Οι νέοι της Πάφου παίρνουν (σκληρή) θέση για τις επερχόμενες εκλογές. Λένε πώς ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία και ως κράτος, είναι η ελλιπής συμμετοχή νέων ανθρώπων στα κοινά και η αδιαφορία τους, ως προς το μέλλον του τόπου μας.

Οι αιτίες που μπορεί να προκαλούν αυτή τη στάση αγγίζουν διάφορα πεδία, παρόλα αυτά όπως πάντα το να γενικεύεις μια κατάσταση και να ισοπεδώνεις τα πάντα, δεν θεωρείται ποτέ ως καλή τακτική.

Μια ομάδα που συστάθηκε στην Πάφο «Ομάδα Νέων Πάφου», φαίνεται πώς όχι μόνο παρακολουθεί τα κοινά και το πώς αυτά εξελίσσονται και διαμορφώνονται, αλλά έχει και έντονη κριτική άποψη για την τρέχουσα κατάσταση που επικρατεί στην Κύπρο, όσο αφορά κυρίως την πολιτική και για πώς αυτή εφαρμόζεται.

Με αφορμή τις επερχόμενες Δημοτικές Εκλογές 2016, η «Ομάδα Νέων Πάφου», απέστειλε μια επιστολή στα ΜΜΕ, μέσα από την οποία εκφράζει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της, ενώ δεν παραλείπει να ψέξει τα κακώς κείμενα της κυπριακής πολιτικής κουλτούρας.

Θυμώνω όταν μου ζητείται να ψηφίσω άτομα που αποτέλεσαν κομμάτι μιας διεφθαρμένης Πάφου, που ενώ έβλεπαν το τι γινόταν, δεν είχαν το θάρρος, τη συνείδηση, τις γνώσεις για να επέμβουν. 

Γράφει η Ομάδα Νέων Πάφου*

Είμαστε μια ομάδα νέων ανθρώπων, φοιτητών της Πάφου, που έθεσε ως στόχο να προωθήσει και να μεταδώσει τις ανησυχίες μας, αλλά και να προβληματίσει μέσω μιας ανοιχτής επιστολής τους συμπολίτες μας.

Στα πολιτικά θέματα δεν ακούγεται η φωνή μας συχνά και νιώθουμε ότι παραγκωνίζεται η άποψη μας, ενώ είμαστε οι πρώτοι που θα έπρεπε να έχουμε λόγο και άποψη. Θεωρούμε κρίσιμες τις ερχόμενες εκλογές για το μέλλον της Πάφου και απαραίτητη την τοποθέτηση μας.  

Να σημειώσουμε ότι δεν ανήκουμε σε καμία πολιτική παράταξη, δεν έχουμε κανένα συμφέρον και καμία σχέση με οποιαδήποτε από τις υποψηφιότητες. Η επιστολή στηρίζεται καθαρά στις τοποθετήσεις των υποψηφίων και στις δικές μας ανησυχίες. Παρ' όλο που η επιστολή γράφτηκε από ομάδα ατόμων, γράφτηκε στο πρώτο πρόσωπο γιατί θεωρούμε ότι εκφράζει κάθε νέο πολίτη, ή τουλάχιστον την πλειοψηφία.

Προβληματίζομαι κατά πόσο η εναλλακτική επιλογή θα μπορέσει να επιβληθεί, ή θα μας επιστρέψει στην ίδια κατάσταση, 10 χρόνια πίσω. 

Αυτούσια η ανοιχτή επιστολή: 

Λυπάμαι, λυπάμαι πραγματικά που πρέπει να ψηφίσω στις ερχόμενες εκλογές. Λυπάμαι ακόμα περισσότερο για τους υποψηφίους που μας αντιπροσωπεύουν. Λυπάμαι για τον διχασμό που επικρατεί, τον οποίο οι ίδιοι καλλιεργούμε.

Λυπάμαι που στο όνομα της πλεονεξίας και της απληστίας των τελευταίων χρόνων, δηλητηριάζουμε οποιαδήποτε πρόοδο.

Ελπίζω, μετά τις εκλογές, σε μια Πάφο που βλέπει θετικά το μέλλον και που εργάζεται για ένα καλύτερο αύριο · για το κοινό καλό, για τον συνάνθρωπο και για τις επόμενες γενιές.

Λυπάμαι για τις ύβρεις, τις κοκορομαχίες που βλέπω στο διαδίκτυο αντί επιχειρημάτων και πραγματικού ενδιαφέροντος, που δημιουργούν μίσος, οργή και εχθρότητα.

Λυπάμαι όταν διαβάζω τις λέξεις σκοπιμότητα και οφέλη, αντί Δημοκρατία και Πολιτισμό.

Λυπάμαι που βλέπω την Ιστορία και τον Πολιτισμό μιας πόλης να θυσιάζεται ακόμα μια φορά στο βωμό του εντυπωσιασμού και του συμφέροντος.

