Γεια σου tipster μου...
Είμαι 20 χρονών και θέλω να μοιραστώ μαζί σου κάτι που με προβληματίζει. Έχω σχέση εδώ και 3,5 χρόνια με έναν συνομήλικό μου. Το παιδί αυτό, είναι παλαιών αρχών και είναι αρκετά ζηλιάρης και οπισθοδρομικός (π.χ. θεωρεί προκλητικό ένα μακρύ φόρεμα που έχει σχισμή λίγο κάτω από το γόνατο!). Επίσης, δεν είχαμε ολοκληρωμένη σχέση. Πολύ συχνά τσακωνόμασταν για ασήμαντους λόγους, τους οποίους θεωρούσε πολύ σημαντικούς και νόμιζε πως για όλα έφταιγα εγώ... Εγώ τόσο καιρό δεν ήμουν ευτυχισμένη μαζί του. Παρόλα αυτά, εγώ τον αγαπώ πάρα πολύ και εξακολουθω να είμαι μαζί του. Εδώ να σημειώσουμε πως μετά από 3 χρόνια σχέσης, μου είπε ότι μ’ αγαπά, ενώ τον υπόλοιπο καιρό μου έλεγε πως δεν μ’ αγαπά, απλά κάτι τον δένει μαζί μου. Οι οικογένειές μας έχουν πολύ καλές φιλικές σχέσεις μεταξύ τους, καθώς και οι γονείς μου τον αγαπούν σαν παιδί τους, το ίδιο και οι δικοί του εμένα. Το καλοκαίρι εργαζόμουν σε ένα χώρο στον οποίο με σύστησε ο «πεθερός» μου.
Εκεί γνώρισα ένα παιδί, 27 χρονών. Το ξέρω ότι είναι μεγάλος αλλά με έκανε να νιώσω πολλά πράγματα που δεν ένιωσα ποτέ. Με έκανε να έχω αυτοπεποίθηση και πιστεύει σε μένα. Ένιωθα μοναδική και όταν ήμουν μαζί του ξεχνούσα τα πάντα. Ήταν ωραίο παιδί, γυμνασμένος, έπαιζε μπουζούκι, χορεύει πολύ ωραία και στη δουλειά ήταν άπιαστος! Παρακαλούσα να έρθει η ώρα να πάω δουλειά κάθε μέρα. Ήξερε να με κάνει να νιώθω καλά και πάνω απ’ όλα ήξερε να με σέβεται και να μου συμπεριφέρεται καλά. Εκεί βρήκα στοργή, κατανόηση, τρυφερότητα, κάτι που δεν έβρισκα στο αγόρι μου, το οποίο πολλές φορές δεν μου συμπεριφερόταν καλά και έβαζε οτιδήποτε πάνω από μένα. Λίγους μήνες αργότερα, ήμουν στο τσακ να χωρίσω για να τα φτιάξω με το παιδί που δουλεύαμε... Πραγματικά όταν ήμουν μαζί του ήμουν ευτυχισμένη. Όμως δεν χώρισα.
Τη νύχτα που πήρα την απόφαση να πω του αγοριού μου να χωρίσουμε, πριν του πω οτιδήποτε αυτός με ρωτούσε τι έχω τον τελευταίο καιρό και είμαι απόμακρη. Εγώ του απαντούσα ότι δεν έχω τίποτα. Και τότε αυτός με ρώτησε αν ήθελα να χωρίσουμε, γιατί αυτός έτσι καταλάβαινε. Εγώ, όμως, δείλιασα... Δεν ξέρω γιατί, αλλά, ενώ ήμουν αποφασισμένη να του το πω, δεν το βαστούσε η καρδιά μου. Τότε του απάντησα «όχι δεν θέλω να χωρίσουμε». Αυτός, μετά από λίγα λεπτά, μου είπε ότι μ’ αγαπά, το ξεστόμισε για πρώτη φορά. Κανονικά έπρεπε να χαρώ... αλλά δεν ήταν η κατάλληλη ώρα να το πει. Και όντως δεν χάρηκα, γιατί περίμενα πώς και πώς αυτή τη στιγμή. Εκείνη την ώρα, το αγόρι μου άρχισε να κλαίει και να ξεσπά σε λυγμούς, ενώ σε όλους δείχνει ότι είναι σκληρός. Έπειτα ξεκίνησα σπουδές και απομακρύνθηκα και από τους δύο. Το παιδί που δουλεύαμε μαζί ποτέ δεν με πίεσε να χωρίσω για να είμαι μαζί του. Αντίθετα, μου έλεγε να πάρω τον χρόνο μου να σκεφτώ.
Σταδιακά έβλεπα το αγόρι μου να αλλάζει και να γίνεται όλο και πιο καλός. Έγινε άλλος άνθρωπος και ξεκινήσαμε να περνούμε καλά. Εγώ, από την αρχή ένιωθα πολλές τύψεις γιατί δεν είναι του χαρακτήρα μου να παίζω σε διπλό ταμπλό. Έτσι πήρα την απόφαση να πω του παιδιού που δουλεύαμε μαζί να το αφήσουμε μέχρι εδώ, για να μην τον ταλαιπωρώ κι αυτόν. Αυτός μου είπε πως δεν τον πειράζει να μείνουμε κι άλλο σε αυτή την κατάσταση γιατί με αγαπούσε και θα άντεχε... αλλά, εγώ δεν άντεχα να νιώθω πως τους κοροϊδεύω.
Τώρα είμαστε με το αγόρι μου και μπορώ να πω πως περνάμε μια χαρά. Μου δείχνει πως μ’ αγαπά και πριν ένα μήνα ολοκληρώσαμε την σχέση μας. Παρ’ όλα αυτά, μέσα-μέσα, σκέφτομαι και τον άλλον, τον νοσταλγώ. Πολλές φορές μιλάμε κιόλας και μου λέει πως μ’ αγαπά και πως θέλει να είμαι εγώ ευτυχισμένη. Ποια είναι η γνώμη σου; Έκανα το σωστό που δεν χώρισα; Θεωρείς ότι έπαιζα μαζί τους; Γιατί να νοσταλγώ κάποτε τον άλλον;
Εν σου αρέσκει να το παίζεις σε διπλό ταμπλό, και όμως το παίζεις και το συνεχίζεις επικίνδυνα! Όταν παίρνουμε μια απόφαση, είμαστε δοσμένοι σε αυτή, και αναλαμβάνουμε την ευθύνη της. Τί θες τώρα από μένα; Να σου πω... μάνα μου ρε, αγαπάς τον άλλο τζαι αφού έδεσες τον γάδαρο σου με τον ένα, κράτα τον άλλο για ρεζέρβα; Πριτς! Δεν θα σου πω να κρατήσεις επαφή μαζί με τον δεύτερο. Δεν είναι υγιές, ούτε σωστό. Από τη στιγμή που είσαι σε σχέση, και μάλιστα αφού ολοκλήρωσες επιτέλους και είσαι ευχαριστημένη σε γενικές γραμμές, δεν καταλαβαίνω γιατί ψάχνεσαι και χάνεσαι σε απορίες και ανικανοποίητες φαντασιώσεις με τον άλλο.
Δικαίωμά σου, βέβαια, να κάνεις τη ζωή σου παράδεισο και κόλαση μαζί. Αν το αντέχει το τσαγανό σου, κάνε το. Αν μη τι άλλο, να σου βγει το απωθημένο. Αν είσαι μάγκας, όμως, απώθησε απλά τούτη την επιθυμία σου -να τον σκέφτεσαι και να κρατάς επαφή- και δώσε σημασία και επένδυσε στον σύντροφο που έχεις. Αφού σε αγαπά και λες ότι τον αγαπάς κι εσύ, κρατήσου από αυτό το όμορφο πράγμα που χτίσατε τόσα χρόνια και ανάπτυξέ το...
Είναι αναμενόμενο να νοσταλγείς ένα φλερτ που σε οδήγησε σχεδόν στην απόφαση να χωρίσεις, αλλά, αφού επέλεξες να παραμείνεις, μην σουξουλάς και μην ξύνεις παλιές πληγές, γιατί αυτά, κλασικά και με μαθηματική ακρίβεια θα σε οδηγήσουν σε κακά ξεμπερδέματα. Ρε μανία να χαλούμε ό,τι χτίζουμε και να ποθούμε ό,τι δεν έχουμε και να υποφέρουμε σαν τους μαννούς! Εν παλαβό, αλήθκεια!
#AskTipster
Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου γράψε στο mail sextalk@cityfreepress.com.cy