Σαν σήμερα, το 1977, οι ελληνικές λιμενικές αρχές είχαν εντοπίσει στο υπό κυπριακή σημαία μότορσιπ ονόματι «Γκλόρια», 11 τόνους κατεργασμένου χασίς. Την εποχή εκείνη θεωρήθηκε ως το μεγαλύτερο λαθρεμπόριο στα παγκόσμια χρονικά.

Το «Γκλόρια» είχε αποπλεύσει από τη Βηρυτό με προορισμό την Αμβέρσα και η εν λόγω ποσότητα χασίς είχε κρυφτεί μεταξύ των κεντημάτων που μεταφέρονταν.  

Οι ελληνικές Αρχές φαίνεται να ήταν ενήμερες για το είδος του φορτίου, καθώς ο πλοίαρχος Νίκος Ξανθόπουλος -ή Κάπταιν Νικ όπως τον αποκαλούσαν- ήταν λαθρέμπορος που συνεργαζόταν με την DEA, την αμερικανική υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών. Ο Κάπταιν Νικ λοιπόν, όχι μόνο αφέθηκε ελεύθερος αλλά και εισέπραξε αμοιβή της τάξεως των 1,5 εκατομμυρίων δραχμών.

Το περιστατικό αυτό έμπνευσε τον στιχουργό και συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη να γράψει το τραγούδι «Το βαπόρι από την Περσία», το οποίο ήταν και η τελευταία μεγάλη του επιτυχία. 

Ο Βασίλης Τσιτσάνης μαθαίνοντας για το περιστατικό, από μια φίλη του, είχε πει: «Βάζεις το χέρι στο βαγγέλιο ότι άκουσες καλά... Έντεκα τόνοι μαύρη! Πρωτοφανές!» της είπε.

Αμέσως του ήρθε η έμπνευση και άρχισε να γράφει την πρώτη στροφή του τραγουδιού, «το Βαπόρι από την Περσία».

«Ήταν Σάββατο. Πιάνω από δω, πιάνω από κει... Δεν μου άρεσε το τέμπο. Μετά έγραψα τη δεύτερη στροφή πίσω από ένα αγγελτήριο γάμου. Μετά μου ήρθαν στο νου οι μουσικές που γύρευα και όλα πήγαν ρολόι», είχε πει ο ίδιος.

Μέσα στο Γενάρη το ηχογράφησε με τη Λιζέτα Νικολάου στα δεύτερα φωνητικά και το τραγούδι κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1977 σε δίσκο 45 στροφών.

Το «Βαπόρι απ’ την Περσία» ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Τσιτσάνη, αν και δεν παιζόταν από στο ραδιόφωνο λόγω του θέματός του. Από τότε γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις και αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου στα λαϊκά μαγαζιά.

Λίγες ημέρες ημέρες μετά τον θάνατο του Τσιτσάνη (18 Ιανουαρίου 1984) το «Βαπόρι απ’ την Περσία» επανήλθε στην επικαιρότητα για νομικούς λόγους. Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σπύρος Κανίνιας το άκουσε σε μία εκπομπή της ΕΡΤ στις 26 Δεκεμβρίου 1983 και με έγγραφό του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών στις 2 Φεβρουαρίου 1984 ζήτησε να γίνουν όλες οι «νόμιμες ενέργειες», επειδή το τραγούδι είναι κακής ποιότητος (αντιβαίνει το άρθρο 12 παρ. 2 του Συντάγματος) και παραβαίνει το άρθρο 3 παρ. 6 του ν.δ. 743/70, που τιμωρεί όποιον συντελεί με οποιοδήποτε τρόπο στη διάδοση των ναρκωτικών.

Η υπόθεση ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Μαλακάση, ο οποίος διενήργησε προκαταρκτική εξέταση και στο πόρισμά του, που υποβλήθηκε στις 26 Ιουλίου 1984 στον Εισαγγελέα Εφετών της Αθήνας, ανάφερε ότι έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο, επειδή το τραγούδι «δεν μπορεί να παρωθήσει στη χρήση και διάδοση ναρκωτικών». Στο ίδιο έγγραφο, ο εισαγγελικός λειτουργός χαρακτηρίζει το τραγούδι «από τα ατυχή του λαϊκού συνθέτη» και υποστηρίζει ότι «φρόνιμο θα είναι να μην εκπέμπεται από την τηλεόραση, γιατί τα μεταδιδόμενα από αυτή πρέπει να είναι ποιοτικής στάθμης».