ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ: «Περί βλακείας»

Article featured image
Article featured image

«Οι ηλίθιοι είναι ευκολότερη λεία για τους σκληρούς. Φαίνεται όμως πως αυτό έχει σχέση και με την πρόδηλη παθητική τους στάση που εξαγριώνει τη φαντασία, όπως η οσμή του αίματος τον κυνηγό, και τους αφήνει να παρασυρθούν σε μια ερημιά, όπου η  ωμότητα φτάνει σχεδόν στα άκρα γιατί δεν βρίσκει πλέον πουθενά εμπόδιο».

 «Σε όντως συχνά κραυγαλέα αντίθεση με την έντιμη βλακεία βρίσκεται όμως η άλλη, η εξεζητημένη, η ανώτερη. Δεν πρόκειται τόσο για μια έλλειψη ευφυΐας όσο μάλλον για την αποτυχία της λόγω του ότι διεκδικεί επιδόσεις που δεν της ταιριάζουν».  

«Κάτω από ορισμένες συνθήκες στον επαγγελματικό χώρο, κάποιος που δεν είναι ύπουλος και ασυνείδητος, θεωρείται βλαξ».

«Η έντιμη βλακεία είναι ελαφρώς δύσκαμπτη στην αντίληψη, αυτό που ονομάζουμε αργόστροφη. Είναι φτωχή σε παραστάσεις και λόγια και αδέξια στη χρήση τους. Προτιμά το κοινότοπο, γιατί το εντυπώνεται βαθιά λόγω της συχνής του επανάληψης».    

«Σήμερα μιλάμε συχνά για μια κρίση της εμπιστοσύνης στον ανθρωπισμό, μια κρίση της εμπιστοσύνης που ως τώρα ακόμα τρέφουμε για τον άνθρωπο. Θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε και πανικό, έναν πανικό έτοιμο να αντικαταστήσει την βεβαιότητα πως είμαστε ικανοί να διευθετήσουμε τις υποθέσεις μας ελεύθερα και με σύνεση».

«Περιστασιακά όλοι είμαστε βλάκες. Ορισμένες φορές είναι ανάγκη να ενεργούμε τυφλά ή σχεδόν τυφλά, διαφορετικά η γη θα έπαυε να κινείται».   

 Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ρ. Μούζιλ «Περί βλακείας», εκδ.ΟΛΚΟΣ [Αθήνα, 2001]

Ο Ρόμπερτ Μούζιλ ήταν Αυστριακός συγγραφέας. Το 1908 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας, της φυσικής και των μαθηματικών ενώ έξι χρόνια αργότερα επιστρατεύτηκε με τον βαθμό του λοχαγού και τοποθετήθηκε στο ιταλικό μέτωπο. Το 1917 απονεμήθηκε στον πατέρα του τίτλος ευγενείας και το όνομα του συγγραφέα έγινε φον Μούζιλ, παρόλα αυτά διετέλεσε ευγενής μόνο για λίγους μήνες γιατί, τον Νοέμβριο του 1918, η Αυστρουγγρική αυτοκρατορία καταργήθηκε και διαλύθηκε. Μετά την άνοδο των Ναζί εγκατέλειψε την Γερμανία, όπου ζούσε απ’ το 1931 μέχρι το 1933, και μετακόμισε στην Βιέννη, αργότερα στην Ζυρίχη και τέλος στην Γενεύη. Πέθανε το 1942. 


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