Όσο σπούδαζα στο Λονδίνο συγκατοικούσαμε με ακόμη δύο άτομα. Γενικά, η καθαριότητα δεν ήταν πρώτιστος στόχος μας, αλλά φροντίζαμε να καθαρίζουμε όσο πιο συχνά είχαμε όρεξη. Ο Ντρου,  κυκλοφορούσε ξυπόλητος μέσα και έξω από το σπίτι και γενικά δεν το είχε με το θέμα της προσωπικής υγιεινής. Ήταν μια αηδία. Μάλιστα, μια μέρα αναγκάστηκα να του πετάξω 3 πιάτα του, τα οποία είχε άπλυτα στο νεροχύτη περίπου ένα μήνα.

Νικόλας Φ.

Ήταν 2015, όταν σπούδαζα στο Πόρτο της Πορτογαλίας, συγκατοικούσα με δύο παιδιά από τη Γερμανία. Θυμάμαι, ήταν Απρίλης, γιατί τον Μάρτη είχε έρθει πολύ φουσκωμένος ο λογαριασμός του ρεύματος και είχαμε αποφασίσει ότι θα χρησιμοποιούσαμε τη θέρμανση μόνο στην κουζίνα του σπιτιού που ήταν το κοινό σημείο συνάντησής μας και μόνο το βράδυ. Λίγο μετά από τη συμφωνία μας, έφυγα για ταξίδι και δεν είχα πει πότε θα επιστρέψω. Μπαίνοντας λοιπόν στο σπίτι ένα μεσημέρι απροειδοποίητα, ακούω κάποιον να τραγουδάει από την κουζίνα. Όταν πήγα για να δω τι συμβαίνει, αντίκρισα τον έναν από τους δύο συγκάτοικούς μου να φοράει μόνο το εσώρουχό του και ένα μάλλινο σκουφάκι και να χορεύει έχοντας τη θέρμανση δίπλα του στο φουλ. Σημείωσε ότι έξω η θερμοκρασία ήταν 20 βαθμοί Κελσίου, άρα η θέρμανση ήταν περιττή. Μόλις με πήρε χαμπάρι, κοκκίνισε από ντροπή και φυσικά τον Απρίλιο… πλήρωσε ο ίδιος τον λογαριασμό!

Πέτρος Κ.

Ήμουν στο Τορίνο, φοιτήτρια Εράσμους και συγκατοικούσα με μία Ισπανίδα και μία Γαλλίδα, η οποία ήταν του ψυχιατρείου σε σημείο που φοβόμουν να πάω στην κουζίνα όταν μαγείρευε μήπως και της φύγει κανένα μαχαίρι. Κάποια στιγμή έφυγα για ταξίδι στην Ιρλανδία και όταν επέστρεψα, η Ισπανίδα μου είπε ότι όσες μέρες έλειπα δεν κοιμήθηκε στο σπίτι καθώς έγινε ένα σκηνικό που την φρίκαρε εντελώς! Όπως μου είπε, μπήκε μια μέρα στο σπίτι και είδε την Γαλλίδα καθισμένη μες το σκοτάδι πάνω στον καναπέ μόνο με το σουτιέν, να κοιτάει σαν χαμένη τον τοίχο της. «Είσαι καλά; Συμβαίνει κάτι;», τη ρώτησε η Ισπανίδα και εκείνη της απάντησε «Ο David δεν με αγαπάει πια...». Ο David ήταν ένας τύπος που αυτή νόμιζε ότι είναι γκόμενός της, αλλά ποτέ δεν καταλάβαμε αν όντως ήταν! Τότε η Ισπανίδα τη ρώτησε πότε της είπε ο David κάτι τέτοιο και η Γαλλίδα της είπε ότι δεν της το είπε ο David, αλλά μία φωνή που άκουσε από το παράθυρο.  

Κούλλα Π.

