Ανάμεσα στα τιμώμενα πρόσωπα ήταν και ο Παραολυμπιονίκης μας, Αντώνης Αρέστη, ο οποίος φέτος στο Ρίο κατέκτησε την 6^η τιμητική θέση στα 400μέτρα.

Συγκεκριμένα, στους 15ους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο 2016, έτρεξε στην κατηγορία Τ47 και τερμάτισε 6^ος με χρόνο 50.07, που αποτελεί και Παγκύπριο Ρεκόρ.

Αυτό που έκανε εντύπωση από τη χθεσινή του εμφάνιση στο Προεδρικό, τόσο του ιδίου όσο και του προπονητή του, ήταν τα παπιγιόν που φορούσαν, πάνω στα οποία υπήρχε η κυπριακή σημαία.

 

Την πιο πάνω φωτογραφία ανάρτησε στο twitter ο παρατηρητικός συνάδελφος Ηρόδοτος Μιλτιάδους.

Μόλις το πρόσεξα:Φοβερό το παπιγιόν του Παραολυμπιονίκη Αντώνη Αρέστη κ του προπονητή του! Η φώτο από την εκδήλωση στο @CYpresidency #Cyprus pic.twitter.com/e4vIS55HlH

— Erodotos Miltiadous (@erodotos) December 21, 2016

Η ιστορία του Αντώνη*

Γεννημένος στις 15 Φεβρουαρίου 1983, ο Αντώνης ήταν ανέκαθεν πολύ δραστήριο παιδί. Σε ηλικία μόλις τριών ετών ένα τροχαίο ατύχημα έμελλε να σημαδέψει για πάντα τη ζωή του. Στην προσπάθειά του να διασταυρώσει τον δρόμο για να πάει στο σπίτι της νονάς του, διερχόμενο αυτοκίνητο τον παρασύρει. Για καλή του τύχη γλίτωσε κυριολεκτικά από του Χάρου τα δόντια, αλλά δυστυχώς οι συνέπειες από το ατύχημα τον στιγμάτισαν. Τραυμάτισε το αριστερό του χέρι, με αποτέλεσμα να κοπούν τρία σημαντικά για την κίνηση του χεριού νεύρα.

Για αρκετά χρόνια το χέρι έμεινε ανάπηρο, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε σε κανένα σημείο να κάνει όσα έκαναν και οι συνομήλικοί του. Παρέμεινε δραστήριος εκπλήσσοντας πολλούς, αλλά και δίνοντας μαθήματα σε όλους, αφού ασχολήθηκε ενεργά με τον αθλητισμό. Όπως μας εξιστορεί, μέχρι τα 16 του, σχεδόν, το χέρι ήταν παράλυτο. Από τα 10 και μετά είχε σταδιακή βελτίωση αλλά στα 16 άρχισε να το κινεί σχεδόν κανονικά.

Στα 16 του μπήκε δυναμικά σε ομάδα αθλητών. «Ένιωθα πάντα αρτιμελής. Ουδέποτε σκέφτηκα ότι είχα κάποια αναπηρία ή ότι έπρεπε να παίρνω επίδομα», σημειώνει, εξηγώντας μας ότι αρχικά ξεκίνησε τον αθλητισμό ερασιτεχνικά, ενώ επαγγελματικά ασχολήθηκε με αυτόν στα 20 του, όταν τελείωσε από τον στρατό.

Η ενασχόληση με τον αθλητισμό

Σε σχέση με την ενασχόληση επαγγελματικά με τον αθλητισμό, ο Αντώνης μάς αναφέρει πως αρχικά έβαλε ως στόχο τη συμμετοχή του στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, ένας στόχος που, ωστόσο, δεν επετεύχθη. «Το 2006, δύο χρόνια μετά την Παραολυμπιάδα, μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Συμμετείχα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ολλανδίας και εκεί ξεκίνησε το όνειρο. Ήρθαν κι οι επιτυχίες. Από τότε άλλαξε η ζωή μου. Είδα πράγματα στον Παραολυμπισμό που με έκαναν ακόμα περισσότερο άνθρωπο», συνεχίζει.

Τα μελλοντικά σχέδια

Ως προς τα μελλοντικά σχέδιά του, ο Αντώνης μάς αναφέρει πως πέρα από την κατάκτηση ενός μεταλλίου στους Παραολυμπιακούς του Ρίο, τονίζει πως αυτά θα κριθούν αναλόγως της πορείας που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια. «Έχω ένα μετάλλιο, το οποίο είχα πάρει στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το οποίο ήταν για εμένα πολύ σημαντικό για τη σταδιοδρομία μου, μετά την επιστροφή που έκανα μετά το Λονδίνο. Τα σχέδια είναι αρκετά. Ένα από τα σχέδιά μου, όμως, είναι η ίδρυση ενός Σωματείου στο οποίο θα εντάξουμε παιδιά με αναπηρίες, ακαδημίες στίβου, αρκετά πράγματα τα οποία ονειρευόμαστε, μέρα με τη μέρα, να τα υλοποιήσουμε και να μπορέσουν αρκετοί αθλητές σε νεαρές ηλικίες να πιστεύουν για το μέλλον. Δύσκολα υπάρχει στην Κύπρο το θέμα του ολυμπισμού, του Παραολυμπισμού και έτσι είναι κάτι που θέλουμε να επεκτείνουμε μία παρέα αθλητών», εξηγεί.

*Το πιο πάνω απόσπασμα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η Σημερινή» λίγο πριν την Ολυμπιάδα του Ρίο