Ο Πατήρ Παναγιώτης Καϊμακλιώτης έγινε ευρέως γνωστός μέσω της συμμετοχής του σε τηλεοπτικές σειρές, αλλά και για το γεγονός ότι έκανε μνημόσυνο στον Παντελή Παντελίδη, συν ότι κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα μοιράζει σοκολατένια αυγά στα μικρά παιδιά.

Αυτό ήταν κάτι που τον βοήθησε, όπως ο ίδιος λέει, να μαζέψει αρκετό κόσμο στην εκκλησία που λειτουργεί, στον Άγιο Επιφάνιο Ορεινής, αλλά και στις λειτουργίες που κάνει κάθε Πέμπτη στο εκκλησάκι που έφτιαξε ο ίδιος ως Τάμα προς τιμή στην Παναγία την Παντάνασσα, αφού η Χάρη της τον βοήθησε, όπως μας εκμυστηρεύεται, τρεις φορές σε ισάριθμα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε.

Στη διάρκεια της συζήτησής μας είπαμε πολλά, με τη θεματολογία να είναι άλλοτε πιο light και ενίοτε πιο σοβαρή, αφού μεταξύ άλλων καταπιαστήκαμε με θέματα πίστης και θρησκείας. Σίγουρα, πάντως, η εν λόγω συνέντευξη μόνο βαρετή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί!

 

Επιμέλεια: Μιχάλης Μιχαηλίδης, Ανδρέας Κάτσιης

 

Πώς προέκυψε ο χαρακτηρισμός «Ιερέας της showbiz»;

Αυτό ξεκίνησε όταν έλαβα μέρος σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές. Μια συγγενής μου, που εργαζόταν στην παραγωγή των σειρών, μου ζήτησε άδεια για να κάνουν γυρίσματα στην εκκλησία. Τους βοήθησα, με την προϋπόθεση ότι θα ήμουν «παρών» να επιβλέπω για αποφυγή αταξιών. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, μου ζήτησαν να τους δώσω και άμφια, κάτι το οποίο δεν μπορούσα να κάνω, αφού τα άμφια είναι ιερά και δεν μπορεί να τα βάζει οποιοσδήποτε. Τότε, μου πρότειναν αν ήθελα να λάβω εγώ μέρος στη σειρά για να καλύψω τον ρόλο του υποτιθέμενου ιερέα. Προβληματίστηκα είναι η αλήθεια, γιατί δεν είναι σωστό, κάτι που μου επιβεβαίωσε και ο Μητροπολίτης με τον οποίο το είχα συζητήσει. Επειδή όμως το σενάριο περιελάβανε τα μυστήρια του γάμου και της βάφτισης, θεώρησα ότι είναι πιο ορθό να το κάνει ένας ιερωμένος για να μην προσβάλουμε τα Θεία. Τελικά, βρέθηκα να συμμετέχω σε 4 σειρές.

Φταίμε κι εμείς οι ιερείς, γιατί χάσαμε την πνευματικότητα τη δική μας. Αρχίσαμε με τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα οικονομικά και αφήσαμε την πίστη στην άκρη.

 

Ήταν όμως και το μνημόσυνο που έκανες στον Παντελή Παντελίδη…

Τον Παντελίδη τον είχα γνωρίσει σε μία από τις πρώτες του εμφανίσεις στην Κύπρο. Ήμουν εκεί ένεκα κάποιων συγκυριών και όταν με είδε, με πλησίασε, μιλήσαμε, μου ζήτησε την ευχή μου και μου είπε ότι ήθελε να εξομολογηθεί. Παρότι δεν γνωριζόμασταν, νιώσαμε μια οικειότητα. Το μνημόσυνο προέκυψε μέσω μίας γιαγιάς που είχα στον Άγιο Επιφάνιο, την κοινότητα που λειτουργώ, η οποία ήταν φανατική θαυμάστρια του Παντελίδη. Όταν κοιμήθηκε, η γιαγιά με πλησίασε και μου ζήτησε να του κάνουμε μνημόσυνο. Μου έφερε φωτογραφία του, λίγα λουλούδια και κάναμε το μνημόσυνο. Δεν ήξερα όμως ότι θα έβγαζε φωτογραφίες και θα τις ανέβαζε στο Facebook. Το έμαθα εκ των υστέρων, από άτομα που είδαν τις φωτογραφίες και με έπαιρναν τηλέφωνο να μου πουν χαριτολογώντας ότι έγινα διάσημος. Και όντως, όταν αργότερα μπήκα να δω, το θέμα έπαιζε σε διάφορες ιστοσελίδες, είχε πολλές κοινοποιήσεις... Και από τότε με αποκαλούν «ιερέα των διάσημων».

