Κάνε μου την χάρη, Χάρη

Χάρη μου, εγώ να ξέρεις, σε καταλαβαίνω Χάρη μου. Και τις δηλώσεις του κυρίου Βόλφανγκ τις παρακολουθώ και εσένα που επαναλαμβάνεις ότι πει σαν εκείνο το χαριτωμένο παπαγαλάκι, που ‘ναι μες το κλουβί, τέρμα Λήδρας. 


Article featured image
Article featured image

Έτσι έχουν τα πράγματα Χάρη μου. Όπως τα λες. Να θέλουν παράταση οι καλαμαράδες και να μην έχουν έτοιμο πρόγραμμα; What?

Να πηγαίνουν απροετοίμαστοι στους καλούς κυρίους που θέλουν να μας βοηθήσουν, χωρίς ένα φύλο χαρτί με αριθμούς πάνω; Tragic!

Τι είναι αυτά τα μπακαλίσιμα πράματα και περιμένουν στήριξη από εμάς Χάρη μου; Oh mon Dieu!

Εμάς! Που πάντα πηγαίναμε προετοιμασμένοι στα γιουρογκρούπια! [sic!]

Βρε Χάρη μου, εγώ λογικό το βρίσκω να μην καταλαβαίνεις το αίτημα των ελληνικών αρχών. Γενικότερα οποιοδήποτε αίτημα εναντιώνεται σ’ ότι λένε οι γιουροκύριοι του Βορρά. Ακούς εκεί να θέλουν χρόνο και όχι χρήμα-makes-the-world-go-round οι Έλληνες.

Εγώ μια φορά, είμαι μαζί σου. Μα-ζί-σου. Γιατί Χάρη μου, «Πρέπει και στην Κύπρο να καταλάβουμε ότι την αξιοπρέπεια και την προοπτική ενός κράτους ή ενός λαού ή ενός έθνους δεν την εξασφαλίζεις με τα εύηχα λόγια, με τα συνθήματα ή με την άρνηση, αλλά με τις δύσκολες, αλλά αναγκαίες και σωστές αποφάσεις».

Κι αυτό γιατί «όσο δε θέλουμε να λέμε ή να ακούμε αλήθειες και προσφεύγουμε στην εγνωσμένη πλάνη, τόσο σκάβουμε το λάκκο μας». Και κάνουμε την ζωή μας ανέκδοτο, να προσθέσω εδώ, συμφωνώντας πάντα μαζί σου.

Τώρα που είπα ανέκδοτο, κάτσε να σου πω ένα ωραίο -νεοφιλελέ χιομοριστικό- που κυκλοφορεί, να γελάσουμε παρέα.

Χρωστάς λέει στην τράπεζα και δεν έχεις να πληρώσεις, σου παίρνει η τράπεζα το σπίτι.

Χρωστάει η τράπεζα και δεν έχει να πληρώσει, σου παίρνει η τράπεζα το σπίτι.

Χα-χα-χα-Χάρη μου, αστείο δεν είναι;

Γιατί εμείς στην Κύπρο, που τα παίγνια με την πολιτική και την οικονομία δεν τα ανεχόμαστε, στα μπρέικ μας κάνουμε τα ανέκδοτά μας πραγματικότητα, Χάρη μου.

Γιατί εμείς «θα συνεχίσουμε τη δύσκολη και σκληρή προσπάθεια για υλοποίηση του προγράμματός μας», ασχέτως πως σκατά [excusez-moi] τα φέρνει βόλτα ο κόσμος.

Γιατί εμείς βλέπουμε «πραγματικότητες», δεν «προσφεύγουμε σε πλάνες». Κι η πραγματικότητα είναι πως μπορούμε να «Σκάψουμε τους λάκκους μας» και μόνοι μας, δεν έχουμε ανάγκη τον κάθε μεσιέ να μας πει τι να κάνουμε.

Γιατί εμείς τους εθνικούς [«ελληνόφρονες», «εθνικόφρονες» συμπληρώνεις αναλόγως με τι κάνει trending αυτές τις μέρες] βαθμούς εμπιστοσύνης μας, θα τους δώσουμε τον προσεχή Μάιο. Και υψώνοντας την γαλανόλευκη στη Βιέννη, με live link απ’ το στούντιο του ΡΙΚ, θα δώσουμε τα ντουζ πουά μας στην Ελλάδα.

Γι’ αυτό σου λέω. Άστους να λένε βρε Χάρη μου.

Εσύ εκεί, σταθερά, στην γερμανική ρητορική και μην πτοείσαι.

Υ.Γ. Και που ‘σαι, Χάρη, να σου πω την αλήθεια εγώ δεν θέλω να πάρω άλλες «δύσκολες, αναγκαίες και σωστές αποφάσεις». Εδώ που φτάσαμε, για να είμαι ειλικρινής, μου κάνουν και «τα εύηχα λόγια, τα συνθήματα και η άρνηση». 


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