Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια, του Τουρκοκύπριου κινηματογραφιστή Tufan Vudali, ο οποίος κάλυπτε τα γεγονότα χθες βράδυ στα κατεχόμενα. Όταν επικοινωνήσαμε μαζί τους αργά χθες, ακόμα τα πράγματα ήταν θολά. 

«Γενικά δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία εδώ, οι μονάδες του στρατού είναι όπως κάθε βράδυ, δεν αντιλαμβάνομαι κάτι περίεργο. Το μόνο διαφορετικό είναι οι Τούρκοι-συντηρητικοί, που διαδηλώνουν υπέρ του Ερτογάν, έξω από την Τουρκική Πρεσβεία». 

Ομάδα Τούρκων-συντηρητικών, είχε συγκεντρωθεί έξω από την πρεσβεία της Τουρκίας και έψαλε προσευχές για επιστροφή του Ερτογάν στην εξουσία. Όταν όλα άρχισαν να αλλάζουν και οι πραξικοπηματίες να χάνουν τον έλεγχο, η κατάσταση στα κατεχόμενα άρχισε να γίνεται πιο έντονη και οι υποστηρικτές του Ερτογάν να αναθαρρεύουν. 

«Δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο ποτέ άλλοτε… Τόσο μίσος, τόσο μένος, τόση ανάγκη για βία.  Αυτός ο φόβος δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια». 

Όπως μας ενημέρωσε, μετά τη «νίκη» του Ερτογάν, από τα ηχεία των μιναρέδων ηχούσε το κάλεσμα εζάν ή σέλα. Όπως μας εξήγησε, όταν σε ισλαμικές χώρες ακούγεται αυτός ο ήχος σε ώρες ακατάλληλες, είναι  κάτι σαν κάλεσμα για πόλεμο. 

«Όλοι εδώ είναι γεμάτοι μίσος για τους πραξικοπηματίες, οι συντηρητικοί βρίσκονται στους δρόμους και φωνάζουν για την παραδειγματική τιμωρία τους».