Το φεγγάρι σήμερα το πρωί μάτωσε και κάμποσοι ήταν οι σεληνιασμένοι που σηκώθηκαν από τα μαύρα χαράματα για να το δουν από την παραλία. Ανάμεσά τους και εμείς.

Αν και υπερπανσέληνος, τουλάχιστον από την Ακτή Ολυμπίων, δεν φαινόταν ιδιαίτερα μεγάλο, οι μαυρο-λευκό-κοκκινωπές του όμως αποχρώσεις ήταν πράγματι εντυπωσιακές. Όπως επίσης και η ξεκάθαρη, την ώρα που το έβλεπες, αίσθηση της ευθυγράμμισης της Γης με τον Ήλιο, κάτι που αφαίρεσε εντελώς από τη Σελήνη το σύνηθες ασημένιο-νίκελ της χρώμα και τη μετέτρεψε σε κάτι άλλο. Λες και ήταν ένας νέος πλανήτης που ξαφνικά εμφανίστηκε από κάπου αλλού.

Με το κινητό δε στάθηκε δυνατό να το φωτογραφίσουμε, ευτυχώς όμως που βρέθηκε ο Γιώργος στον Άγιο Σωζόμενο και μας προσφέρει αυτές τις δεκατέσσερις άψογες φωτογραφίες.

Μάλλον πιο ενδιαφέρουσα ήταν, ωστόσο, λίγα λεπτά μετά, η εικόνα με το ξεμύτισμα του ήλιου και τους πρωινούς κολυμβητές.

Κάθε πρωί την ώρα της Ανατολής, χειμώνα – καλοκαίρι και παντός καιρού και συνθηκών, οι άνθρωποι αυτοί μαζεύονται στην Ακτή Ολυμπίων για να ξεκινήσουν την ημέρα τους με βουτιά και κολύμπι.

Οι περισσότεροι και για λόγους νοητούς είναι μιας άλφα ηλικίας και πάνω, είναι μέλη στον Όμιλο Χειμερινών Κολυμβητών και αποτελούν του κάθε υποψιασμένου φωτογράφου τη χαρά.

Πορτραίτα να θέλεις, τοπίο να θέλεις, τα πορτραίτα αυτά μέσα σε αυτό το τοπίο, άφθονο για απαθανάτιση το υλικό.

Και όταν βρέχει εδώ είσαι, ρωτήσαμε τη 50χρονη Μαργαρίτα, που κάθε πρωί, πριν τη δουλειά, έτσι ωραία ξεκινά την ημέρα της. «Τα ρούχα μας αρκεί να μη βραχούν, εμάς δε μας πειράζει, τι να μας πειράξει» απαντά.

Οι μικρές λεπτομέρειες στην καθημερινή ζωή είναι που κάνουν τη διαφορά, αυτές είναι που φέρνουν και την ευτυχία.

Ή όπως σωστότερα πιστεύει ο φίλος μας ο Καπετάν, ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν υπάρχουν, ούτε και ευτυχισμένες ζωές, μόνο ευτυχισμένες στιγμές.

Π.Δ