Συνήθως, όταν ένα βιβλίο μεταφέρεται στον κινηματογράφο, η ιστορία συμπυκνώνεται. Ένα μυθιστόρημα 300 και πλέον σελίδων απαιτεί πολλές ώρες ανάγνωσης, την ώρα που οι περισσότερες ταινίες σπάνια ξεπερνούν τις δύο ώρες.

Όταν όμως πρόκειται για ένα διήγημα, μια νουβέλα ή ένα κόμικ – ή όταν απλά οι δημιουργοί της ταινίας έχουν φιλοδοξίες που ξεπερνούν τις σελίδες του βιβλίου – προκύπτει το παράδοξο η κινηματογραφική εκδοχή να απαιτεί περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι η ανάγνωση. Ακολουθούν 10 χαρακτηριστικά παραδείγματα, όπως τα επέλεξε το Collider.

Ο Κατεργάρης των Χριστουγέννων (2000)

Το «How the Grinch Stole Christmas» του Dr. Seuss είναι ένα παιδικό βιβλίο λίγων σελίδων και διαβάζεται σε ελάχιστα λεπτά. Η ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ διαρκεί 104 λεπτά, αφήνοντας τον κωμικό ελεύθερο να αυτοσχεδιάσει, ενώ στο σενάριο προστέθηκαν αρκετοί δευτερεύοντες χαρακτήρες και μπόλικες χαοτικές καταστάσεις.

Το Μυστικό του Brokeback Mountain (2005)

Η ταινία του Ανγκ Λι βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα της Άννι Πρου, το οποίο φτάνει τις 50 σελίδες. Η ανάγνωσή του μπορεί να ολοκληρωθεί σε μιάμιση ώρα, ενώ η ταινία διαρκεί κάτι παραπάνω από δύο ώρες. Το σενάριο της ταινίας επεκτείνεται στις προσωπικές ζωές των δύο ηρώων πέρα από τη σχέση που δημιουργείται μεταξύ τους.

Η Κρυφή Ζωή του Γουόλτερ Μίτι (2013)

Το διήγημα του Τζέιμς Θέρμπερ από το 1939 καταφέρνει να χωρέσει πολλά μέσα σε πολύ λίγες σελίδες – ανάλογα με την έκδοση, μπορεί να πιάνει από μόλις 5 έως 12. Η ανάγνωση διαρκεί λιγότερο από μισή ώρα, αφού όλη η ιστορία εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια μιας απλής βόλτας για ψώνια, όπου ο ήρωας αφήνεται στις ονειροπολήσεις του. Στην κινηματογραφική εκδοχή του 2013, ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής Μπεν Στίλερ πρόσθεσε χαρακτήρες, δράση και ολόκληρα ταξίδια, ώστε η ταινία να φτάσει τα 114 λεπτά. Κάτι ανάλογο είχε γίνει και στην ταινία του 1947 (που όμως διαρκούσε 4 λεπτά λιγότερο).

The Electric State (2025)

Το εικονογραφημένο βιβλίο του Σάιμον Στάλενχαγκ έχει 144 σελίδες, αλλά μεγάλο μέρος τους καταλαμβάνεται από εικόνες. Έτσι μπορεί κανείς να το διαβάσει σε λιγότερο χρόνο από τα 128 λεπτά που διαρκεί η φετινή ταινία του Netflix. Αλλά πραγματικά δεν αξίζει τον κόπο. Όχι μόνο γιατί η ταινία με τους Κρις Πρατ και Μίλι Μπόμπι Μπράουν είναι κακή, αλλά και γιατί η πρωτότυπη εικονογράφηση ταξιδεύει τη φαντασία πολύ πιο ευχάριστα από το χάος που δημιούργησαν στην οθόνη οι σκηνοθέτες αδερφοί Ρούσο.

Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (2008)

Το πρωτότυπο διήγημα του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ (1922) μπορεί να διαβαστεί μέσα σε μία ή το πολύ δύο ώρες. Αντίθετα, η ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ απλώνεται σε σχεδόν τρεις ώρες (166 λεπτά για την ακρίβεια), δίνοντας πραγματικά επικές διαστάσεις στην ιστορία του ανθρώπου που γεννήθηκε γέρος και γίνεται νεότερος όσο περνούν τα χρόνια (Μπραντ Πιτ).

