Θα μπορούσε να ήταν σενάριο για ταινία ή τηλεοπτική σειρά, ίσως και να γίνει στο μέλλον. Ωστόσο η κλισέ φράση «η τηλεόραση αντιγράφει τη ζωή» στη συγκεκριμένη περίπτωση βρίσκει απόλυτη εφαρμογή αφού η ιστορία της Νίκης Μεσσάρη αναμφίβολα περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται για να γραφτεί ένα πετυχημένο σενάριο.

Με ανάρτησή της στο Facebook πριν μερικές εβδομάδες, δημοσιοποίησε τη δική της τραυματική ιστορία, σχετικά με το παιδί της, το οποίο γέννησε στις 16 Μαρτίου 1996 στο Μαιευτήριο «Μητέρα» στην Αθήνα.

Όπως αναφέρει, 36 ώρες μετά τη γέννηση του παιδιού της, ο γυναικολόγος τής ανακοίνωσε ότι το μικρό αγοράκι της πέθανε και ότι λίγο πριν πεθάνει του έδωσαν το όνομα Σταύρος, με αεροβάφτισμα όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις.

Παράλληλα, λέει, της έδωσαν από το μαιευτήριο εξετάσεις του μωρού με περασμένη ημερομηνία, ένα μήνα πριν καν γεννηθεί, για να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενά τους.

Η κυρία Μεσσάρη μιλώντας στη CITY, ανέφερε πως ο λόγος που πιστεύει ότι το αγόρι της εξακολουθεί να είναι ζωντανό είναι γιατί δεν έχει στα χέρια της πιστοποιητικό θανάτου, το σώμα του δεν έχει θαφτεί πουθενά και επίσης δεν είναι καταγεγραμμένο στο ληξιαρχείο στα πεθαμένα παιδιά. «Έχω λόγους να πιστεύω ότι ο γιός μου ακόμη ζει και ότι πολύ πιθανόν να βρίσκεται στην Κύπρο. Σήμερα θα είναι 22 ετών κι εγώ δεν τον έχω γνωρίσει ποτέ».

Μαζί με την ανάρτησή της, η κυρία Μεσσάρη δημοσιεύει και δύο φωτογραφίες των παιδιών της, του γιου και της κόρης της σε νεαρότερη ηλικία ευελπιστώντας ότι πιθανή ομοιότητα με το χαμένο της παιδί μπορεί να βοηθήσει στην ανεύρεσή του.