το νου της αυτή τη φορά.  

Αν ήταν λοιπόν ξανθιά, θα ξέραμε ότι αυτό που κάνει λέγεται attention-seeking-behaviour, δηλαδή, αποζητεί την προσοχή μας το άτομο!  

Αυτό συμβαίνει, αφ’ ενός διότι έχει δικαιολογημένες ανασφάλειες, πολύς ο ανταγωνισμός από άλλες ξανθιές, λίγος ο χρόνος της δόξας, καθημερινή πίεση να τραβήξεις την προσοχή, κ.λ.π..  Και ως γνωστόν, κάθε ξανθιά το ξέρει, «any publicity is good publicity».  Συνεπώς, θα ήταν η συμπεριφορά του και εξηγήσιμη και πιθανώς δικαιολογημένη.

Έλα όμως που δεν είναι ξανθιά!  Κι όχι μόνο δεν είναι ξανθιά, αλλά βρίσκεται –κακώς και με δόλιο τρόπο εκλεγμένος- σε μια θέση όπου υποχρεούται να κάνει κηρύγματα αγάπης και όχι μίσους!  Αγάπης! 

Πώς να το πω στα ελληνικά; Itis-part-of-the-job!  Αυτή είναι η δουλειά ενός Αρχιεπισκόπου της Ορθοδοξίας!  Να κηρύττει τη θρησκεία του Χριστού που είναι θρησκεία ΑΓΑΠΗΣ! 

Εμείς όλοι, που είμαστε ερασιτέχνες χριστιανοί, αυτός είναι επαγγελματίας, και είμαστε χαλαροί λίγο για τις νηστείες, λίγο για τις προσευχές, λίγο για τις γιορτές και αργίες, είμαστε όλοι πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τους συνανθρώπους μας!  

Προσέχουμε τι λέμε, όχι γιατί κινδυνεύουμε να χάσουμε τη δουλειά μας, αλλά γιατί κινδυνεύουμε να πληγώσουμε τους άλλους!  Γιατί έχουμε φίλους, συγγενείς, συναδέλφους, γνωστούς, παιδιά που έχουν κάνει διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές από μας, κι εμείς τους αγαπάμε και τους σεβόμαστε κι αυτούς και τις επιλογές τους.  

Είναι δικαίωμά τους να διάγουν όπως θέλουν το βίο τους εφόσον δεν πειράζουν κανέναν, κι αν οι επιλογές τους εμπεριέχουν τον κίνδυνο της αποπομπής στο πυρ το εξώτερον, κι αυτό είναι δικαίωμά τους να το επιλέξουν.

Άλλωστε εκεί θα βρουν και τον αρχιεπίσκοπο και θα έχουν να κουβεντιάζουν στην αιωνιότητα το τι είναι αμαρτία και τι όχι…

Αλλά εγώ, δεν είμαι και τόσο σίγουρη όσο είναι αυτή η άξανθη ξανθιά ότι όλοι αυτοί οι φίλοι μου θα πάνε στο πυρ το εξώτερον!  Διότι εγώ δεν είδα ποτέ και πουθενά το Χριστό να λέει κάτι τέτοιο.  

Αν η επίσημη κυπριακή εκκλησία αδυνατεί να αγαπήσει τους ανθρώπους έτσι όπως είναι, αν είναι συναισθηματικά ανάπηρη, τότε τη θέλουμε σιωπηλή!  Να κάτσει και να το βουλώσει! 

Για αγάπη μιλάει το πλάσμα, και για συγχώρεση, και για την ευκαιρία που έχουμε όλοι να κατακτήσουμε την μετά θάνατον ζωή!  Πουθενά δεν είδα εγώ να λέει ότι υπάρχει μια μερίδα ατόμων που είναι καταδικασμένοι εξ’ αρχής να πάνε στην κόλαση.  

Αυτό, μάλλον από κάποια άλλη θρησκεία το πήρε ο αρχιεπίσκοπος, και εκεί θα πρέπει να το επιστρέψει!  Και να μας αφήσει όλους εμάς τους ερασιτέχνες που -εμφανώς- κρύβουμε περισσότερη αγάπη για τον άνθρωπο μέσα μας, να κάνουμε τη δουλειά μας, και να μορφώσουμε τα παιδιά μας, ΟΛΑ τα παιδιά μας, με αρχές αγάπης που περικλείουν μέσα και όλα τα άλλα παιδιά.

Διότι εμείς οι ερασιτέχνες της αγάπης κοιτάμε γύρω μας και βλέπουμε πόσος πόνος υπάρχει ήδη στους ανθρώπους, πόση δυστυχία αχρείαστη και αδικαιολόγητη γιατί είναι κάποιος έτσι όπως είναι, και προσπαθούμε να τον ελαφρύνουμε αυτόν τον πόνο. 

Και κοιτάμε επίσης γύρω μας και αντικρύζουμε τόση κακία, τόσο μίσος και μισαλλοδοξία που στρέφονται εναντίον εύκολων στόχων σε μια εποχή γεμάτη πίεση, και προσπαθούμε να τα αποσυμφορήσουμε και να τα κατευθύνουμε σε μια δημιουργική απασχόληση. 

Σ’ αυτή τη δύσκολη και σκληρή δουλειά που κάνουμε καθημερινά, θα θέλαμε την επίσημη εκκλησία  (για το Θεό δε μιλάμε, αυτόν τον έχουμε) σύμμαχό μας! 

Αν η επίσημη κυπριακή εκκλησία αδυνατεί να αγαπήσει τους ανθρώπους έτσι όπως είναι, αν είναι συναισθηματικά ανάπηρη, τότε τη θέλουμε σιωπηλή!  Να κάτσει και να το βουλώσει! 

Και μακριά τα χέρια από τα σχολεία μας!  Αρκετά σκατά τα έχει κάνει μέσα στο δικό της το χώρο, δε θα διαλύσει και τα σχολεία μας τώρα!  Ήδη τα περισσότερα προβλήματά μας εκεί προκύπτουν από προκατάληψη και μισαλλοδοξία!  Δε θα προσθέσουμε κι άλλο μίσος στον επιούσιο άρτο των παιδιών.

Κι αν ο αρχιεπίσκοπος έχει υπουργικές φιλοδοξίες, δώστε του το Υπουργείο Οικονομικών όπου έχει και έφεση, να δούμε μια άσπρη μέρα!  Το Υπουργείο Παιδείας είναι δικό μας και δεν το χαλαλίζουμε σε κανέναν!  Πολύ δε περισσότερο σε μια άξανθη ξανθιά που δε μπορεί να αγαπήσει!  Τι σόι ξανθιά είναι αυτή;

ΥΓ: Είπα να μη μιλήσω αυτή τη φορά, αλλά ήρθαν το βράδυ και με βρήκαν στον ύπνο μου πρόσωπα αγαπημένα, αγόρια και κορίτσια, κι εκείνο το λυπημένο πρόσωπο του Βαγγέλη Γιακουμάκη που βασανίστηκε και σκοτώθηκε γιατί δεν ήταν αρκετά άντρας, έτσι όπως τον θέλουν τον άντρα τα κοινωνικά πρότυπα της Κρήτης και της Κύπρου, και είπα:  Δε γίνεται να μη μιλήσω!  Δε γίνεται να το βουλώνουμε όλοι όταν εκστομίζονται τέτοια λόγια!  Ας το βουλώσουν εκείνοι που τα λένε επιτέλους…

*Η κυρία Ελένη Φτιακά (φωτό) είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά (με τον ίδιο τίτλο) στο paideia-news.com