 

Γιατί κάποιος γίνεται ιερέας και ποιος είναι ο πρώτιστος σκοπός του; Ή ποιος θα έπρεπε να είναι;

Να αρχίσουμε από το καθ’ ομοίωση. Γεννηθήκαμε από το κατ’ εικόνα Θεού. Πρέπει, λέει, να φτάσουμε το καθ’ ομοίωση, την αγιότητα. Δεν αγιάζουμε όλοι, αλλά πρώτιστο έργο του ιερέα είναι να κερδίσει, κατά τη δική μου γνώμη, όσο πιο πολλές ψυχές μπορεί. Να φέρει πολύ κόσμο εις την ορθόδοξη πίστη και σιγά-σιγά, με το βίο και με τις πράξεις του, να φτάσει στο κατ’ εικόνα, να πάει στην αγιότητα δηλαδή.

Για να αποφασίσει να γίνει κάποιος ιερέας, θεωρώ ότι πρέπει να έχει κλίση. Να το έχει από τον καιρό που γεννήθηκε. Εγώ, από τον καιρό που ήμουν μικρός μέχρι τα 7 μου, δεν γνώριζα τι ήταν η εκκλησία. Πήγαινα μόνο με το σχολείο. Το ότι είμαι σήμερα ιερέας, το οφείλω στη μακαριστή τη γιαγιά μου, η οποία με έπαιρνε καθημερινές και σαββατοκύριακα στην εκκλησία. Μου άρεσε τόσο πολύ όλο αυτό, που όταν επέστρεφα στο σπίτι κρατούσα κάτι που έμοιαζε με θυμιατό το οποίο μου είχε φτιάξει η μητέρα μου και έλεγα το Κύριε Ελέησον και το Αμήν.

Στα 14 μου χρόνια, ο πνευματικός μου πατέρας μού είπε: «Παναγιώτη θέλεις να αναλάβεις να είσαι ο νεωκόρος της εκκλησίας;». Το σκέφτηκα, και επειδή μου άρεσε, απάντησα «ναι». Μου έδωσε κλειδί της εκκλησίας και καθημερινά ξυπνούσα στις 5 το πρωί, περπατούσα μέχρι την εκκλησία για να ανάψω τα καντήλια, έφευγα, πήγαινα στο σπίτι ντυνόμουν και πήγαινα στο γυμνάσιο και έπειτα πάλι πίσω στην εκκλησία. Κάπως έτσι μου ξύπνησε και ο πόθος να γίνω ιερέας.

Αυτά που ανεβάζω στο Facebook, τα ανεβάζω γιατί θέλω να προσελκύσω κόσμο στην εκκλησία και το πετυχαίνω.

 

Το εκκλησάκι δίπλα στο σπίτι σου πώς δημιουργήθηκε;

Το έκτισα ως Τάμα προς τιμή της Παναγίας της Παντάνασσας η οποία με βοήθησε 3 φορές με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισα. Εδώ ήταν χώρος πρασίνου, ο οποίος όμως είχε καταντήσει σκουπιδότοπος. Πήγα λοιπόν στον Δήμαρχο και ρώτησα αν μπορώ να φτιάξω ένα εκκλησάκι για να σταματήσει όλο αυτό που γινόταν. Μου είπε πως αν δεν έχουν θέμα οι γείτονες, είναι εντάξει μαζί του. Έτσι, ξεκίνησα να ψάχνω ανθρώπους για να με βοηθήσουν. Το εκκλησάκι που βλέπεις είναι όλο φτιαγμένο από δωρεές. Δεν πλήρωσα ούτε ένα ευρώ. Το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στην θαυματουργή Παναγία την Παντάνασσα και στον Άγιο Παναγιώτη. «Είμαι κολλημένος με την Παναγία, την αγαπώ. Βλέπεις, έχω παντού εικόνες της. Ακόμη και στο σπίτι μου έχω ένα μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο σε Αυτήν».

 

Και μαζεύεστε εδώ κάθε Πέμπτη;

Ναι, η σημερινή είναι η 7^η Πέμπτη. Πραγματοποιείται ένα απόδειπνο και χαιρετισμοί στην Παναγία μας, ενώ συχνά υπάρχουν για προσκύνημα λείψανα Αγίων. Το καλοκαίρι σταματήσαμε γιατί πολλοί έλειπαν διακοπές ή επέστρεφαν αργά από τις παραλίες και ήταν κουρασμένοι. Αλλά, επανήλθαμε.

