Ανατριχιαστική η κατάθεση μητέρας θύματος του εγκλήματος των Τεμπών στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής

«Με βλέπετε εδώ μόνη μου αλλά δεν είμαι. Φανταστείτε 57 ανθρώπους δίπλα μου. Και τις οικογένειές τους. 180 τραυματίες δίπλα μου. Και τις οικογένειές τους. Σε αυτό το έγκλημα που δεν αφορά μόνο 57 ανθρώπους αλλά όλη την κοινωνία η απόδοση δικαιοσύνης είναι μονόδρομος».

Article featured image
Article featured image


Γροθιά στο στομάχι είναι η κατάθεση της Μαρίας Καρυστιανού, της προσωρινής προέδρου του Συλλόγου Πληγέντων του Δυστυχήματος των Τεμπών, που έχασε την 20χρονη κόρη της, η οποία χθες μίλησε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής.

Την αρχική της τοποθέτηση τη διατύπωσε όρθια ως ένδειξη σεβασμού στα θύματα της τραγωδίας.

Κατήγγειλε την κυβερνητική πλειοψηφία για απόπειρα συγκάλυψης των αιτιών του δυστυχήματος
στην Επιτροπή, ενώ για τον Κώστα Καραμανλή ανέφερε πως δεν ήρθη η ασυλία του επειδή θα αποκαλύπτονταν οι κακουργηματικές πράξεις και παραλείψεις του. «Δηλώνει με θράσος αθώος λόγω ασυλίας. Παραμένει κρυμμένος ελπίζοντας να σωθεί». πρόσθεσε.

«Σε αυτό το έγκλημα, που έχασαν την ζωή τους 57 άνθρωποι η απόδοση ευθύνης είναι μονόδρομος», τόνισε.


Ολόκληρη η συγκλονιστική κατάθεση



«Από εκείνη την ημέρα του Φεβρουαρίου που για κάποιους σταμάτησε η ζωή έτσι απλά και για κάποιους άλλους άλλαξε για πάντα. Αυτά που θα πω μπορεί να φανούν απίστευτα σε κάποιους άλλους δεν θα είναι αρεστά αλλά πιστέψτε με είναι αληθινά, χωρίς καμία σκοπιμότητα γιατί μιλάω εκ μέρους της κόρης μου με απόλυτο σεβασμό για εκείνη και τους υπόλοιπους αδικοχαμένους επιβάτες οπότε σας παρακαλώ να με αφήσετε να ολοκληρώσω χωρίς διακοπή».

«Παραδέχομαι ότι δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα που βρίσκομαι εδώ ίσως γιατί έχω κληθεί να μιλήσω για τη δολοφονία της κόρης μου, ίσως γιατί πρέπει να μιλήσω για ένα πολύνεκρο έγκλημα αλλά δεν βρίσκομαι σε μια αίθουσα δικαστηρίου όπως θα το περίμενα αλλά ενώπιον βουλευτών οι οποίοι θα αποφασίσουν αν θα πρέπει να παραπεμφτούν οι ένοχοι υπουργοί στη δικαιοσύνη ή όχι. Και αυτό για εσάς μπορεί να φαίνεται μια φυσιολογική διαδικασία όταν υπάρχει κάτι μεμπτό που αφορά ένα πολιτικό πρόσωπο.

Αλλά ένα τέτοιο έγκλημα, σε εμένα και στους περισσότερους αν όχι όλους τους Έλληνες πολίτες αυτό είναι μη κατανοητό και ύποπτο. Και για να μπορέσετε να καταλάβετε πως νιώθουμε εμείς θέλω να έρθετε για πολύ λίγο στη θέση μας. Να χάσετε το πιο αγαπημένο πρόσωπο. Από ιατρικό λάθος για να χρησιμοποιήσω την ειδικότητα μου. Από αδιαφορία. Ελλιπείς γνώσεις, εμπειρία ή όλα τα παραπάνω. Και ο εν λόγω γιατρός αντί να παραπέμπεται στη δικαιοσύνη για να κριθεί και να τιμωρηθεί να παραπέμπεται στον ιατρικό σύλλογο. Πως θα σας φαινόταν αυτό; Σκληρό; Δίκαιο; Άδικο; Φυσιολογικό;.

