Ο αριθμός των βιασμών Ελληνοκυπρίων γυναικών από Τούρκους στρατιώτες το 1974 ήταν τόσο μεγάλος, που ακόμα και η Εκκλησία είχε τότε αποδεχτεί τις εκτρώσεις.
Η θαρραλέα αυτή δημόσια τοποθέτηση της Τουρκοκύπριας πολιτικού του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος Ντογούς Ντεριά αποτέλεσε την αιτία για μια φρενίτιδα από αρνητικά σχόλια εναντίον της από εθνικιστικές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η Ντεριά δέχθηκε μέχρι και απειλές για τη σωματική της ακεραιότητα και ωμούς εκβιασμούς ότι αν δεν σταματήσει να μιλά γι’ αυτά τα θέματα θα πέσει και η ίδια θύμα βιασμού.
Η τολμηρή πολιτικός, η οποία αποτελεί πρότυπο για όλους μας στην Κύπρο, δεν έχει πτοηθεί από τις απειλές και συνεχίζει να μιλά ευθαρσώς σε τηλεοπτικές εκπομπές και στα social media για τις πληγές και τα λάθη που έχουν διαπράξει και οι δύο πλευρές.
Μάλιστα χθες κατήγγειλε τα περιστατικά των απειλητικών μηνυμάτων σε βάρος της στην «αστυνομία».
Η επίμαχη ομιλία που προκάλεσε αντιδράσεις θα μπορούσε να απευθυνθεί αυτούσια και σε ελληνοκυπριακό κοινό. Διαβάστε την:
«Αυτοί που για τόσα χρόνια μας διοίκησαν βασισμένοι σε ένα καθεστώς πλιάτσικου έστησαν τη ρητορεία τους στη θυματοποίηση της κοινότητάς μας. Όμως την ίδια στιγμή επιδίωξαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι σε αυτόν τον τόπο υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που πόνεσαν. Όντως εμείς οι Τ/Κ έχουμε αγνοούμενους, έχουμε νεκρούς και πρόσφυγες. Όντως για εμάς ένας άνθρωπος που γεννιέται και ένας που πεθαίνει είναι το ίδιο σημαντικοί, επειδή χάσαμε τόσους πολλούς. Όμως, δεν είμαστε μόνο εμείς που χάσαμε ανθρώπους μας. Σε αυτή τη χώρα ζουν και άλλοι άνθρωποι. Ε/Κ, Αρμένιοι, Μαρωνίτες. Και αυτοί έχασαν δικούς τους ανθρώπους όσο και εμείς. Οι Ελληνοκύπριοι έζησαν τον πόνο των αγνοουμένων, των νεκρών και της προσφυγιάς. Ήταν θύματα βιασμών. Η Εκκλησία επέτρεψε το 1974 τις εκτρώσεις ακριβώς λόγω των βιασμών από τον τουρκικό στρατό. Για αυτό, την ώρα που φωνάζουμε για το δίκαιο και τον πόνο μας, να μην ξεχνούμε το δίκαιο και τον πόνο άλλων ανθρώπων. Να μην ξεχνούμε ότι και τον πόλεμο και την ειρήνη άνθρωποι τα κάνουν. Η ομοσπονδιακή λύση ακριβώς αυτό έχει ανάγκη... να θυμηθούμε ότι είμαστε άνθρωποι, να θυμηθούμε τον πόνο του άλλου, να θυμηθούμε τη συνείδησή μας, να θυμηθούμε ότι το να ζητάς συγγνώμη είναι ανθρώπινο αλλά και απαραίτητο όχι μόνο για το παρελθόν, αλλά και για την οικοδόμηση του μέλλοντος».