 

Εκτός από τις συναντήσεις της Πέμπτης, σε ποιες άλλες περιπτώσεις μπορεί να έρθει κάποιος στο εκκλησάκι;

Όποτε θέλει, αρκεί να είμαι εδώ για να του ανοίξω. Στις αρχές, το άφηνα ανοιχτό ολόκληρη τη μέρα, αλλά κάποιοι έρχονταν και το βεβήλωναν, έτσι αποφάσισα να κλειδώνω όταν δεν είμαι εδώ. Καθημερινά, όποιος θέλει θα με βρει εδώ από τις 8:00 έως τις 12:00. Τα πρωινά έχω και μικροφωνική εγκατάσταση και βάζω διάφορες παρακλήσεις και άσματα από το Βατοπαίδι, τα οποία έχω ανοιχτά για να ακούγονται.

Δεν αγιάζουμε όλοι, αλλά πρώτιστο έργο του ιερέα είναι να κερδίσει, κατά τη δική μου γνώμη, όσο πιο πολλές ψυχές μπορεί.

Έγινε ποτέ κάποιο περιστατικό στο εκκλησάκι που αποτυπώθηκε στη μνήμη σου;

Εδώ έρχονται γυναίκες αφού γεννήσουν για να τους διαβάζω την ευχή των 8 ημερών. Επειδή είναι μακριά η ενορία που λειτουργώ (σ.σ. Άγιος Επιφάνιος), μου φέρνουν και μωρά για να τους διαβάσω ευχές.

Κάποτε, είχα ένα μωρό 4 χρονών, το οποίο έκλαιγε όταν πήγαινε στο νηπιαγωγείο. Είπα λοιπόν στη γιαγιά του να το φέρει να προσκυνήσει την Παναγία και να του διαβάσω ευχές. Όταν το έφερε δεν ήθελε να μπει στην εκκλησία, έκλαιγε ασταμάτητα. Του χάρισα λοιπόν ένα σοκολατένιο αυγό για να το πείσω και το κόλπο έπιασε. Μπήκε μέσα, του διάβασα τις ευχές και μετά όλα ήταν μια χαρά. Από τότε, κάθε βδομάδα έχουμε επικοινωνία γιατί το ζητά το ίδιο το μωρό.

 

Παρόλα αυτά, λειτουργείς κανονικά σε άλλη εκκλησία, σωστά,

Ναι, εδώ και 6 χρόνια λειτουργώ στο χωριό Άγιος Επιφάνιος Ορεινής, στον Άγιο Επιφάνιο Ορεινής.

 

Πάτερ, πότε μπήκες στη διαδικασία της ιεροσύνης;

Το 1997, όταν τελείωσα το Λύκειο, ήρθε η πολυπόθητη ώρα. 22 Σεπτεμβρίου, την ίδια χρονιά, μπήκα στην Ιερατική Σχολή και έκανα και τους δύο κύκλους της ιερατικής και τον κατώτερο και τον ανώτερο. Τελείωσα το 2002, ήδη ήμουν παντρεμένος από το 2001, και το 2003 στις 6 Απριλίου χειροτονήθηκα διάκονος. Έκτοτε, ακολουθώ πιστά κάτι που μου είχε πει η γιαγιά μου: «Αν θα γίνεις ιερέας για τα ριάλλια, καλλύττερα να μεν γίνεις». Και μέχρι σήμερα δεν έχω πάρει ποτέ λεφτά από κανέναν.

 

Ακολουθώ πιστά κάτι που μου είχε πει η γιαγιά μου: «Αν θα γίνεις ιερέας για τα ριάλλια, καλλύττερα να μεν γίνεις». 

Τι ακριβώς εννοείς όταν λες δεν παίρνεις λεφτά από κανέναν;

Όταν ο ιερέας πάει στο κοιμητήριο να κάνει ένα τρισάγιο, ή ένα ευχέλαιο, ο κόσμος του δίνει κάποια λεφτά, τα λεγόμενα τυχερά. Εγώ, εκείνα δεν τα παίρνω. Αν θέλουν και επιμένουν, τα παίρνω και τα δίνω σε οικογένειες που γνωρίζω ότι έχουν κάποιο θέμα και τις βοηθώ. Δεν ξέρω αν το διαβάσατε κάπου, αλλά γράφτηκε σε ένα site ότι με βοηθούσε ο Αντώνης Φανιέρος. Είναι γεγονός. Όταν πήγα στην Εκκλησία του Αγίου Επιφανίου και άρχισε ο κόσμος να μου ανοίγεται και να μου λένε τα προβλήματά τους, πλησίασα τον Αντώνη Φανιέρο επειδή ήξερα ότι βοηθά κόσμο, και του ζήτησα αν μπορούσε να δίνει κάποια χρήματα σε 6 οικογένειες που είχαν προβλήματα. Κάθε μήνα, τους έδινε μισθό 1000 ευρώ. Όταν κοιμήθηκε, σταμάτησαν όλα.

