20 χρονών σήμερα, σπούδαζε μηχανικός στη γενέτειρά της, το Καμερούν και είχε μια έφεση στις επιστήμες από το γυμνάσιο, απ’ όπου αποφοίτησε με πολύ καλούς βαθμούς.

Αυτή είναι η τρίτη ιστορία που δημοσιεύει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Κύπρο, θέλοντας να αναδείξει τα προβλήματα και τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν όσοι καταφθάνουν στο νησί αιτούντες άσυλο, για να γλυτώσουν τη ζωή τους.

Η σημερινή ιστορία αναδεικνύει τον φόβο, την ανασφάλεια καθώς και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα υποστατικά που κατά κανόνα διαμένουν οι αιτητές ασύλου όταν έρχονται στην Κύπρο.

Η Λάουρα κατέφυγε στην Κύπρο από Καμερούν, για να αποφύγει τον εξαναγκαστικό γάμο, με έναν μεγαλύτερο άντρα. «Δεν έχουμε το δικαίωμα ν’ αρνηθούμε, οι γονείς επιλέγουν για εμάς. Έχω δυνατότητες και όνειρα, δεν ήθελα να ζήσω φυλακισμένη στο χωριό και σ’ ένα γάμο μ’ ένα ηλικιωμένο άνδρα», αναφέρει.  

 

Διάβασε κι αυτό: Η Άγια μάς εξηγεί πώς είναι πραγματικά η ζωή ενός αιτητή ασύλου στην Κύπρο.



 

Ονειρεύεται να συνεχίσει τις σπουδές της κι ενδιαφέρεται ν’ ασχοληθεί με την παραγωγή βιολογικών προϊόντων με φυτικές πρώτες ύλες, όπως το ελαιόλαδο και το φοινικέλαιο. «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι αιτούντες άσυλο αντιμετωπίζονται ως κατώτερα όντα», διερωτάται.

Είναι αποφασισμένη να αξιοποιήσει δημιουργικά το χρόνο της, ενώ εκκρεμεί η εξέταση της αίτησής της για άσυλο που υπέβαλε αρχές του χρόνου όταν έφθασε στην Κύπρο. «Αισθάνομαι ελεύθερη αλλά και φυλακισμένη ταυτόχρονα», εκμυστηρεύεται η Λάουρα, η οποία παρακολουθεί μαθήματα Αγγλικών και Ελληνικών.

Αρχίζοντας από τα κουπόνια, η Λάουρα αναφέρει τα γνωστά προβλήματα. Ανεπάρκεια, όχι μόνο επειδή το ποσό είναι ελάχιστο για να επιβιώσουν, αλλά και τα καταστήματα όπου μπορούν να εξαργυρωθούν, δεν διαθέτουν φρέσκα φρούτα και λαχανικά ή ρούχα.

«Αλλά τα κουπόνια δεν είναι το μόνο πρόβλημα», τονίζει. Διαμένει σ’ ένα δωμάτιο ενός εγκαταλελειμμένου υποστατικού, το οποίο λειτουργούσε παλαιότερα ως νηπιαγωγείο. Μετατράπηκε σε χώρο διαμονής με την προσθήκη πρόχειρων διαχωριστικών ώστε να δημιουργηθούν δωμάτια, χωρίς ωστόσο να γίνουν οι αναγκαίες αναπροσαρμογές.

Το παράθυρο και η κλειδαριά του δωματίου της Λάουρα είναι σπασμένα, η κουζίνα και οι χώροι υγιεινής σε άθλια κατάσταση, ενώ τα έπιπλα σχισμένα και βρώμικα.

Στο σπίτι αυτό διαμένουν ακόμα δώδεκα άντρες. «Φοβάμαι και δεν  μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια», αναφέρει. Αν και σε ξεχωριστά δωμάτια, η Λάουρα δεν νιώθει ασφάλεια με μια σπασμένη κλειδαριά, και συχνά δεν μπορεί να κοιμηθεί από το θόρυβο που κάνουν οι συγκάτοικοί της.

Οι συνθήκες του σπιτιού είναι επιεικώς άθλιες, το ενοίκιο είναι 100 ευρώ και καταβάλλεται στον ιδιοκτήτη απευθείας από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Το επίδομα των 70 Ευρώ για τους λογαριασμούς του νερού και ηλεκτρισμού – οι οποίοι παραμένουν συνήθως στο όνομα του ιδιοκτήτη - καταβάλλεται  ξεχωριστά στο δικαιούχο, ωστόσο με καθυστερήσεις. «Ο ιδιοκτήτης έρχεται συνεχώς και ζητά τα χρήματα για τους λογαριασμούς, αλλά τι να κάνω, αφού συχνά υπάρχουν καθυστερήσεις», διερωτάται.

Με το επίδομα των 70 ευρώ για τους λογαριασμούς, αν απομείνουν λεφτά, αγοράζει και φαγητό, αφού τα κουπόνια δεν αρκούν. «Κάποιες φορές, αντί ν’ αγοράσω τρόφιμα, δίνω τα λεφτά στον ιδιοκτήτη για τους λογαριασμούς ώστε να μ’ αφήσει ήσυχη», αναφέρει.

Εκτός από τον διακαή πόθο να συνεχίσει τις σπουδές της και μια μέρα να μπορεί να επιστρέψει στη χώρα της, η Λάουρα έχει πάθος με τη μουσική - τραγουδά και συνθέτει μουσική. Μας τραγουδάει ένα μοτίβο και μας συγκινεί με τη ζεστή και γεμάτη συναισθήματα φωνή της. Τραγουδά από R & B, μέχρι hip-hop και reggae. «Τραγουδώ οτιδήποτε έχει νόημα», λέει, με μάτια που φωτίζονται. Παρά τις προκλήσεις που έχει ν’ αντιμετωπίσει καθημερινά, διατηρεί μια θετική στάση και αντλεί κουράγιο κι ελπίδα για το μέλλον «Όταν αναζητώ κάτι, το πετυχαίνω πάντα» λέει με αποφασιστικότητα.

(* Το όνομα άλλαξε για σκοπούς προστασίας)