Το ίδιο νιώθουμε και εμείς σε όλη αυτή τη διαδικασία. Και φέρνω αυτό το ακραίο παράδειγμα για να σας δείξω πως αυτό που συμβαίνει αυτό δεν είναι καθόλου εντάξει με εμάς αλλά ούτε και με το σύνολο της κοινωνίας. Με κάθε σεβασμό εσείς δεν είστε δικαστές ούτε μπορείτε να γνωρίζετε τη δικογραφία που είναι ήδη τεράστια. Και απ’ όσο γνωρίζω κάποιοι από εσάς έχουν τις καλύτερες προθέσεις, πώς μπορώ να είμαι σίγουρη ότι θα αναδειχθεί πλήρως και σε βάθος ένα θέμα στο οποίο οι εμπλεκόμενοι ξεκινούν από την κορυφή του πολιτικού συστήματος και καταλήγουν σε διευθυντές και προέδρους σημαντικών θέσεων με άμεση επαφή και συνεργασία με το υπουργείο και με ένα μείζον ζήτημα οικονομικής απιστίας να τα συνδέει.

Με βάση πάντως την προϊστορία των εξεταστικών επιτροπών, η αποτελεσματικότητα και η ακεραιότητα αυτών των επιτροπών είναι αμφίβολη. Γι’ αυτό και από την αρχή, ανεπιτυχώς, εμείς ζητούσαμε άρση της ασυλίας. Μαζί και η ευρωπαϊκή εισαγγελία στη μήνυση που έχει καταθέσει από τον Ιουνίου και ζήτησε να γίνει άρση ασυλίας καθώς υπήρχαν στοιχεία που ενοχοποιούσαν τους υπουργούς. Αλλά αυτό το θέμα δεν έχει καν συζητηθεί στη Βουλή.

Μήπως γιατί θα αποκαλύπτονταν ότι ο κύριος Καραμανλής είχε υποπέσει σε κακουργηματικές πράξεις και παραλήψεις, πλέον της αδιαφορίας του για την ασφάλεια των τρένων, όπως το να φροντίσει για τη σύσταση της επιτροπής διερεύνησης αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων ως όφειλε από το χρόνο που ανέλαβε ως υπουργός αλλά και να θεσπίσει τους εθνικούς κανόνες ασφαλείας που έχουν όλα τα κράτη υποχρεωτικά από το 2016; Πως όμως να τολμήσει να προχωρήσει στη θέσπισή τους όταν θα πρέπει να αναφερθούν ένα προς ένα όλα τα συστήματα ασφαλείας των σιδηροδρόμων της χώρας και εμείς δεν είχαμε σε λειτουργία ούτε ένα.

Ευκολότερο να μην εφαρμόσεις τον νόμο αν είσαι υπουργός στην Ελλάδα. Αυτός ο άνθρωπος δηλώνει με θράσος αθώος. Και αντί να παραιτηθεί και να αφεθεί στη δικαιοσύνη πράττοντας το αυτονόητο για τη μνήμη των νεκρών και για εμάς, παραμένει κρυμμένος ελπίζοντας πως η Βουλή θα τον σώσει. Μα θέλει αρετή η πολιτική και ήθος η ανάληψη ευθυνών. Αρετές σπάνιες, για λίγους. Διαβάζοντας λοιπόν τη σχετική διάταξη περί ασυλίας διαπίστωσα πως αυτή θεσπίστηκε για να διασφαλίσει την θεωρητικά την εύρυθμη λειτουργία των υπουργείων και να τα προστατέψει από κακόβουλες μηνύσεις. Όμως γίνεται κάκιστη χρήση αυτής της διάταξης η οποία λειτουργεί ως μια μεγάλη ομπρέλα προστασίας των πολιτικών από νόμους και ποινικές ευθύνες. Εκτός και αν θεωρείται η μήνυση των συγγενών και της ευρωπαϊκής εισαγγελίας κακόβουλη.