Πώς είναι η σχέση σου με τους πιστούς στον Άγιο Επιφάνιο;

Όταν πήγα στον Άγιο Επιφάνιο, λειτουργούσα εγώ και οι σκάμνοι. Βρήκα μια Εκκλησία κενή. Ο προηγούμενος ιερέας ήταν ηλικιωμένος. Έπρεπε να βρω τρόπο να φέρω πίσω τον κόσμο, έτσι έγινα μωρό με τα μωρά, μεσήλικας με τους μεσήλικες και ηλικιωμένος με τους ηλικιωμένους. Άρχισα να παίρνω σοκολατένια αυγά για να δίνω στα μωρά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, για να τους δώσω ένα κίνητρο να έρχονται μαζί με τους γονείς τους. Στην πρώτη Ανάσταση που έκανα εκεί, μέχρι τις 2:30 τα ξημερώματα είχαν μείνει μόνο 15 άτομα. Τον 2^ο χρόνο, που έκανα μια μεγάλη λαμπρατζιά, δίνοντας μάλιστα στους έφηβους αστεράκια, γέμισε το Ιερό μου και κατάφερα να μείνουν τουλάχιστον 70 άτομα μέχρι το τέλος της λειτουργίας. Να φανταστείς, είχα πάρει 100 σοκολατένια αυγά και μου έμειναν μόνο 8.

Είναι υποχρέωσή μου να τους δεχτώ όλους. Και την κοπέλα με την κοντή φούστα και τον ομοφυλόφιλο, και την γυναίκα με το παντελόνι. Δεν θα διώξω κανέναν. Αρκεί να έρθουν στην Εκκλησία...

Απολαμβάνεις την οικειότητα που έχει αναπτύξει ο κόσμος μαζί σου και που σε αποκαλούν «Πάτερ των διασήμων»;

Μόνο στις ιστοσελίδες συμβαίνει αυτό με τους τίτλους και τα επίθετα. Όταν κυκλοφορώ έξω, ποτέ δεν έτυχε να με αποκαλέσουν ο ιερέας των διασήμων. Με αναγνωρίζει ο κόσμος, έρχεται να μου μιλήσει. Όταν πάω διακοπές έρχονται να μου μιλήσουν, να βγάλουν φωτογραφία μαζί μου... Αντιλαμβάνομαι τι γίνεται και για ποιο λόγο και νομίζω πως έχω τον τόπο να χειρίζομαι σωστά.

 

Είναι φορές που νιώθεις ότι μπορεί να εκτίθεσαι περισσότερο απ’ όσο πρέπει, κυρίως στα social media, σε σχέση πάντα με την εικόνα σου και με την εικόνα που έχουμε εμείς στο μυαλό μας για τον κλασσικό ιερωμένο;

Δεν αρέσει σε πολλούς αυτό που κάνω. Άκουσα αρκετά και από κληρικούς και από λαϊκούς, οι οποίοι είπαν ότι είναι ντροπή ένας παπάς να παίζει μέσα σε σειρές, ή να κάνει αυτό και εκείνο. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι και ο ιερέας είναι άνθρωπος και έχει αδυναμίες, έχει ελαττώματα και δεν είναι ντροπή κάτι το οποίο δεν έχει κακό αντίκτυπο στον ίδιο ή στην οικογένειά του. Αυτό πιστεύω.

Ο κόσμος μιλά και λέει διάφορα. Άλλοι είναι υπέρ και άλλοι κατά, εμείς προχωρούμε όμως ακάθεκτοι. Αυτά που ανεβάζω στο Facebook, τα ανεβάζω γιατί θέλω να προσελκύσω κόσμο στην εκκλησία και το πετυχαίνω. Ξέρω ότι κάποια site το εκμεταλλεύονται για τα clicks, αλλά αυτό εμένα δεν με αφορά. Δεν είναι κακό, ούτε αμαρτία. Σίγουρα, πάντα θα υπάρχουν οι καλοθελητές που θέλουν να βλάψουν την πίστη και τον κλήρο.

