Είμαστε περιτριγυρισμένοι από ηττημένους millennials, συνομήλικους μας, οι οποίοι έχουν κοινώς αποδεχτεί πως ανήκουν στην «άτυχη γενιά» της Κύπρου. Βλέπουμε μια υπερμορφωμένη νεολαία που δεν κατάφερε να συνεχίσει το συμβατικό τρόπο ζωής της προηγούμενης γενιάς. Δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν το μοτίβο: σπουδές, δουλειά, «καλός μισθός», δάνειο, αυτοκίνητο, δάνειο, διαμέρισμα.
Εμείς πιστεύουμε πως μέσω της κρίσης έχουν φανερωθεί νέες διέξοδοι για νέους που θέλουν να σπάσουν το μοτίβο και να έχουν έλεγχο της επαγγελματικής τους ζωής και των προσωπικών φιλοδοξιών τους. Νέοι ανάμεσα μας, επαναπροσδιορίζοντας το τρόπο επαγγελματικής ενασχόλησης τους, έχουν καταφέρει να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι, ακολουθώντας ένα δικό τους δρόμο.
Παρουσιάζουμε στην «Πλατφόρμα» τον Ντίνο Γεωργίου ο οποίος έχει σπουδάσει Αρχιτεκτονική Τοπίου στο εξωτερικό. Επιστρέφοντας στην Κύπρο, εργάστηκε ως αρχιτέκτονας προτού πάρει την απόφαση να ακολουθήσει μια εναλλακτική πορεία.
«Πιστεύω πως το πρόβλημα της κρίσης είναι κοινωνικό. Ο συμβατικός τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η κοινωνία μας προϋποθέτει πως ο καθένας μας θα πάει να σπουδάσει, θα μαζέψει γνώσεις, και θα έρθει να παράξει το οτιδήποτε για να βγάλει χρήματα. Για κάποιο λόγο επικεντρωνόμαστε πολύ στα χρήματα. Εγώ τα βλέπω μόνο σαν εργαλείο. Δεν είναι ο στόχος μου. Ο στόχος μου είναι να είμαι ευτυχισμένος. Ότι και να κάνεις, όποιος και να είσαι, την ώρα που κοιμάσαι και την ώρα που ξυπνάς, το σημαντικό είναι να είσαι ευτυχισμένος.
Πριν λίγα χρόνια είχα κάνει ένα ταξίδι στην Μογγολία και έζησα με μια φυλή για ένα μήνα. Έμενα με έξι άλλους σε ένα tepee, όπου είχαν και όλα τα υπάρχοντα τους. Σε αυτό το ταξίδι αντιλήφθηκα πάρα πολλά πράγματα. Συνειδητοποίησα ότι ενώ εγώ είχα πολύ περισσότερα υπάρχοντα και ανέσεις από αυτούς τους ανθρώπους, δεν ήμουν τόσο ευτυχισμένος όσο ήταν αυτοί. Είδα πόσο εύκολα μοιράστηκαν το σπίτι τους μαζί μου και ένιωσα ότι το να μοιράζομαι ήταν ένα από τα στοιχεία που ήθελα να υιοθετήσω και εγώ.
Επιστρέφοντας στην Κύπρο επηρεασμένος από αυτό το ταξίδι, αποφάσισα πως αυτό που πραγματικά ήθελα, ήταν να ζήσω στην Φύση. Στο μυαλό μου, η απόλυτη αντίδραση στον συμβατικό τρόπο ζωής, ήταν να εξαφανιστώ. Με το που πήρα την απόφαση να κλείσω το μαγαζί μου την «Ουτοπία», δέχτηκα ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής μου. Το σύμπαν συνωμότησε και έφερε δύο άτομα στην ζωή μου τα οποία με έκαναν να σκεφτώ για πρώτη φορά, την ιδέα της κολεκτίβας. Μέχρι τότε δεν γνώριζα αυτή την έννοια. Τελικά ήταν αυτό το οποίο πραγματικά ήθελα.
Η Ουτοπία εξελίχτικε σε μια επταμελή κολλεκτίβα [+], όπου άτομα με παρόμοιες αντιλήψεις ως προς τον τρόπο ζωής, τη φύση και την κοινωνία, μοιράζονται σκέψεις, έξοδα και κόπο καθώς αναπτύσσονται. Η έννοια της λέξης Ουτοπία στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι κάτι άπιαστο, αλλά αυτό το οποίο κρατάει την ομάδα σε συνεχή εξέλιξη χωρίς να σταματά. Δεν θέλουμε να καταλήξει κάπου, επειδή αν καταλήξει κάπου τότε σταματά.