Λυπάμαι που άτομα ανίκανα, που δεν γνώριζα μέχρι χθες, διεκδικούν θέσεις στη δημόσια διοίκηση της Πάφου, διοργανώνουν ομιλίες, συγκεντρώσεις, συναντήσεις γνωριμίας για άτομα που δεν τους ένοιαζαν μέχρι χθες.

Ντρέπομαι όμως, ντρέπομαι γι’ αυτούς που δεν νοιάζονται, γι’ αυτούς που διαστρεβλώνουν, αποκρύβουν και παραμορφώνουν τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες έχουν γίνει στο πρόσφατο παρελθόν, ντρέπομαι γι’ αυτούς που έχουν κομματικοποιηθεί, ντρέπομαι για τα άτομα που δεν βλέπουν το κοινό καλό, αλλά μόνο το δικό τους προσωπικό συμφέρον. Ντρέπομαι που ονομάζω συμπολίτες μου τα άτομα που θυσιάζουν την πρόοδο και την εξέλιξη, τη διαφάνεια και την αξιοκρατία στο όνομα του συμφέροντος.

Ντρέπομαι όταν βλέπω «πολιτικούς» σε εκλογικές αναμετρήσεις να μην μπορούν να μιλήσουν και παρ’ όλα αυτά, να θέλουν να αναλάβουν και με θράσος διεκδικούν το μέλλον μιας πληγωμένης πόλης.

Ντρέπομαι που ενώ η σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας διδάσκει τα αποτελέσματα της κομματικοποίησης και της ανικανότητας/ανευθυνότητας στην πολιτική, συνεχίζει μεθοδικά και συστηματικά η διαφθορά και οι αντιμαχόμενες πολιτικές παρατάξεις.

Δεν θα δώσω ξανά την ευκαιρία στο ίδιο σύστημα να καταστρέψει τις όσες προσπάθειες έγιναν τα τελευταία χρόνια. 

Και μετά θυμώνω, θυμώνω γιατί αποτελώ κομμάτι αυτής της κοινωνίας.

Θυμώνω όταν μου ζητείται να ψηφίσω άτομα που αποτέλεσαν κομμάτι μιας διεφθαρμένης Πάφου, που ενώ έβλεπαν το τι γινόταν, δεν είχαν το θάρρος, τη συνείδηση, τις γνώσεις για να επέμβουν.  

Θυμώνω που η λογική και η ουσιαστική αξιολόγηση των πραγμάτων λείπει από την Κύπρο και ψηφίζουμε τους φίλους/συγγενείς.

Θυμώνω που μερίδα της Πάφου θέλει να ξανά-μολύνει με ανικανότητα τον Πολιτισμό μας με τις ασχετοσύνες που κοστίζουν την υπόληψη της πόλης μας.

Θυμώνω με τα άτομα που βρίσκονται ακόμα στο Κακουργιοδικείο Πάφου για την υπόθεση ΣΑΠΑ και προσπαθούν να προωθήσουν την καινούργια τους μαριονέτα.

Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως, ούτε εμένα εκφράζει η παρούσα διοίκηση και άκουσα για περιστατικά τα οποία αντιμετωπίστηκαν με αυταρχισμό, αυστηρότητα, ασέβεια και απειλές · αναρωτιέμαι όμως αν μας άξιζε κάτι διαφορετικό, λαμβάνοντας υπόψιν την κατάσταση στην οποία φέραμε την Πάφο.

Προβληματίζομαι κατά πόσο η εναλλακτική επιλογή θα μπορέσει να επιβληθεί, ή θα μας επιστρέψει στην ίδια κατάσταση, 10 χρόνια πίσω. Δεν μου επιτρέπει η συνείδηση μου να εμπιστευτώ κάποιον που δεν απέδειξε τίποτα, μόνο την ανικανότητα του σε ένα απλό διάλογο.

Δεν θα δώσω ξανά την ευκαιρία στο ίδιο σύστημα να καταστρέψει τις όσες προσπάθειες έγιναν τα τελευταία χρόνια.

Η παρούσα διοίκηση, παρά τον τρόπο διαχείρισης, έχει προσφέρει έργο. Αν ήταν διαφορετικές οι προτάσεις, ίσως να ήταν διαφορετική και η επιλογή.

Και τελικά… ελπίζω · ελπίζω πως παρ’ όλο που χαθήκαμε σε μια πλαστή ευδαιμονία, με το ξύπνημα μας από αυτή την έκσταση θα σταματήσουμε να βρίζουμε ο ένας τον άλλο και θα ενωθούμε πραγματικά σε ένα κοινό σκοπό.

Ελπίζω, μετά τις εκλογές, σε μια Πάφο που βλέπει θετικά το μέλλον και που εργάζεται για ένα καλύτερο αύριο · για το κοινό καλό, για τον συνάνθρωπο και για τις επόμενες γενιές.