Αυτό που πρέπει να κατανοήσει ο κόσμος είναι ότι δεν πηγαίνουμε στην Εκκλησία για τον κάθε κληρικό ή Μητροπολίτη. Πάμε γιατί αγαπάμε τον Χριστό.

 

Ο κλήρος όμως δεν φέρει ευθύνη για όλο αυτό;

Σαφώς και φέρουμε ευθύνη. Τόσα χρόνια δεν έχουμε μάθει τον κόσμο να μας βλέπει εκτός της Εκκλησίας. Παλιά, κατηγορούσαν τον Αρχιεπίσκοπο, όταν ήταν Μητροπολίτης Πάφου, ότι πήγαινε θάλασσα και κολυμπούσε. Γιατί να είναι κακό αυτό; Εμείς δεν μπορούμε να απολαμβάνουμε τα αγαθά της ζωής όπως ο υπόλοιπος κόσμος;

Δεν παύουμε από το να είμαστε άνθρωποι. Εγώ έχω οικογένεια, έχω 4 μωρά, πρέπει να τους στερήσω τη θάλασσα γιατί είμαι παπάς; Πηγαίνω στην παραλία μαζί με τα μωρά μου, σε κάποια απόμερο σημείο για να μη σκανδαλίσω κόσμο και κάνω ότι και οι υπόλοιποι γονείς. Βέβαια, ποτέ δεν θα μπω γυμνός στη θάλασσα. Έχει κόσμο που το επικροτεί, έχει κόσμο που λέει ότι δεν πρέπει να το κάνω.

 

Τα παιδιά σου το κατανοούν;

Δεν τους λείπει τίποτα. Τα παίρνω και σε παιχνιδότοπους και παντού. Είναι παιδιά κι αυτά όπως τα δικά σας και όλου του κόσμου και θέλουν να νιώθουν τον πατέρα τους ως πατέρα και όχι ως ιερέα.

 

Αν σου έλεγα ότι νιώθουμε πως η πνευματικότητα της θρησκείας είναι κάπως υποβαθμισμένη στις μέρες μας, τι θα μου έλεγες για να με διαψεύσεις.

Δυστυχώς, επικρατεί το κατεστημένο. Οι περισσότεροι ακούνε κάποιους κληρικούς που βγαίνουν στις τηλεοράσεις και μιλούν για άσχετα θέματα και παρασύρονται. Φταίμε κι εμείς οι ιερείς, γιατί χάσαμε την πνευματικότητα τη δική μας. Αρχίσαμε με τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα οικονομικά και αφήσαμε την πίστη στην άκρη. Αυτό που πρέπει να κατανοήσει ο κόσμος είναι ότι δεν πηγαίνουμε στην Εκκλησία για τον κάθε κληρικό ή Μητροπολίτη. Πάμε γιατί αγαπάμε τον Χριστό.

Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω και τον αρνητικό ρόλο των ΜΜΕ, σε σχέση με την πνευματικότητα και την πίστη. Πολλές φορές μεγαλοποιούν τις καταστάσεις και τις διογκώνουν. Παίρνουν κάποιες ατάκες που λέει για παράδειγμα ο Προκαθήμενός μας και τις προβάλλουν όπως θέλουν, με τον κόσμο να επηρεάζεται αρνητικά.

Όπως θα ψάξεις για έναν καλό γιατρό ή έναν καλό μηχανικό, θα  πρέπει να ψάξεις και για έναν καλό πνευματικό και έχουμε αρκετά καλούς κληρικούς. Αλλά πρέπει να ψάξεις να βρεις τον κατάλληλο για εσένα. Δεν είναι όλοι για όλους.

Δεν θεωρείς όμως, ότι είναι ευθύνη των κληρικών με το λόγο και τις πράξεις τους να φέρουν τον κόσμο κοντά στην Εκκλησία και να τον εμπνεύσουν;

Αδιαμφισβήτητα. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να έχουμε ανοιχτό μυαλό και να δεχόμαστε τους πάντες. Δεν πρέπει για παράδειγμα ένας ιερέας να διακόπτει τη λειτουργία ή το μυστήριο για να κάνει παρατήρηση. Αυτό δεν μου άρεσε ποτέ και δεν το κάνω. Μόνο μία φορά υπέπεσα σε αυτό το ατόπημα και όταν το κατάλαβα, μετάνιωσα και απολογήθηκα ενώπιον όλων. Ποτέ δεν πρέπει να σταματάς το Ευαγγέλιο, για κανέναν λόγο.

