Καλησπέρα. Έχω να σου πω πως είσαι εκπληκτική. Εμένα το πρόβλημα μου είναι… η αδερφή του άντρα που θα παντρευτώ σε λίγους μήνες. Ενώ έχει 10 χρόνια που με γνωρίζουν (τόσο είμαι με τον άντρα μου), τώρα ξαφνικά άλλαξε η στάση της αδερφής προς εμένα. Συζητούσαμε για το γάμο και δεν βρήκε τίποτα που να της αρέσει. Τι να σου λέω; Από μπομπονιέρες, λουλούδια, κεραστικά, ακόμα και βέρες, νυφικό… τίποτα! Και να πεις πως αυτή δεν είναι παντρεμένη; Είναι, και έχει κάνει και ένα γάμο πλουσιοπάροχο, μπορώ να πω. Τι έπαθε και μου πάει τόση κόντρα, δεν καταλαβαίνω. Είπε επίσης πως η μητέρα μου δεν πρέπει να έχει λόγο στο δείπνο γιατί οι γονείς της θα κάνουν δώρο το τραπέζι του γάμου. Δεν καταλαβαίνω! Είπα δεν θα με πειράζει και πάλι με πειράζει…

Αγαπημένη μου,

Σε ευχαριστώ για τα ωραία σου λόγια. Μου άρεσε πως ξεκινάς έχω να σου πω. Ότι, δηλαδή, το πρόβλημά σου είναι… η αδερφή του άντρα που θα παντρευτείς. Καλό πρόβλημα έχεις κι εσύ! Λοιπόν, να ξεκινήσουμε από την αιτία του προβλήματος και μετά να πάμε στη λύση. Υπάρχει μια αρρώστια που ονομάζεται κόμπλεξ και μια άλλη που ονομάζεται ζήλια. Η αδερφή έχει και απ’ τα δύο! Συνδυασμός που σκοτώνει. Ναι μεν είναι παντρεμένη, προφανώς όμως δεν είναι happy με αυτό που έχει και γι’ αυτό της βγαίνει η καφρίλα. Εσύ, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να την αγνοείς και να απολαμβάνεις (πρώτα την pre-wedding διαδικασία εννοείται αλλά και) τη συμπεριφορά της κακής αδερφής, γιατί μόνο για γέλια είναι. Άσ’ την να λέει ότι θέλει η κουκλίτσα μας. Στο κάτω-κάτω, βγάλ’ την έξω απ’ το «παιχνίδι». Μην της δείχνεις τίποτα, μην τη συμβουλεύεσαι. Αν, πάλι, θέλεις να της κόψεις τον αέρα μια κι έξω, καλό θα ήταν να ζητήσεις από τον άντρα σου να το κάνει με τον τρόπο που αυτός ξέρει. Αν σ’ αγαπά και αν θέλει να σε «προστατέψει», θα το κάνει. Αν σου λέει παπαριές (σόρι κιόλας για την έκφραση) για να το αποφύγει, τότε αγάπη μου θα πρέπει να προβληματιστείς γι’ αυτόν που πας να πάρεις... Τα λέω ωμά αλλά έτσι πρέπει, γι’ αυτό είμαι εδώ… Πως αλλιώς να δικαιολογήσω τον παχουλό μισθό μου; Είναι σημαντικό, ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, να είναι κατανοητό πως ένας γάμος αφορά σε δύο άτομα και μόνο, πως η οικογένεια αφορά πρωτίστως στους δύο (και στα παιδιά που θα αποκτήσουν) και πως όλοι οι υπόλοιποι (γονείς, αδέρφια, φίλοι και συγγενείς) έρχονται δεύτεροι και καταϊδρωμένοι. Τέλος, για το αν θα πρέπει να έχουν λόγο οι γονείς σου ή γονείς του άντρα σου στο arrangement του τραπεζώματος και πάλι είναι κάτι που αποφασίζεις εσύ και ο άντρας σου και όχι τρίτοι -άσχετα με το ποιος πληρώνει. Read my lips: Εσύ παντρεύεσαι, όχι οι γονείς της «κατζιάρας»! Χώνεψέ το και «βοήθα» και τους άλλους να το χωνέψουν. Βίον ανθόσπαρτον εύχομαι!

Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου γράψε στο mail sextalk@cityfreepress.com.cy