Προσωπικά, δεν είχα κάτι περίεργο (ευτυχώς) όσο σπούδαζα στο Λονδίνο. Ωστόσο, πολλοί ήταν οι φίλοι μου που είχαν παράπονο από τους συγκάτοικούς τους, αφού είτε έκαναν πολλή φασαρία, είτε δεν ψώνιζαν για το σπίτι, είτε έκαναν ζημιές. Το χειρότερο όμως που άκουσα ήταν από μία φίλη μου. Συγκατοικούσε με ακόμη ένα άτομο το οποίο δεν το είχε και πολύ με το σπίτι γενικά, ήταν πολύ φλου. Αυτή είχε φύγει νωρίτερα για Κύπρο και αυτός θα ερχόταν λίγο αργότερα. Όπως μου είπε, λίγο πριν φύγει τού τόνισε να θυμηθεί να κλείσει βρύσες, διακόπτες και να αδειάσει το ψυγείο πριν το κλείσει. Έπειτα από ένα μήνα που επέστρεψε στο σπίτι της, μπήκε μέσα και μύριζε ψοφίμια, αφού έβγαλε μεν το ψυγείο από το ρεύμα αλλά άφησε όλα τα τρόφιμα μέσα. Και το θέμα ότι ήταν υποχρεωμένη να τα καθαρίσει αυτή, αφού επέστρεψε πρώτη και δεν θα μπορούσε να μείνει στο σπίτι με αυτή τη μπόχα.

Ιωάννα Κ.

Όταν θα πήγαινα για σπουδές στο Brighton και έκανα τις απαραίτητες διευθετήσεις για τη διαμονή μου στην εστία, ζήτησα από το πανεπιστήμιο να με τοποθετήσουν σε σπίτι που θα ήταν μεικτό (αγόρια, κορίτσια). Στην αρχή, λοιπόν, ήμασταν δύο κορίτσια και τέσσερα αγόρια. Λίγο καιρό αργότερα το άλλο κορίτσι άλλαξε πανεπιστήμιο και έμεινα μόνη μου με τέσσερα αγόρια. Όλα τα αγόρια του σπιτιού σχεδόν κάθε βράδυ έφερναν στο σπίτι διάφορα κορίτσια, έκαναν τα δικά τους και έπειτα τις έδιωχναν, με αποτέλεσμα, σχεδόν καθημερινά, να έχουμε διάφορες τύπισσες να έρχονται στο σπίτι ξημερώματα και να μας χτυπάνε την πόρτα ουρλιάζοντας. Το δωμάτιο μου ήταν στον κάτω όροφο, άρα όταν δεν τους άνοιγε κανείς χτυπούσαν το παράθυρό μου για να με ξυπνήσουν να τους ανοίξω. Ένα βράδυ που όλα τα αγόρια βγήκαν για ποτό και εγώ έμεινα σπίτι να διαβάσω, μία από τις κοπέλες που είχαν παρατήσει ήρθε έξω από την πόρτα μας στις 2 τα ξημερώματα και τη χτυπούσε με μανία. Ανοίγω και τη βλέπω να κλαίει και να ουρλιάζει, ήταν μεθυσμένη και παραληρούσε. Της είπα ότι λείπουν όλοι και ότι θα αργήσουν να γυρίσουν μήπως φύγει, αλλά αυτή μπήκε στο σπίτι και είπε ότι θα κοιμηθεί στο σαλόνι μέχρι να έρθουν. Μη έχοντας άλλη επιλογή, της έδωσα ένα μαξιλάρι και επέστρεψα στο δωμάτιο μου για να κοιμηθώ. Αυτή βεβαίως νόμιζε ότι την κορόιδευα και ότι ο συγκάτοικος μου βρισκόταν κλειδωμένος στο δωμάτιο του. Έτσι αποφάσισε να κάτσει έξω από την πόρτα του και να του τραγουδάει ερωτικά τραγούδια μέχρι να της ανοίξει. Τραγουδούσε μεθυσμένη μέχρι τις 5 τα ξημερώματα κι εγώ να την ακούω και να μη μπορώ να κοιμηθώ.

Μαρίνα Μ.

