Η είδηση με την οποία ξυπνήσαμε όλοι σήμερα ήταν αυτή του θανάτου δύο νεαρών συμπολιτών μας, μουσικών στο επάγγελμα, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στον δρόμο προς τη δουλειά τους. Οι σκέψεις που κάναμε ήταν πολλές, αλλά η ανάρτηση του Γιώργου Γρηγορίου (Κινέζου), επίσης μουσικού, μάλλον εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο όλες εκείνα που σκεφτήκαμε και νιώσαμε. Γράφει συγκεκριμένα:

«Χθες βράδυ, δύο συνάδελφοι έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας.. Γιατί η δουλειά του μουσικού δεν ξεκινά την ώρα που θα βγάλει την πρώτη νότα. Ένας μουσικός δουλεύει από την ώρα που μπαίνει στο μπάνιο, να βάλει τα καλά του (γιατί σέβεται τη δουλειά του, το κοινό του και τα μαγαζιά που προσφέρει τις υπηρεσίες του), που μπαίνει στο αυτοκίνητό του να οδηγήσει μέχρι την άλλη πλευρά της Κύπρου, να στήσει τον εξοπλισμό του (ο οποίος στοιχίζει μια περιουσία), να κάνει πρόβα ήχου, να κάτσει καμιά ώρα να περιμένει μέχρι να έρθει ο κόσμος στο μαγαζί, να παίξει τη μουσική του (ασχέτως της ψυχολογικής του κατάστασης), για να διασκεδάσει αυτούς που το έχουν ανάγκη, να δουλέψει ένα μαγαζί και να πουλήσει ποτό και όταν τελειώσει να μαζέψει τα πράγματά του και τις περισσότερες φορές να επιστρέψει τα ξημερώματα στο σπίτι του στην άλλη πλευρά του νησιού.. Και όλα αυτά για ψίχουλα, πολλές φορές..

Για έναν μουσικό όμως αυτό είναι το όνειρό του, αυτό επέλεξε να κάνει.. Να μοιράζεται τη μουσική του, τα συναισθήματά του και τα βιώματά του σε όσο μεγαλύτερο κοινό γίνεται, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη υπάρχουν άνθρωποι που ακούν μουσική.

Υπάρχουν εκατοντάδες μουσικοί στην Κύπρο. Ο καθένας μας θα μπορούσε να ήταν στη θέση αυτών των δύο παιδιών που έφυγαν χθες τόσο άδικα. Είχα κι εγώ δυστύχημα πριν από κάποια χρόνια επιστρέφοντας από δουλειά.

Ο κορωνοϊός μάς έδειξε πόσο ανάγκη έχουμε τη μουσική στη ζωή μας, πόση ανάγκη έχουμε να βγούμε έξω από τα κελιά μας και να περάσουμε επιτέλους καλά. Κάποιοι ακούγοντας μουσική και κάποιοι άλλοι παίζοντας μουσική.. Καλό θα ήταν να αναλογιστούμε κιόλας τι δυσκολίες μπορεί να περνά ένας μουσικός για να περάσει το κοινό καλά και κυρίως την αντιμετώπιση προς τον άνθρωπο και τη δουλειά του..

Η μουσική είναι τρόπος ζωής, είναι τρόπος έκφρασης, τρόπος διασκέδασης αλλά είναι και βιοποριστική και προπαντός τίμια εργασία. Που την κάνουμε με σεβασμό, αγάπη και πολύ, πολύ, παααρα πολυ κόπο..

Καλό παράδεισο αδέρφια…».