Ο Απίθανος Κύριος Φοξ (2009)

Αυτή είναι μια οριακή επιλογή, καθώς το παιδικό βιβλίο του Ρόαλντ Νταλ έχει λιγότερες από 100 σελίδες. Με έναν μέσο ρυθμό ανάγνωσης (περίπου 300 λέξεις το λεπτό), μπορεί κανείς να το τελειώσει σε 80 λεπτά ή λιγότερο, ενώ η ταινία animation (με την τεχνική stop-motion) του Γουές Άντερσον διαρκεί 87 λεπτά. Και είναι μια εξαιρετική μεταφορά, που αξίζει να δείτε.

300 (2006)

Το γκράφικ νόβελ του Φρανκ Μίλερ έχει 88 σελίδες και μπορεί να διαβαστεί μέσα σε μία ώρα, ακόμη και αν κάποιος σταθεί αρκετά στα σκίτσα. Η ταινία του Ζακ Σνάιντερ, όμως, φτάνει τα 116 λεπτά, κυρίως γιατί πρόσθεσε πολιτικής ίντριγκα και γεγονότα που συνέβαιναν στη Σπάρτη, την ώρα που ο Λεωνίδας (Τζέραρντ Μπάτλερ) και οι 300 του έδιναν την ηρωική τους μάχη στις Θερμοπύλες.

Satantango (1994)

Το ομώνυμο μυθιστόρημα του Πολωνού Λάσλο Κρασναχορκάι αριθμεί 274 σελίδες. Ένας γρήγορος αναγνώστης μπορεί να το ολοκληρώσει σε 5-7 ώρες. Η ταινία του συμπατριώτη του Μπέλα Ταρ, ωστόσο, καταφέρνει να διαρκέσει ακόμη περισσότερο: 7 ώρες και 12 λεπτά. Και το κάνει επίτηδες, όχι για να χωρέσει όλη την ιστορία του βιβλίου, αλλά για να μεταδώσει στον θεατή την αίσθηση της στασιμότητας, της ανίας και της δυστυχίας των ζωών των κατοίκων ενός χωριού σε μια απροσδιόριστη περιοχή της Ουγγαρίας, προς το τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Το Τελευταίο Τρένο για τη Γιούμα (2007)

Το «3:10 to Yuma» ξεκίνησε ως διήγημα μόλις 15 σελίδων από τον Έλμορ Λέοναρντ, που διαβάζεται μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα και αφηγείται τη συνοδεία ενός διαβόητου παράνομου στο τρένο που θα τον μεταφέρει στο δικαστήριο. Το γουέστερν του 1957 άπλωσε τη δράση για να φτάσει τα 92 λεπτά, και το ριμέικ του 2007 με τους Ράσελ Κρόου και Κρίστιαν Μπέιλ το έκανε ακόμα περισσότερο, φτάνοντας τα 122 λεπτά.

Η τριλογία Χόμπιτ (2012-2014)

Το μυθιστόρημα «Χόμπιτ» του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, με μέσο ρυθμό ανάγνωσης 300 λέξεις το λεπτό, χρειάζεται πέντε ώρες για να διαβαστεί. Ο Πίτερ Τζάκσον θα μπορούσε άνετα να το χωρέσει σε μία ταινία, αλλά λίγο οι φαν του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» που ήθελαν να ζήσουν μια παρόμοια εμπειρία, λίγο τα χολιγουντιανά στούντιο που ονειρεύονταν εισπράξεις εκατοντάδων εκατ. δολαρίων, λίγο η φιλοδοξία του ίδιου του σκηνοθέτη, είχαν ως αποτέλεσμα τρεις ταινίες που διαρκούν συνολικά 7 ώρες και 54 λεπτά στις κανονικές εκδόσεις τους και 8 ώρες και 52 λεπτά στις εκτεταμένες. Πραγματικά, δεν υπήρχε λόγος, αφού η συγκεκριμένη ιστορία του Τόλκιν δεν έχει ούτε την πολυπλοκότητα, ούτε το βάθος, ούτε τη δράση, ούτε τον συναισθηματικό αντίκτυπο του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Χαμένος χρόνος…

Πηγή: CNN Greece