Από ένα δημόσιο σχολείο στην Πάφο μέχρι τα εργαστήρια του Harvard και του MIT, η διαδρομή της μοιάζει με εκείνες τις ιστορίες που ξεκινούν με ένα σχεδόν απίθανο όνειρο και καταλήγουν να επαναπροσδιορίζουν το τι είναι πραγματικά εφικτό. Στα είκοσί της χρόνια έγινε η πρώτη Κύπρια που έγινε δεκτή στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Data Science του Harvard, ένα επίτευγμα που αναδεικνύει την αποφασιστικότητά της και ταυτόχρονα δείχνει πως ανοίγονται νέοι ορίζοντες για τα νέα ταλέντα της Κύπρου.

Με τη στήριξη του Προγράμματος Υποτροφιών Exness Fintech, μιας πρωτοβουλίας που δίνει τη δυνατότητα σε ταλαντούχους Κύπριους να σπουδάσουν στα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου, η Αλύσσα ανήκει στη νέα γενιά νέων που τολμούν να στοχεύουν ψηλά. Μια γενιά που χτίζει το μέλλον της πάνω στη γνώση και την καινοτομία. Η δική της ιστορία είναι γεμάτη επιμονή και σκληρή δουλειά — μια ιστορία που αποδεικνύει πως η αριστεία μπορεί να ξεκινήσει από οπουδήποτε, αρκεί να έχεις το θάρρος να προσπαθήσεις.

Όταν τη συναντήσαμε, μάς μίλησε με ειλικρίνεια για τις φιλοδοξίες της και το θάρρος που χρειάζεται για να φτάσεις πιο μακριά απ’ ό,τι περίμεναν οι άλλοι.

Πες μας λίγα πράγματα για σένα. Πού μεγάλωσες, πώς ξεκίνησε η ακαδημαϊκή σου πορεία και τι αγαπάς να κάνεις πέρα από τις σπουδές σου;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάφο, όπου φοίτησα στο Α’ Λύκειο Εθνάρχη Μακαρίου Γ’ Πάφου. Στη συνέχεια μετακόμισα στο Ηνωμένο Βασίλειο για να σπουδάσω Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Manchester, απ’ όπου αποφοίτησα ως Valedictorian, λαμβάνοντας το βραβείο Outstanding Academic Achievement από την πρύτανη Dame Nancy Rothwell, καθώς και το Mathematics Excellence Award.

Σήμερα συνεχίζω τις σπουδές μου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Data Science του Harvard και του MIT, ως η πρώτη Κύπρια που έχει καταφέρει να ενταχθεί σε αυτό. Η έρευνά μου εστιάζει στην τεχνητή νοημοσύνη, και πιο συγκεκριμένα στο «embodied intelligence» και τα «agentic systems» – ευφυή συστήματα ικανά να συλλογίζονται, να προσαρμόζονται και να δρουν στον πραγματικό κόσμο.

Στόχος μου είναι η ανάπτυξη συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης με μαθηματικά θεμέλια, που ξεπερνούν την απλή αναγνώριση προτύπων και αλληλεπιδρούν ουσιαστικά με τον άνθρωπο.

Παράλληλα, διδάσκω ως Teaching Fellow στο Harvard, συμμετέχοντας σε τρία μαθήματα στατιστικής και συμβάλλοντας στην ακαδημαϊκή κοινότητα του πανεπιστημίου.

Πέρα από την ακαδημαϊκή μου πορεία, ο χορός και το κλασικό μπαλέτο είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου, μια πειθαρχία και ταυτόχρονα μια πηγή έμπνευσης που με συνοδεύει μέχρι σήμερα. Απολαμβάνω επίσης την κολύμβηση, τα ταξίδια και την ευκαιρία να στηρίζω μαθητές παγκοσμίως να διαμορφώσουν με όραμα την πορεία τους.

Αν έπρεπε να περιγράψεις τον εαυτό σου με μία λέξη;

Αφοσιωμένη!


Πώς ένιωσες όταν συνδέθηκες για πρώτη φορά με την Exness;

Ένιωσα ευγνωμοσύνη και ταυτόχρονα έμπνευση. Τέτοιες ευκαιρίες είναι σπάνιες για Κύπριους φοιτητές, και η σύνδεσή μου με την Exness ήταν για μένα ένα ισχυρό μήνυμα πως η νέα γενιά μπορεί –και αξίζει– να τολμά να ονειρεύεται.

Ήταν επίσης μια στιγμή αναγνώρισης το να βλέπεις πως στην Κύπρο υπάρχουν εταιρείες που πιστεύουν στο απεριόριστο δυναμικό των νέων ανθρώπων και δημιουργούν προγράμματα που κάνουν ακόμη και τα πιο φιλόδοξα όνειρα να φαίνονται εφικτά, είναι κάτι πραγματικά σπουδαίο.

