Φυσικά, ο τρόπος που εσύ προκαλείς εμένα, απέχει παρασάγγας από τον τρόπο που εγώ προκαλώ τον δίπλα κ.ο.κ. Και συνήθως, οι περισσότεροι προκαλούμαστε, αλλά ποτέ δεν προκαλούμε (;).

Η πιο ταλαιπωρημένη ατάκα στην Κύπρο, εκτός από το «Σαν την Κύπρο εν έσιει», που κατά τ’ άλλα κρύβει μια χαριτωμενιά, είναι ίσως αυτό το «…δεν έχω πρόβλημα, αρκεί να μην (με) προκαλούν».

Το λέμε για τους ξένους, το λέμε για άτομα με διαφορετικό από τον δικό μας σεξουαλικό προσανατολισμό, για άτομα με διαφορετική ταυτότητα φύλου, για τους κρεατοφάγους, ενίοτε και για τους vegan, για αλλόθρησκους, το λέμε για οτιδήποτε «ξένο» προς τον μικρόκοσμό μας ή/και την ιδιοσυγκρασία μας.

Σε μια κοινωνία που η λέξη ακομπλεξάριστος χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο και από τον δείκτη στο αυτοκίνητο που βάζουμε (;) για να στρίψουμε, αρκετοί από εμάς, αρκετά συχνά, στηνόμαστε πίσω από το πληκτρολόγιο και «φανερώνουμε» τα κόμπλεξ μας απέναντι σε οτιδήποτε «προκλητικό» ή προκλητικό. Ή από την άλλη, ποστάρουμε και δεν σκεφτόμαστε ότι προκαλούμε πολύ περισσότερο από αυτό που εμείς οι ίδιοι χαρακτηρίζουμε ως προκλητικό.

Ποιος ορίζει τελικά τι είναι προκλητικό; Αν δηλαδή είναι η ίδια η (θεωρητικά προκλητική) εικόνα ή οι αντιδράσεις που θα προκύψουν από τη δημόσια ανάρτησή της, εννοώντας τα σχόλια που θα μαζέψει και τα οποία συχνά ξεφεύγουν από αυτό που θεωρείται ως πρέπον ή πολιτικά ορθό.

Προσωπικά, παρατηρώ ότι συμβαίνει το εξής παράδοξο. Εικόνες που ενδεχομένως με σόκαραν στο παρελθόν, πλέον μου είναι αδιάφορες, ενώ εικόνες που παλαιότερα μου φαίνονταν φυσιολογικές, πλέον μου προκαλούν αποστροφή.

Για παράδειγμα, η φυσιολογική «συνήθεια» να γδέρνω τον λαγό που έπιασα στο κυνήγι -ναι, η blur εικόνα κρύβει έναν γδαρμένο λαγό- και να ποστάρω τις φωτογραφίες δημόσια, πλέον θεωρώ πως είναι προκλητική. Ή τουλάχιστον, πως δεν είναι αποδεκτή. Όχι η ίδια η εικόνα, αλλά η σκέψη και η πράξη να το κάνω.

Ok, δεν θα σχολιάσω, δεν θα βρίσω, δεν θα σκίσω τα ιμάτιά μου βλέποντας έναν γδαρμένο λαγό στο facebook, αλλά αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι παύει να είναι αποτρεπτική μια τέτοια φωτογραφία και ότι θα έπρεπε κανονικά να μην είχε αναρτηθεί.

Γιατί;

Πολύ απλά γιατί είμαστε στο 2017 -προς 2018.

Δεν είναι θέμα πουριτανισμού -κανείς δεν θα σε κατακρίνει και κανείς δεν σου πει ότι προκαλείς αν πας κυνήγι ή αν στο τραπέζι σου υπάρχει στιφάδο. Είναι όμως θέμα παιδείας, διακριτικότητας, σεβασμού…

Βασικά, είναι ότι εξελισσόμαστε ως είδος. Και ότι πρέπει να το δείχνουμε έμπρακτα.