Όσο σπούδαζα στην Αγγλία συγκατοικούσα με ακόμη πέντε άτομα, τρία αγόρια και ακόμη δύο κορίτσια. Στα μέσα της πρώτης χρονιάς τσακωθήκαμε πολύ άγρια και τα αγόρια έκαναν κατάληψη στην κοινή κουζίνα και δεν μας άφηναν να μπούμε μέσα. Περίπου ένα μήνα μετά, προσπάθησα να μπω στην κουζίνα και η πόρτα δεν άνοιγε. Όχι γιατί ήταν κλειδωμένη, αλλά γιατί είχε μπλοκαριστεί από τα σακούλια των σκουπιδιών που είχαν μαζευτεί. Φαντάζεστε πώς μύριζε ο χώρος!

Έλενα Λ.

Είχα πάει για ένα 6μηνο στο Παρίσι, για Εράσμους, ήμασταν έξι συγκάτοικοι και είχαμε συμφωνήσει από την πρώτη ημέρα ότι δεν θα κάναμε πάρτι στο σπίτι και ότι αν κάποιος ήθελε πολύ να κάνει, θα είχε την απόλυτη ευθύνη και για να καθαρίσει το σπίτι μετά, αλλά και για να πληρώσει τυχόν ζημιές. Μια μέρα, γύρω στις 2 τα ξημερώματα, ξύπνησα από τις φωνές και τη μουσική. Ανοίγω την πόρτα του δωματίου μου και βλέπω τρία άτομα να κοιμούνται στο πάτωμα, έχοντας βγάλει ότι κατανάλωσαν, κάποιους άλλους στο σαλόνι να παίζουν ξύλο και ένα ζευγάρι να… ερωτοτροπεί στο δωμάτιο του άλλου συγκάτοικού μας, που έλειπε και ξέχασε να κλειδώσει.

Νικολέτα Γ.

Η χειρότερη εμπειρία που είχα ποτέ με συγκάτοικο ενόσω σπούδαζα ήταν με έναν τύπο ο οποίος είχε την εντύπωση ότι μπορούσε να μαγειρέψει. Ήταν εξαιρετικά ενθουσιώδης και σχεδόν πάντα ήθελε να μαγειρεύει, αλλά το παρασκεύασμα του (δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω φαΐ) ήταν πάντα χάλια. Σας διαβεβαιώ ότι το φαΐ του το σερβίρουν στο μπουφέ της κολάσεως. Τόσο χάλια. Εγώ από ευγένεια αναγκαζόμουν να φάω και ήταν ένα εξάμηνο δράμα! Το χειρότερο απ’ όλα ήταν μια σαλάτα που έκανε με φρέσκο ψάρι, από το οποίο δεν είχε βγάλει καλά τα κόκκαλα. Κάθε μπουκιά ήταν λες και δάγκωνα κάκτο. Ευτυχώς δεν έμεινε πολύ και έκτοτε έχασα τα ίχνη του. Ελπίζω για το καλό του κόσμου να μην αποφάσισε να γίνει σεφ.

Κωνσταντίνος Ψ.

Σε κάποια φάση, όσο σπούδαζα στην Αμερική, είχα συγκάτοικους ένα παιδί από την Ινδία και ένα από την Σουηδία. Μια μέρα, βλέπω στο χαλί μπροστά από την τηλεόραση μια τεράστια κατσαρίδα σκοτωμένη. Θεώρησα πως αυτός που την σκότωσε έπρεπε να είχε μετακινήσει το πτώμα, κι έτσι φώναξα τους άλλους δυο να βρω τον φονιά της κατσαρίδας. Κανένας δεν παραδεχόταν πως την είχε σκοτώσει, και έτσι κανένας δεν ήθελε να αναλάβει το καθήκον του να την πετάξει. Από πείσμα δεν ήθελα ούτε εγώ να την μετακινήσω. Έτσι, η κατσαρίδα έμεινε εκεί για μέρες και όλοι περπατούσαμε γύρω της. Μέχρι που μετά από μέρες ο Ινδός έβαλε πάνω της ένα χαρτομάντηλο για να την σκεπάσει και να μην την βλέπουμε. Τότε εγώ έβαλα ένα μικρό σταυρό για να φαίνεται σαν ένας μικρός περιποιημένος τάφος στη μέση του σαλονιού. Ο Σουηδός φρίκαρε και τελικά την μετακίνησε. Το ποιος την είχε δολοφονήσει παραμένει μέχρι σήμερα ένα άλυτο μυστήριο. Υποψιαζόμουν τον Ινδό, αλλά μια μέρα που τον πίεσα λέγοντας του πως ο δράστης ήταν σίγουρα κάποιος από τους τρεις μας, αυτός απάντησε με απόλυτη φυσικότητα πως η κατσαρίδα μπορεί να είχε αυτοκτονήσει!