 

Πού μπορούμε να βρούμε ανθρώπους πνευματικούς για να κάνουμε μία συζήτηση ουσίας;

Πρέπει να το ψάξεις. Όπως θα ψάξεις για έναν καλό γιατρό ή έναν καλό μηχανικό, θα  πρέπει να ψάξεις και για έναν καλό πνευματικό και έχουμε αρκετά καλούς κληρικούς. Αλλά πρέπει να ψάξεις να βρεις τον κατάλληλο για εσένα. Δεν είναι όλοι για όλους.

 

Είπες ότι ένας κληρικός πρέπει να δέχεται τους πάντες. Μπορείς να γίνεις ποιο συγκεκριμένος;

Για να έρθει κόσμος κοντά στην Εκκλησία, πρέπει πρώτα ο ιερωμένος να κατέβει κοντά του. Δεν μπορεί επειδή κάποιος είναι αγράμματος, να το παίζω εγώ έξυπνος ή αν κάποιος είναι μορφωμένος να προσπαθώ να τον μειώσω για να φανώ καλύτερος.

Είναι υποχρέωσή μου να τους δεχτώ όλους. Και την κοπέλα με την κοντή φούστα και τον ομοφυλόφιλο, και την γυναίκα με το παντελόνι. Δεν θα διώξω κανέναν. Αρκεί να έρθουν στην Εκκλησία, αυτό έχει σημασία και αυτό ήταν κάτι που πρέσβευε και ο μακαρίτης ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, τον οποίο είχα ως πρότυπο.

Αν πρόσεξες, πριν λίγο ήρθε εδώ στο εκκλησάκι ένας νεαρός κατευθείαν από το ποδόσφαιρο, με το κοντό παντελονάκι. Τον είδες με τι άνεση ήρθε και μπήκε μέσα να προσκυνήσει; Έπρεπε να τον διώξω; Σαφώς και όχι. Ξέρεις πόσο κόσμο έχω κερδίσει με αυτό τον τρόπο. Ξέρεις πόσοι έρχονται από Λευκωσία στον Άγιο Επιφάνιο να παντρευτούν ή να βαφτίσουν γιατί ξέρουν ότι λειτουργώ με αυτό τον τρόπο; Δεν επιτρέπεται λοιπόν να διώξεις κάποιον, επειδή δεν φοράει αυτά που υποτίθεται πως πρέπει. Ποιος είμαι εγώ που θα διώξω ένα πιστό από το Ναό του Θεού;

 

Ένας ιερωμένος, πάτερ, δικαιούται να μη συγχωρεί, να κατηγορεί και να δημιουργεί ενοχές στο ποίμνίο του;

Ο ιερέας, όπως σου είπα, είναι άνθρωπος και έχει αδυναμίες. Μπορεί να προσβάλει, μπορεί να θυμώσει και μετά να το μετανιώσει. Αλλά, αυτά που λέει, μένουν. Δεν είναι σωστό, κατά τη δική μου γνώμη, να προσβάλω οποιονδήποτε ή να τον μειώνω ή να τον χλευάζω. Παρόλα αυτά, όταν το κάνεις, πρέπει να το αντιλαμβάνεσαι και να ζητάς συγχώρεση. Θεωρώ, ότι όλοι οι ιερείς ξέρουμε τι κάνουμε. Απλώς, πάνω σε μια έκρηξη θυμού, μπορεί να πεις διάφορα.

Ένας καθηγητής μου στην Ιερατική Σχολή, θυμάμαι, μου είχε πει ότι η ιεροσύνη είναι σαν το κάρβουνο. Αν το πιάσεις αναμμένο θα καείς, αν το πιάσεις σβηστό θα μαυρίσεις. Τι σημαίνει αυτό; Πως ότι και να κάνει ο ιερέας, θα κριθεί από τον κόσμο, γιατί είμαστε μειονότητα.

Όταν παντρευτήκαμε με τη γυναίκα μου και χειροτονήθηκα, η μόνη μας έξοδος ήταν να πηγαίνουμε βόλτα στις Φοινικούδες και να καθόμαστε σε μια καφετέρια για κρέπα. Όποτε πηγαίναμε, μας κοίταζαν όλοι περίεργα και αναρωτιόντουσαν πως μπορεί ένας παπάς να κάθεται σε καφετέρια και να τρώει κρέπα. Σιγά-σιγά, το σταματήσαμε γιατί νιώθαμε άσχημα που μας κοίταζαν περίεργα…

 

Ισχύει ότι για να μπορεί να γίνει κάποιος ιερέας πρέπει να είναι αγνός;

Πρέπει να είναι και ο ιερέας και η μέλλουσα σύζυγός του αγνοί, μέχρι την ημέρα του γάμου.