Πού αναφέρει λοιπόν στο Σύνταγμα ότι οι βουλευτές έχουν το δικαίωμα να υποκαταστήσουν τη δικαστική εξουσία και να καθορίσουν που τελειώνει η πολιτική ευθύνη και ξεκινά η ποινική; Ή μήπως θεωρείτε ότι υπάρχει κάτι τελικά το ακαταδίωκτο οποίου κερδίζει τις εκλογές με μια ισχνή σχετικά πλειοψηφία της τάξης του 21% στο εκλογικό σώμα κύριε Γεωργιάδη; Δεν ενδιαφέρει την εξεταστική επιτροπή η ογκωδέστατη και πλήρης έρευνα των Ευρωπαίων; Που κατέληξε σε βαρύτατες κατηγορίες και υπόνοιες για πολιτικές ευθύνες; Θεωρείται άσχετο με την υπόθεση;

Δεν σας ενδιαφέρει τι παρανομίες και παραλείψεις διαπίστωσαν οι Ευρωπαίοι για να καταλήξουν σε κακουργηματικές διώξεις;
Δεν είναι ντροπή σε ένα τέτοιο κοινωνικό έγκλημα η σχετική δικογραφία να βρίσκεται στο γραφείο του προέδρου της Βουλής και όχι στο υλικό που έχει υποβληθεί και είναι στη διάθεση των μελών της εξεταστικής για να μελετηθεί; Πώς θα θέσετε τις κατάλληλες ερωτήσεις στον κύριο Καραμανλή αν δεν το γνωρίζετε.

Πριν από ένα χρόνο συνέβη ένα από τα χειρότερα κρατικά εγκλήματα στην ιστορία της Ελλάδος. Και έφερε μαζί του μια απίστευτη αποκάλυψη οικονομικής διαφθοράς, ασυδοσίας και πλήρους ακαταλληλότητας και εγκατάλειψης των σιδηροδρόμων Ελλάδος. Δεν υπήρχε ούτε ένα σύστημα ασφαλείας σε ένα από τα βασικότερα μέσα μαζικής μετακίνησης. Σημειωτέον, ότι αν δεν περάσει το αυτοκίνητο σου από ΚΤΕΟ που είναι ιδιωτικής χρήσης δεν μπορείς να το κινήσεις. Με έκπληξη κοιτούσαμε από τη μια τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί για τη δήθεν αναβάθμιση και βελτίωση της λειτουργίας και από την άλλη τα πορίσματα των πραγματογνώμων που μιλούσαν για πλήρη απουσία συστημάτων ασφαλείας.

Για
ακατάλληλα βαγόνια όχι καινούργια βέβαια αλλά αυτά που πέταξαν οι Ελβετοί ως ακατάλληλα. Για καθημερινές βλάβες στις παμπάλαιες και κακοσυντηρημένες ράγες όπου η άνοδος γινόταν κάθοδος και το ανάποδο πολλές φορές μέσα στην ίδια την διαδρομή. Για συνεχή εκτροχιαστείς και πολλά άλλα που αν γνωρίζαμε ουδέποτε θα επιτρέπαμε να ταξιδέψουν οι άνθρωποι μας με το τρένο. Παραπλανηθήκαμε και σε όλη αυτή την εγκατάλειψη και κατάντια δεν καταλαβαίνουμε την πενταπλάσια αύξηση του κόστους του έργου, το οποίο δεν παραδιδόταν. Έπαιρνε συνεχώς αβάσιμες παρατάσεις για τους ίδιους λόγους κάθε φορά ενώ προφανώς στο ελληνικό δημόσιο όταν μια εταιρεία δεν καταφέρνει να παραδώσει το έργο στο χρονοδιάγραμμα στο οποίο έχει οριστεί αντί να δίνει χρήματα ως πάνελντι ή να κηρύσσεται έκπτωτη, παίρνει μπόνους αλλιώς πως εξηγείται η πενταπλάσια αύξηση του κόστους;

Φυσικά η ευρωπαϊκή εισαγγελία εξηγείται αφού λοιπόν η Βουλή δεν απάντησε στο ευρωπαϊκό κατηγορητήριο του Ιουνίου όπου είχε συζητηθεί η άρση δυο υπουργών θυμίζω, προχώρησε σε κατηγορίες σε βάρος κακουργήματος στο νομικό εκπρόσωπο της ΕΡΓΟΣΕ και σε υπαλλήλους στους οποίους βρέθηκαν με αδικαιολόγητα μεγάλη περιουσία στη κατοχή τους. Στους πολιτικούς λόγω της μη άρσης δεν μπορούσαν να προχωρήσουν σε κατηγορίες. Οποία κατάντια, οι Ευρωπαίοι να δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον στο οικονομικό κομμάτι που τους αφορά άμεσα και εμείς για 57 θανάτους κυνηγάμε φαντάσματα.