Μίλησέ μας για τη ζωή στο Harvard;

Στην αρχή, το να ζεις στο Harvard μοιάζει με όνειρο. Μπαίνεις σε αίθουσες με καθηγητές των οποίων η επιστημονική μελέτη έχει αλλάξει τον τρόπο που κατανοούμε τον κόσμο. Συναντάς νομπελίστες, ακούς ανθρώπους όπως τον Bill Gates και τον Mark Zuckerberg — πρόσωπα που μέχρι χθες έβλεπες μόνο από οθόνες.

Πολύ γρήγορα, όμως, αυτό το όνειρο γίνεται καθημερινότητα. Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός: μια μέρα συζητάς για την αιχμή της επιστήμης σε ένα σεμινάριο, και την επόμενη δουλεύεις πάνω σε τεχνολογίες που μπορεί να καθορίσουν το μέλλον του διαδικτύου. Οι άνθρωποι σκέφτονται γρήγορα και κινούνται ακόμα γρηγορότερα. Ένας ρυθμός που μόνο αν τον ζήσεις μπορείς να τον κατανοήσεις.

Αυτό που κάνει το Harvard ξεχωριστό δεν είναι μόνο το όνομά του, αλλά το περιβάλλον που δημιουργεί. Φέρνει κοντά μερικά από τα πιο ανήσυχα και ταλαντούχα μυαλά του κόσμου. Ανθρώπους με ιστορίες και οπτικές που σε εμπλουτίζουν τόσο μέσα στην τάξη όσο και έξω από αυτήν.

Οι ευκαιρίες είναι πραγματικά ατελείωτες, από τα συνεχώς αναπτυσσόμενα οικοσυστήματα και τις εκδηλώσεις, μέχρι τα δίκτυα που γεννούν νέες ιδέες και συνεργασίες. Το απίθανο γίνεται καθημερινό κι αυτό αλλάζει ριζικά τον τρόπο που βλέπεις τον εαυτό σου και το πόσα μπορείς να πετύχεις.

Κι όμως, υπάρχει και ο ήσυχος ρυθμός της καθημερινής ζωής: πρωινό, μάθημα, διάβασμα, άσκηση, δείπνο, ύπνος, και πάλι από την αρχή.

Μα αρκεί ένα τηλεφώνημα από την Κύπρο για να συνειδητοποιήσεις πόσο μακριά έχεις φτάσει και να νιώσεις περηφάνεια. Υπερηφάνεια που δείχνεις πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ένας Κύπριος φοιτητής, και που αποδεικνύεις ότι τα όνειρα που κάποτε έμοιαζαν μακρινά, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες μεγαλώνοντας;

Η έλλειψη μεγάλων ονείρων γύρω μου. Σε μια μικρή κοινότητα, οι φιλοδοξίες συχνά περιορίζονταν σε ό,τι ήταν γνώριμο. Το να φανταστείς κάτι περισσότερο έμοιαζε απλησίαστο. Είμαι βαθιά ευγνώμων στη μητέρα, τη γιαγιά και τον παππού μου, που ενθάρρυναν εμένα και τα αδέλφια μου να στοχεύουμε ψηλότερα και να βλέπουμε πέρα από τα όρια που έθετε το περιβάλλον μας.


Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί από την Κύπρο που έχει μεγάλα όνειρα;

Να τολμήσει. Να ακούσει εκείνους που πιστεύουν σε αυτό ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι το ίδιο πιστεύει στον εαυτό του. Οι άνθρωποι σε βλέπουν όπως βλέπεις εσύ τον εαυτό σου, γι’ αυτό κράτα την αυτοπεποίθηση και τα όνειρα σου με βεβαιότητα. Στην Κύπρο, μερικές φορές νιώθεις πως ο κόσμος είναι μακριά ή πως οι ευκαιρίες ανήκουν σε άλλους. Όμως, αν υπάρχει ένα μήνυμα που θα ήθελα να περάσω, είναι πως οι στόχοι σου είναι εφικτοί – ανεξάρτητα από το πού ξεκινάς. Πίστεψε τόσο βαθιά στον εαυτό σου που να εμπνέεις και τους άλλους να πιστέψουν μαζί σου.

Και όταν πετύχεις κάτι, γίνε το πρότυπο που κάποτε αναζητούσες. Δείξε στη νέα γενιά ότι ο κόσμος είναι ανοιχτός και για εκείνους.


Τι σου λείπει περισσότερο από την Κύπρο;

Αν έπρεπε να διαλέξω ένα πράγμα, θα έλεγα το χαλλούμι. (γέλια) Είναι κάτι πολύ περισσότερο από φαγητό για μένα. Είναι η γεύση του σπιτιού, των οικογενειακών τραπεζιών και των παραδόσεων.