 

Μοναχός ήθελα να γίνω, από τα 15, αλλά θεωρώ ότι ως έγγαμος κληρικός προσφέρω πολύ περισσότερα. Είμαι πιο κοντά στον κόσμο μου. Είδατε απόψε πόσους νέους είχαμε; 

Ισχύει αυτό σε όλες τις περιπτώσεις;

Θα έπρεπε. Υπάρχει βέβαια και το κατ’ οικονομία, διότι σήμερα λίγοι είναι αυτοί που πάνε στην Ιερατική Σχολή από μικροί. Ενώ, και αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί, οι σεξουαλικές επαφές αρχίζουν από το δημοτικό. Έτσι υπάρχει το κατ’ οικονομία που λέει πως αν πήγες με τη γυναίκα σου πριν τον γάμο, αλλά αυτή είναι και η γυναίκα που θα παντρευτείς και δεν είχες άλλες εξωσυζυγικές σχέσεις, τότε μπορείς να εξομολογηθείς στον πνευματικό σου, να πάρεις την ευλογία του και αν ο Δεσπότης κρίνει ότι είναι εντάξει, μπορείς να γίνεις ιερωμένος.

Θεωρώ, όμως, ότι όταν κάποιος επιθυμεί από μικρός να γίνει ιερέας, οφείλει να κρατηθεί. Έρχονται νεαρά παιδιά που θέλουν να ιερωθούν και μου λένε ότι δεν άντεξαν και έπεσαν στον πειρασμό. Εγώ, πώς τα κατάφερα και στερήθηκα την αγαμία μου για να γίνω κληρικός; Και ακριβώς γι’ αυτό, επειδή δεν άντεχα περισσότερο, αποφάσισα να παντρευτώ νωρίς, στα 21 μου, με την παπαδιά μου να είναι 19 ετών.

 

Σήμερα, εδώ στο ναό, έχεις το οστό της Αγίας Αικατερίνης. Τι κερδίζει κάποιος πιστός προσκυνώντας ένα σκήνωμα και τι κερδίζει η εκκλησία μέσα από αυτή τη διαδικασία;

Θα αρχίσω από το δεύτερο σκέλος. Η εκκλησία δεν κερδίζει τίποτα. Ο κόσμος ο οποίος θρησκεύει, είτε προσκυνώντας μια εικόνα είτε προσκυνώντας τεμάχια λειψάνων, είναι το ίδιο πράγμα. Η χάρις μεταδίδεται, φτάνει να το πιστέψεις. Τα λείψανα τα έχουμε ως απόδειξη της ύπαρξης των Αγίων. Λένε μερικοί, που δεν πιστεύουν, ότι δεν θέλουμε να θαφτούμε, αλλά να καούμε. Αν καιγόμασταν, δεν θα είχαμε τώρα αυτά τα άφθαρτά σκηνώματα των αγίων και δεν θα μπορούσαμε να προσκυνούμε για να πάρουμε τη χάρη των ιερών λειψάνων.

 

Πολύς κόσμος, πάτερ, το αντιλαμβάνεται πολύ διαφορετικά απ’ ότι εσύ… Αρκετοί βλέπουν ένα σκελετό από τον οποίο παίρνουμε τεμάχια.

Πάντοτε με την άδεια και την ευλογία του σκηνώματος. Αν δεν θέλει ο Αγιος να τεμαχιστεί, δεν θα τεμαχιστεί.

 

Τι ακριβώς εννοείς;

Ο Άγιος Γεράσιμος της Κεφαλληνίας, είναι άφθαρτος και άφθορος. Είναι ολόκληρος. Το ίδιο και ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος και ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης που είπε ότι δεν ήθελε να ξεθαφτεί και να γίνει ανακομιδή των λειψάνων του. Παρόλα αυτά, όσοι βρεθούν στον τάφο του και προσκυνήσουν, βιώνουν το θαύμα της αγιότητάς του.

 

Εσύ προσωπικά πώς ορίζεις το θαύμα; Τι είναι θαύμα;

Είναι κάθε στιγμή που ζούμε. Είναι θαύμα ότι θα πάμε να κοιμηθούμε και αύριο θα ξυπνήσουμε. Ποιος ορίζει τον ύπνο, ποιος ορίζει τον ξύπνιο; Ο Θεός. Το ότι εσείς αυτή τη στιγμή είστε εδώ και «χάνετε» χρόνο από την οικογένειά σας, το ορίζω ως θαύμα. Γιατί με τον τρόπο που πήρε διάσταση το όνομα «Πάτερ Παναγιώτης», σας κίνησε την περιέργεια για να ψάξετε να με βρείτε.