Οι υπουργοί δεν φέρουν ευθύνη, η Hellenic δεν φέρει ευθύνη, η ΕΡΓΟΣΕ δεν φέρει ευθύνη, η ΡΑΣ δεν φέρει ευθύνη τελικά έχει κανείς ευθύνη σε αυτή τη χώρα που ζούμε από τύχη; Ή όλοι έχουν μόνο δικαιώματα; Και μέσα σε όλη τη παράνοια την εγκατάλειψη και τη διαφθορά, το 2019 καίγεται το τοπικό σύστημα τηλεδιοίκησης που παρόλο τη μικρή εμβέλεια λειτουργίας του θα μπορούσε να σώσει τους αδικοχαμένους επιβάτες αν είχε απλά αντικατασταθεί κύριε Καραμανλή. Φανταστείτε να χαλάει ένας μαγνητικός τομογράφος σε ένα νοσοκομείο και να μην φτιάχνεται ποτέ. Αυτό μπορεί να σας φαντάζει αδικαιολόγητο και αδιανόητο προφανώς θεωρείτε μια φυσιολογική διαδικασία στον χώρο της Hellenic και της ΕΡΓΟΣΕ με την ενοχή της ΡΑΣ και του υπουργείου βέβαια.

Στο έγκλημα των Τεμπών από την αρχή υπήρξε τεράστια προσπάθεια υποβίβασης των ευθυνών. Όσο πιο χαμηλά γίνεται. Πρώτα ο πρωθυπουργός και ακολούθως κάποιοι υπουργοί μίλησαν για ανθρώπινο λάθος. Παρόλο που στο γραφείο και του υπουργού και του υπουργού μεταφορών και του πρωθυπουργού ακόμη και στην εισαγγελία του Αρείου πάγου είχαν διαβιβαστεί υπομνήματα σχετικά με την έλλειψη ασφαλείας και τα προβλήματα που έχουν τα τρένα και τον ορατό κίνδυνο ατυχήματος. Μάλιστα υπήρχαν και παραιτήσεις για αυτό το λόγο. Προσωπικά μιλώντας σε μηχανοδηγούς μου ανέφεραν πως ήταν βέβαιο ότι θα γινόταν μεγάλο δυστύχημα απλά δεν ήξεραν την ημερομηνία. Αν ήταν εδώ ο κύριος Γενιδούνιας θα μιλούσε σχετικά.

Κρίμα που αποφασίστηκε ο πρόεδρος των μηχανοδηγών που γνώρισε όλα τα προβλήματα, είχε κάνει σχετικές αναφορές τονίζοντας την επικινδυνότητα λόγω υπολειτουργίας του συρμού θα μπορούσε να δώσει πολλές και ακριβείς πληροφορίες δεν θεωρήθηκε σημαντικός για την υπόθεση. Αλλά και η αρχή διαφάνειας σε γνώση φυσικά του πρωθυπουργού είχε συντάξει σχετικό εμπιστευτικό έγγραφο προς τον υπουργό το 2022. Πετάχτηκε και αυτό μαζί με όλα τα υπόλοιπα στον κάδο των αχρήστων.

Πιστοί στη γραμμή που έχει δοθεί εξαρχής για το ανθρώπινο λάθος
, η πρόεδρος της ΡΑΣ δεν εξήγησε γιατί στις ετήσιες εκθέσεις απέκρυπτε την αλήθεια και σκοπίμως ωραιοποιούσε την κατάσταση λειτουργίας του συρμού προκειμένου να τον κρατήσει σε λειτουργία παση θυσία […] Τραγικό σε μια τέτοια θέση να μην έχεις καταλάβει την ευθύνη σου και την αξία της ανθρώπινης ζωής. Τα παιδιά της όμως όπως καταλάβαμε δεν θα τα έβαζε μέσα στο τρένο. Ούτε εμείς, αν γνωρίζαμε.

Με βλέπετε εδώ μόνη μου αλλά δεν είμαι. Φανταστείτε 57 ανθρώπους δίπλα μου. Και τις οικογένειές τους. 180 τραυματίες δίπλα μου. Και τις οικογένειές τους. Σε αυτό το έγκλημα που δεν αφορά μόνο 57 ανθρώπους αλλά όλη την κοινωνία η απόδοση δικαιοσύνης είναι μονόδρομος».




Με πληροφορίες από rosa.gr

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