Η ζωή, στο χωριό μου, την Φλάσου είναι πολύ πιο εύκολη. Πριν, δούλευα όλη μέρα με σκοπό να βγάζω χρήματα για να καλύπτω τα έξοδα μου. Τότε είχα έξοδα 1250 ευρώ τον μήνα: το ενοίκιο του μαγαζιού, το ενοίκιο του σπιτιού και καθημερινές δαπάνες. Τώρα βρίσκομαι σε μια φάση της ζωής μου όπου κατάφερα να μειώσω τα έξοδα μου στα 50 ευρώ.
Ξενοικιάζοντας το διαμέρισμα στην Λευκωσία και δημιουργώντας την Κολεκτίβα, το ενοίκιο του μαγαζιού μοιράστηκε δια επτά. Πλέον δεν έχω υπαλλήλους αλλά συνεργάτες.
Τέτοια εποχή δεν πρέπει να ψάχνουμε πώς θα βγάλουμε περισσότερα χρήματα άλλα πώς θα μειώσουμε τα έξοδα μας.
Παλιά είχα πιο πολλά έξοδα, και πιο χαμηλή ποιότητα ζωής. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο.
Στην Φλάσου καλλιεργώ μια ποικιλία βιολογικών προϊόντων. Όταν μιλάω για ποικιλία εννοώ οτιδήποτε μπορεί να παράξει το περβόλι μου: λαχανικά, βότανα, φρουτόδεντρα, ακόμη και ζώα. Το να αρχίσει να καλλιεργεί κανείς, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Η γνώση υπάρχει μέσα μας ενστικτωδώς. Μέσα σε 6 μήνες μπορούμε να μάθουμε αρκετά για να γίνει η αρχή. Έπειτα η γνώση αποκτιέται στην πράξη, και από τους πιο παλιούς οι οποίοι είναι σίγουρα πρόθυμοι να μοιραστούν αυτά τα οποία ήδη ξέρουν.
Το κίνητρο είναι η ευχαρίστηση η οποία νιώθεις όταν καθίσεις στο τραπέζι να φας και στο πιάτο σου έχεις φαγητό το οποίο προέρχεται από δική σου καλλιέργεια.
Μια σπουδαία μέθοδος την οποία χρησιμοποιώ είναι το Permaculture.
Το Permaculture είναι ένα σύστημα το οποίο συμπεριλαμβάνει όλο το κύκλο της φύσης. Ξεκινώντας από τον ήλιο, τα ζώα, μέχρι τις μέλισσες και τους μικροοργανισμούς, δημιουργεί ένας υγιές δίκτυο αλληλεπίδρασης της φύσης, χωρίς χημικά. Έτσι σέβεσαι το περιβάλλον και τον καταναλωτή σου.
Αντίθετα, σε μια συμβατική καλλιέργεια (που πλέον μπορεί να πάρει τον χαρακτηρισμό της χημικής καλλιέργειας) ο γεωργός σκοτώνει με χημικά όλα τα ζιζάνια χόρτα στην γη προτού φυτέψει. Ως επακόλουθο πεθαίνουν και όλοι οι μικρο-οργανισμοί. Ο σπόρος που χρησιμοποιεί είναι υβρίδιο έτσι ώστε η σοδειά του να πετύχει 100%. Δηλαδή, ο γεωργός καταστρέφει όλο το κύκλο της φύσης για να δημιουργήσει ένα προϊόν. Ταυτόχρονα ψεκάζει τις καλλιέργειες με χημικά, με αποτέλεσμα αυτά να καταλήγουν στο στομάχι μας».
Τα λαχανικά του Ντίνου μπορείτε να τα βρείτε και στην Λαϊκή αγορά του ΟΧΙ, θα βρίσκεται εκεί όλο το καλοκαίρι.
[+] Η Ουτοπία Κολεκτίβα έχει σαν βάση της το κατάστημα Ουτοπία στην περιοχή του ΟΧΙ, στην παλιά Λευκωσία. Αποτελείται από την Στέφανη Πολυκάρπου, Νάσια Χαραλάμπους, Χριστιάνα Πιρίσσι, Κατερίνα Σιαμμά, Αλόη Θεοδωρίδου, Λέυκια Ηρακλέους και Ντίνο Γεωργίου.