Νέο θύμα της κρίσης ο δημοσιογραφικός όμιλος Λαμπράκη του Σταύρου Ψυχάρη, ο οποίος φιλοξενούσε την εφημερίδα τα «Νέα» και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Βήμα».

Οι εργαζόμενοι στον οργανισμό έχουν να λαμβάνουν δεδουλευμένα τους από τον Αύγουστο, ενώ ο όμιλος δεν μπορεί να τους πληρώσει ούτε το δώρο των Χριστουγέννων.

Μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες μεταξύ των εκπροσώπων των εργαζομένων και του ομίλου για εξεύρεση λύσης, ο ιδιοκτήτης Σταύρος Ψυχάρης υποστηρίζει πώς δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για να καλυφθεί μέρος του χριστουγεννιάτικου δώρου, αφού τα χρέη του οργανισμού στις τράπεζες είναι πολλά και υψηλά, με αποτέλεσμα από την 1 Ιανουαρίου 2017 ο έλεγχος του τραπεζικού ομίλου να περνάει στον έλεγχο των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Οι εργαζόμενοι μετά και από αυτή την εξέλιξη αποφάσισαν να κατέλθουν σε 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, οι οποίες ξεκίνησαν από χθες Δευτέρα και θα συνεχιστούν επ’ αόριστο.

Η γνωστή δημοσιογράφος και εργαζόμενη στον Όμιλο, Έλενα Ακρίτα, γνωστή για τον καυστικό και αιχμηρό της λόγο, ανάρτησε σήμερα στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook ένα κείμενο για την άσχημη αυτή εξέλιξη, αφού ακόμη ένα κύμα ανέργων θα προστεθεί στο ήδη υψηλό ποσοστό της χώρας.

 

Ακολουθεί αυτούσια η ανάρτηση

«ΔΟΛ, λοιπόν. Από σήμερα σωπαίνουμε όλοι οι εργαζόμενοι στα Νέα και στο Βήμα. Αδειάζουν τα γραφεία... ερημώνει το κτίριο. Οι συνάδελφοι βγαίνουν στη Μιχαλακοπούλου με τις κούτες αγκαλιά. Λουκέτο; Απεργία; Ανεργία; Θα μου πεις ούτε οι πρώτοι είμαστε ούτε οι τελευταίοι.

Προσωπικά έζησα εκεί όλη την ενήλικη ζωή μου. Από τα 18 μου χρόνια στον Ταχυδρόμο, στο Βήμα, στα Νέα.

Φιλίες, αγάπες, έρωτες, χωρισμοί, παρέες που χάθηκαν, παρέες που άντεξαν. Τότε καπνίζαμε ακόμα στην Χρήστου Λαδά, τότε τρώγαμε παρέα τα μεσημέρια στο Κεντρικόν... τότε που στο ‘Χάραμα’ μας έβρισκε το χάραμα με τον Τσιτσάνη και τη Μπέλλου.

Τότε που ο κυρ Σταύρος μας έφερνε καφέδες στα ξενύχτια της δουλειάς πάνω σε γραφομηχανές Olivetti. Δεν χαθήκαμε οι παλιοί μεταξύ μας. Σμίξαμε με τους καινούργιους και καινούργιες σχέσεις χτίσαμε.

Όλοι μαζί λοιπόν τώρα. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι.

Τώρα που σιγούν τα πληκτρολόγιά μας, να...ευχαριστήσουμε όλους όσους χάρηκαν με το τέλος μας, όσους τρίβουν τα χέρια τους, όσους αναφωνούν ‘ψόφος στους εργαζόμενους στον ΔΟΛ’.

Μα πάνω από όλα να ευχαριστήσουμε το σούπερ σωματείο μας την ΕΣΗΕΑ, που με σταυρωμένα χέρια κι αμέτοχο βλέμμα παρακολουθούσε όλα τα τραγικά λάθη της εργοδοσίας χωρίς να κουνήσει το μικρό της δαχτυλάκι.

Καλές γιορτές, συνάδελφοι. Σας ευχαριστούμε για όλα όσα ΔΕΝ κάνατε για μας».