Δημήτρης Τ.

Σπούδαζα στο Surrey και στο σπίτι μέναμε σύνολο 5 άτομα. Ένα ζευγάρι από Ρουμανία, μια Ιταλίδα barwoman, ένας από Ζιμπάμπουε και εγώ. Τέλειωσα από το πανεπιστήμιο και πάω με κοπέλα σπίτι, κρασιά και όλα τα συναφή, ο συγκάτοικος από Ζιμπάμπουε (το διπλανό μου δωμάτιο) αποφασίζει να αμολήσει την μεγαλύτερη έκρηξη «φυσικού αεριού» που άκουσα ποτέ μου, ο ρομαντικός διακόπτης έκλεισε αυτόματα.

Λούης Κ.

Η αλήθεια είναι ότι οι δικές μου ιστορίες περιορίζονται σε μεθυσμένες συγκατοίκους τις οποίες χρειάστηκε να κουβαλήσω δύο φορές στο σπίτι γιατί δεν έπαιρναν τα πόδια τους και να τις ταΐζω ξιδάτα ώσπου να ξυπνήσουν. Το άλλο που μου έτυχε αρκετές φορές, επίσης με τις ίδιες συγκατοίκους, ήταν να βρίσκω κάτω από το νεροχύτη της κουζίνας burgers από γνωστές αλυσίδες fast food, τα οποία άφηνε εκεί, επίτηδες, για να δει πότε θα χαλάσουν.

Αγγέλα Σ.

Διαμέρισμα και συγκατοίκηση στα μέτρα σου, στο Student.com

Όπως πολύ εύκολα μπορείς να διαπιστώσεις έπειτα από τα όσα διάβασες, η συγκατοίκηση (και δη η συγκατοίκηση στη φάση των σπουδών, ενίοτε με άγνωστα μέχρι πρότινος άτομα) μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση. Προφανώς και δεν είναι όλοι οι συνδυασμοί ταιριαστοί… Και παρόλο που όλες αυτές τις ιστορίες θα τις διηγείσαι εκ των υστέρων και θα γελάς, εντούτοις τη στιγμή ακριβώς που τις ζεις δεν είναι και τόσο ευχάριστες.

Αν λοιπόν θες τον δικό σου χώρο, να είναι όπως σου αρέσει, να νιώθεις άνετα εκεί, να μη χρειάζεται να πρέπει να συμβιβαστείς με «περίεργες» συμπεριφορές - συνήθειες - παραξενιές κάποιου συγκάτοικου (ή κάποιων συγκατοίκων), αυτό που έχεις να κάνεις είναι να μπεις απλώς στο Student.com έτσι ώστε να βρεις το ιδανικό διαμέρισμα!

Το Student.com αποτελεί στην ουσία τη μεγαλύτερη πλατφόρμα εύρεσης φοιτητικής στέγης παγκοσμίως και φιλοξενεί περισσότερα από 800.000 δωμάτια, σε 400 πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εταιρεία έχει ως στόχο να διευκολύνει την κράτηση φοιτητικής διαμονής και παρέχει μια δωρεάν υπηρεσία, δίνοντας προτεραιότητα στην ασφάλεια και την ευκολία χρήσης.