 

Μετάνιωσες ποτέ γι’ αυτή την έκθεση που αναφέρεις;

Δεν μετανιώνω ποτέ για κάτι που έκανα. Μετανιώνω για πράγματα όπως εκείνη η παρατήρηση που έκανα στην εκκλησία για την οποία σας ανέφερα προηγουμένως. Γι’ αυτά που κάνω και βγαίνουν προς τα έξω, δεν μετάνιωσα ποτέ μου. Ούτε που έκανα το μνημόσυνο του Παντελίδη, ούτε που με έβγαλαν φωτογραφία μέσα στο αγωνιστικό αυτοκίνητο πριν λίγες ημέρες. Δεν τα θεωρώ αμαρτία και ούτε θεωρώ ότι σκανδαλίζω κόσμο.

 

Ένιωσες ποτέ να χάνεις το σεβασμό των πιστών;

Όχι, απεναντίας. Ο κόσμος είναι ανοιχτός όταν βλέπουν έναν κληρικό ο οποίος είναι κοντά τους. Ουσιαστικά κοντά τους. Με τα αστεία του, το χιούμορ του, αλλά και τη σοβαρότητα που απαιτείται.

 

Λένε μερικοί, που δεν πιστεύουν, ότι δεν θέλουμε να θαφτούμε, αλλά να καούμε. Αν καιγόμασταν, δεν θα είχαμε τώρα αυτά τα άφθαρτά σκηνώματα των αγίων και δεν θα μπορούσαμε να προσκυνούμε για να πάρουμε τη χάρη των ιερών λειψάνων.

Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ είναι θρήσκοι και εκκλησιάζονται συχνά, όταν τους ανακοινώσει για παράδειγμα το παιδί τους ότι θέλει να γίνει μοναχός, αντιδρούν αρνητικά. Πώς γίνεται αυτό;

Είναι ο κόσμος ο οποίος πάει με το σύνολο. Λέει «θα πάω εκκλησία, για να μεν λαλεί η γειτόνισσα ότι δεν πάω». Έχουμε και αυτή την κατηγορία. Το θέμα είναι ότι τα παιδιά τους, που δεν ξέρουν τις πραγματικές προθέσεις των γονιών τους, μπορεί να μπουν βαθιά σε όλο αυτό και να θελήσουν να γίνουν μοναχοί.

Εγώ, αρχικά ήθελα να γίνω μοναχός. Οι γονείς μου δεν ήταν πολύ της εκκλησίας και όταν το έμαθε η μητέρα μου αντέδρασε άσχημα. Δεν ήθελε, φοβόταν ότι θα με χάσει. Μου είπε τότε «παρά μοναχός, καλύτερα να γίνεις ιερέας». Μοναχός ήθελα να γίνω, από τα 15, αλλά λίγο η αντίδραση της μητέρας μου, λίγο το ότι ερωτεύτηκα τη γυναίκα μου, αποφάσισα να γίνω ιερέας. Δεν το μετανιώνω, όμως, πιστεύω ότι και οι δύο βίοι προσφέρουν, αλλά θεωρώ ότι ως έγγαμος κληρικός προσφέρω πολύ περισσότερα. Είμαι πιο κοντά στον κόσμο μου. Είδατε απόψε πόσους νέους είχαμε; Και θα ήταν πολύ περισσότεροι αν δεν έκανε κρύο. Είχαμε βέβαια και αρκετές γιαγιάδες, που είδαν για τη λειτουργία από το Facebook.

 

Αλήθεια, το Facebook πώς προέκυψε;

Ούτε που κατάλαβα. Για πολλά χρόνια ήμουν ενάντια σε αυτό, αλλά δεχόμουν συνεχώς πιέσεις για να κάνω λογαριασμό από τον κόσμο που ερχόταν κοντά μου. Έτσι, μια μέρα το πήρα απόφαση και το έκανα. Μέχρι το επόμενο πρωί, είχα περισσότερα από 200 αιτήματα φιλίας. Αν ξέρεις να το χειριστείς, είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο και για να είσαι κοντά στον κόσμο σου, ενώ ελέγχω και τα μωρά της ενορίας μου. Πολλές φορές έτυχε να ανεβάσουν κάτι που δεν ήταν ορθό και τους έστειλα προσωπικό μήνυμα για να τους πω να είναι πιο προσεκτικοί…