Το έργο έφτιαξαν 30 παιδιά του Λυκείου Αποστόλου Λουκά Κολοσσίου -εκ των οποίων 8 είναι οι leaders-, ηλικίας 16-18 χρόνων, με τη βοήθεια φυσικά της δασκάλας τους, της ζωγράφου Πόπης Νικολάου.

Όπως μας είπε η ίδια η καθηγήτρια «οι ανθρώπινες φιγούρες είναι φτιαγμένες από πολυομεθάνη και γυψόγαζες, ενώ η βάρκα ανήκε στο κοινοτικό συμβούλιο και θα πήγαινε για πέταμα…».

Το έργο «Immigrants» φτιάχτηκε με αφορμή τον 5^ο Παγκύπριο ∆ιαγωνισµό Εικαστικών Τεχνών Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης, θέμα του οποίου είναι το «Κρίση - Πρόκληση».

Τα παιδιά, αφού προβληματίστηκαν αρκετά μαζί και με τη δασκάλα τους, έφτιαξαν το εν λόγω έργο, το οποίο εκτός των άλλων επιλέγηκε από την Saatchi Gallery στο Λονδίνο ανάμεσα στους 20 φιναλίστ (από μια λίστα 22.000 έργων) οι οποίοι θα εκθέσουν μάλιστα στη βρετανική μητρόπολη μεταξύ 3 και 9 Μαρτίου -στις 3/3 θα δοθούν και τα 3 πρώτα βραβεία στα έργα που θα επιλεγούν για τα «2016 Saatchi Gallery/ Deutsche Bank Art Prize».

Για τις ανάγκες της έκθεσης στο Λονδίνο πραγματοποιήθηκε και μια φωτογράφηση στην παραλία του Άγιου Ερμογένη στη Λεμεσό, με τη συμβολή του κοινοτάρχη Κολοσσίου, κ. Λουκά, της κας Μαρίας Καλυφόμματου και φυσικά των παιδιών.

 

Πιο κάτω το μήνυμα της καθηγήτριας των παιδιών με το οποίο συνοδεύει τις φωτογραφίες που ανέβασε στο facebook:

«Μια χούφτα ανθρώπων που αγωνίζονται στο έλεος του ωκεανού, αντιμέτωποι με την οργή της φύσης και έχοντας ως πυξίδα την ελπίδα. Προδομένοι από την πατρίδα τους που βιώνει έναν ανείπωτο τρόμο λόγω του πολέμου, οι Σύροι πρόσφυγες μάχονται για τη ζωή τους. Επιλέγουν τη ΖΩΗ πριν έρθει ο ΘΑΝΑΤΟΣ.

 

Έχουν επίγνωση ότι αυτή τους η απόφαση μπορεί να επιφέρει έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Επειδή όμως τα παιδιά τους -στα μάτια των οποίων υπάρχει ένα «γιατί;»- είναι ότι πιο πολύτιμο έχουν στη ζωή, σκέφτονται πως αξίζει τον κόπο να διασχίσουν τα άγρια κύματα! Ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον, μακριά από τους εφιάλτες του πολέμου, μακριά από τα φρικτά βασανιστήρια, τις κατακριτέες και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, την φτώχεια και την πείνα! Επιζητούν μια νέα χώρα που θα τους βάλει στην αγκαλιά της, χωρίς προκαταλήψεις, που θα επουλώσει τις πληγές τους και θα τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο για τις οικογένειές τους!

 

Η έκφρασή τους απεικονίζει την αγωνία τους! Τα πρόσωπά τους είναι τρομοκρατημένα, τα μάτια τους μένουν ορθάνοιχτα αναμένοντας για ένα ελπιδοφόρο σημάδι και τα χείλη τους είναι σφραγισμένα και με τη γεύση της πίκρας λόγω της απογοήτευσης! Ταξιδεύουν σε μια σαθρή βάρκα, ανάμεσα σε πανύψηλα κύματα, έχοντας όμως στην πλώρη τους την ελπίδα. Μοναδικής τους προσδοκία να αντικρύσουν στον μακρινό ορίζοντα το περίγραμμα ενός νησιού, κάτι που θα θέσει τέλος στον εφιάλτη τους».

​Η επιστολή που έλαβε η καθηγήτρια από την Saatchi Gallery για την επιλογή του έργου: