Μπορείς να μάθεις πολλά για την προσωπικότητα της κάθε πόλης, της κάθε χώρας από αυτό που θα σου «ψιθυρίσουν» οι τοίχοι της.
Είναι συνήθως ο πιο ειλικρινής και σχεδόν «αυθάδης» τρόπος έκφρασης των πολιτών και των καλλιτεχνών της, αλλά σε πολλές περιπτώσεις «ανάγκασε» τους αρμόδιους φορείς να ανακηρύξουν ως έργα τέχνης, έργα του δρόμου. «To graffiti, είναι από τα λίγα εργαλεία που έχεις, όταν δεν έχεις σχεδον τίποτα! Ακόμη και όταν το σχέδιο σου δεν θα βρει την λύση στο πρόβλημα της φτώχειας, θα κάνει κάποιον να χαμογελάσει». Τάδε έφη ο σημαντικότερος, ίσως, street artist, όλων των εποχών, ο Banksy. Και αν το καλοσκεφτείς, τα λόγια του κρύβουν αλήθεια. Η τέχνη του δρόμου, είναι για κάποιο λόγο πιο ελκυστική και αποκτάει μεγαλύτερο νόημα, στους λιγότερο ευνοημένους, μάλλον γιατί διηγείται και κάποια δική τους ιστορία. Τα «τζάκια» βλέπεις, σπανίως έχουν κάτι ενδιαφέρον να σου πουν.
Τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο, παρατηρείται ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον για το street art. Ο Γιώτης Κυριάκου «φέρει» ευθύνη γι’ αυτό, όντας ο διοργανωτής, εδώ και 7 χρόνια, του Streetlife Festival, κάθε άνοιξη. «Το Street Life είναι μια εκδήλωση που έγινε για πρώτη φορά το 2007 στις οδούς Αθηνών και Σαριπόλου. Αφορμή για τη διοργάνωση του αποτέλεσε το γεγονός ότι η οδός Σαριπόλου, όπως και το υπόλοιπο κέντρο της πόλης της Λεμεσού, μετατράπηκε σε εργοτάξιο λόγω της άφιξης του ΤΕΠΑΚ, έχοντας ως στόχο ο κόσμος να επιστρέψει στο ιστορικό κέντρο της Λεμεσού».
Το φεστιβάλ αποτέλεσε αφορμή για να ξεπηδήσουν αρκετά κυπριακά ταλέντα. «Συμπτωματικά, με το ξεκίνημα του Street Life Fest, ξεκίνησαν και διάφοροι γκραφιτάδες να εκφράζονται με spray. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες της τέχνης του graffiti και άλλων τρόπων έκφρασης σε τοίχο όπως οι Αχιλλέας Μιχαηλίδης (Paparazzi) και 2c mix media art», δηλώνει ο Γιώτης, παραδεχόμενος πως η προσπάθεια ναι μεν γίνεται, αλλά σε σχέση με το εξωτερικό έχουμε ακόμη πολλά χιλιόμετρα δρόμο. «Καμία σύγκριση, το graffiti δε ήταν ποτέ στην κουλτούρα μας, είναι κάτι καινούριο και δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε το επίπεδο αλλά ούτε και οι καλλιτέχνες με κανέναν του εξωτερικού».
Όμως πλέον, υπάρχει και η στήριξη του Δήμου, κάτι που παλαιότερα ήταν αδιανόητο, μάλιστα χαρακτηριστικά είναι τα δημοσιεύματα του Tύπου το 2008, όταν, στο 2ο φεστιβάλ, ο Δήμος ζητούσε να βαφτεί άμεσα ένας τοίχος που παρουσίαζε ημίγυμνες 2 νεράιδες. «Όλες οι πλέον εμπλεκόμενες υπηρεσίες του Δήμου Λεμεσού, καθαριότητα, τεχνικό τμήμα, τροχονόμοι, πολιτιστικές υπηρεσίες με την εποπτεία της γραμματείας και του ίδιου του δημάρχου είναι στη διάθεση μας. Μετά το τελευταίο Street Life Fest ο Δήμος Λεμεσού ζήτησε από καλλιτέχνες όχι μόνο γκραφιτάδες να βάψουν τα πασαλάκια που τοποθετήθηκαν στο κέντρο της πόλης. Επίσης, για τα εγκαίνια του Παντοπωλείου ζήτησαν από τους 2c mix media και έβαψαν τους άσχημους συμπιεστές σκυβάλων στον περίγυρο του ιστορικού κτιρίου». Υπάρχει όμως και η κακογουστιά, ο βανδαλισμός, που για τους γνωρίζοντες δεν είναι αρκετά ξεκάθαρο που τελειώνει το ένα και που σταματά το άλλο. «Αν το έργο τους δεν καταστρέφει δημόσια ή ιδιωτική περιουσία, η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν θεωρείται αλήτικο ή βανδαλισμός. Αρκετοί όμως ακόμα, ανώριμοι ίσως όχι μόνο στην αντίληψη τί είναι τέχνη αλλά και σε άλλους τομείς, καταστρέφουν μνημεία, κτίρια, δρόμους, πέτρινους τοίχους με το να γράφουν απλά το όνομα της ομάδας τους ή της φιλενάδας τους με ένα απλό μαύρο χρώμα». «Αυτό είναι βανδαλισμός» επισημαίνει ο Γιώτης και «ξοδεύονται πολλά χρήματα και κόπο για να τρέχουν να καθαρίζουν ή να μπογιατίζουν τους χώρους όπου γίνονται οι ζημιές».
Ο Αχιλλέας Μιχαηλίδης (Paparazzi)
Διαβάστε ΕΔΩ τη συνέντευξη των street artists 2C Mix Media Art.