*Φωτογραφίες αρχείου (καμιά από τις φωτογραφίες δεν έχει σχέση με τα όσα περιγράφονται στη συνέντευξη)
 

Πέρασε περίπου ένας μήνας μέχρι να του ανακοινωθούν τα αποτελέσματα. Αρχικά, ήταν οι εξετάσεις αίματος και η κινητικότητα του σπέρματος. «Σε άριστη κατάσταση όλα», μου περιγράφει στο τηλέφωνο με ενθουσιασμό, λίγο μετά που του είπαν τα αποτελέσματα από την κλινική.

Έμενε μόνο να μάθει αν έχει το στίγμα της Μεσογειακής Αναιμίας «Το λέει το πρωτόκολλο που υπογράφεις, αν έχεις το στίγμα, απορρίπτεσαι για ευνόητους λόγους από δωρητής. Ελπίζω πως δεν θα το έχω», συνεχίζει ο Γιάννης.
 

Πώς πήρες την απόφαση να προχωρήσεις σε μια τέτοια κίνηση;
Όπως όλες τις αποφάσεις που παίρνω στη ζωή μου, έτσι κι αυτήν, την πήρα αυθόρμητα και χωρίς πολλή σκέψη. Από καιρό είχε ξυπνήσει μέσα μου η ανάγκη να γίνω πατέρας, αλλά με φόβιζε πάντα το πρακτικό κομμάτι, οι ευθύνες και το μεγάλωμα ενός μωρού. Όταν, όμως, πριν λίγο καιρό έλαβα στο Facebook ένα μήνυμα από μία κλινική που μου έλεγε ότι αν ενδιαφερόμουν να προχωρήσω με δωρεά σπέρματος μπορώ να το κάνω, ένιωσα ότι ήρθε η στιγμή.
 

Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες;
Χαμογέλασα και είπα ‘Γιάννη, θα γίνεις μπαμπάς’. Άλλωστε, είπα (αυτή ήταν η δεύτερη σκέψη μου), η διαδικασία δεν διαφέρει σε κάτι από το να δώσω αίμα. Και στις δύο περιπτώσεις σώζεις ή δημιουργείς ζωή.

«Επικοινώνησα με την κλινική για να μάθω τα διαδικαστικά και για το πώς πρέπει να προχωρήσω. Σε πρώτο στάδιο, είχα την προκαταρκτική εξέταση αίματος και φυσικά δειγματοληψία σπέρματος για να δουν αν όλα λειτουργούν κανονικά».
 

Δεν είχες άγχος;
Να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι. Φαντάζομαι θα είχα κάτι μεταξύ άγχους, ενθουσιασμού και αγωνίας. Περισσότερο όμως για το αν τελικά θα τα καταφέρω και όχι για τη διαδικασία.
 

Στην Κύπρο, σχετικά με την εξωσωματική γονιμοποίηση αλλά και με τη λήψη και φύλαξης σπέρματος, υπάρχει καθορισμένο νομοθετικό πλαίσιο το οποίο νομιμοποιεί ένα ζευγάρι που επιθυμεί να τεκνοποιήσει μέσω δωρεάς σπέρματος, ενώ παράλληλα το προστατεύει απαγορεύοντας ρητά στον εκάστοτε δωρητή να φανερώσει την ταυτότητά του, αλλά και να διεκδικήσει οποιαδήποτε επαφή με την οικογένεια ή το παιδί. Οι λόγοι που τηρείται μία τόσο αυστηρή νομοθεσία, είναι ευνόητοι, αφού λόγω του μικρού πληθυσμού της Κύπρου, το να γνωστοποιηθεί μια τέτοια ενέργεια μπορεί να δημιουργήσει αναστάτωση τόσο στα παιδιά όσο και στον περίγυρο. Εντούτοις, τα σπέρματα που προέρχονται από Κύπριου δωρητές, συνήθως, προορίζονται για το εξωτερικό, αποκλείοντας με αυτό τον τρόπο την πιθανότητα αιμομιξίας ή άλλων παρεμβολών.
 

Η διαδικασία πώς ήταν;
Αφού με υποδέχτηκαν εγκάρδια, και μου εξήγησαν τα πάντα κατά γράμμα, προχωρήσαμε σε κάποια ψυχομετρικά τεστ, για να διαπιστώσουν την κατάσταση της υγείας μου. Με ρώτησαν για τα ενδιαφέροντά μου, για τη μόρφωσή μου και γενικότερα πολλές και διάφορες ερωτήσεις για την προσωπικότητα και την ψυχοσύνθεση μου.
 

Και όταν έφτασε η άβολη στιγμή που έπρεπε να δώσεις δείγμα;
Είναι όντως περίεργο, αλλά όχι τόσο όσο μπορεί κάποιος να φαντάζεται. Πάντως, μπορώ να πω με σιγουριά ότι μοιάζει πολύ με αντίστοιχες σκηνές που βλέπουμε στις ταινίες. Πήγα με τη νοσοκόμα σε ένα μικρό δωματιάκι, μου έδωσε το μπουκαλάκι λέγοντάς μου "κ. Γιάννη, μόλις είστε έτοιμος, αφήνετε το μπουκαλάκι γεμάτο και μας καλείτε να προχωρήσουμε", αφήνοντάς με μόνο μου να κάνω τη «δουλειά». Εκεί μέσα υπήρχαν softcore magazines, DVD ερωτικού περιεχομένου και διάφορα άλλα βοηθήματα που υποτίθεται ότι πρέπει να σε ερεθίσουν για να γίνει πιο εύκολη η διαδικασία.
 

Πληρώνεσαι γι’ αυτό;
Εκτός από την πρώτη επίσκεψη, που στην ουσία είναι η αναγνωριστική, κάθε συνεδρία αποζημιώνεται με 80 ευρώ (σ.σ. όπως μάθαμε, όρος που χρησιμοποιείται σε αυτή την περίπτωση είναι αποζημίωση και όχι πληρωμή). 

Υπήρξε κάποια στιγμή από την όλη διαδικασία που ήταν δύσκολη; Πού σε έκανε να νιώσεις περίεργα;
Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν θα είχα το δικαίωμα να γνωρίσω ποτέ ούτε την οικογένεια ούτε το παιδί που θα γεννιόταν από το δικό μου σπέρμα. Το ζήτημα της ανωνυμίας είναι πολύ αυστηρό και δεν επιδέχεται ούτε παρεκκλίσεις ούτε χάρες.
 

Τελικά, πώς εξελίχθηκε;
Δυστυχώς, παρότι το ήθελα πολύ, δεν κατάφερα να προχωρήσω αφού όπως έμαθα έχω το στίγμα, άρα για μένα το να γίνω δωρητής σπέρματος δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Στεναχωρήθηκα, γιατί όπως σου είπα ήταν κάτι που το ήθελα, αλλά δεν πειράζει, θα βρεθεί τρόπος να τα καταφέρω και να γίνω πατέρας.
 

Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να πεις;
Όχι να πω, αλλά να ευχηθώ οι Κύπριοι να αφήσουν πίσω τους τις προκαταλήψεις και τα ταμπού και να προχωρούν σε δωρεές σπέρματος ή ωαρίου, αφού είναι μια πράξη που δίνει ζωή και χαρά σε ζευγάρια ή άτομα που δεν μπορούν να γίνουν αλλιώς γονείς.