Σπούδαζε μηχανικός στη γενέτειρά της, το Καμερούν, ενώ είχε μια έφεση στις επιστήμες από το γυμνάσιο, απ’ όπου αποφοίτησε με πολύ καλoύς βαθμούς. Ονειρεύεται να συνεχίσει τις σπουδές της κι ενδιαφέρεται ν’ ασχοληθεί με την παραγωγή  βιολογικών προϊόντων με φυτικές πρώτες ύλες, όπως το ελαιόλαδο και το φοινικέλαιο.

Είναι αποφασισμένη να αξιοποιήσει δημιουργικά το χρόνο της ενώ εκκρεμεί η εξέταση της αίτησής της για άσυλο που υπέβαλε αρχές του χρόνου όταν έφθασε στην Κύπρο. «Αισθάνομαι ελεύθερη  αλλά και φυλακισμένη ταυτόχρονα», εκμυστηρεύεται η Λάουρα η οποία παρακολουθεί μαθήματα Αγγλικών και Ελληνικών.

Μη έχοντας άλλη επιλογή, η Λάουρα εγκατέλειψε το χωριό της και την οικογένειά της που ήθελε να της επιβάλει το γάμο στα 19 της χρόνια. «Δεν έχουμε το δικαίωμα ν’ αρνηθούμε, οι γονείς επιλέγουν για εμάς», λέει η Λάουρα. «Έχω δυνατότητες και όνειρα, δεν ήθελα να ζήσω φυλακισμένη στο χωριό και σ’ ένα γάμο μ’ έναν ηλικιωμένο άνδρα».

Η Λάουρα έφτασε στην Κύπρο τον περασμένο Ιανουάριο και ζει σήμερα στη Λευκωσία όπου καθημερινά έρχεται αντιμέτωπη με σημαντικές προκλήσεις επιβίωσης αλλά και προσωπικής ασφάλειας.

 

Οι συνθήκες διαβίωσης της Laura στον χώρο που ενοικιάζει για €100

 

Αρχίζοντας από τα κουπόνια, η Λάουρα αναφέρει τα γνωστά προβλήματα: ανεπάρκεια, όχι μόνο επειδή το ποσό είναι ελάχιστο για να επιβιώσουν, αλλά και τα καταστήματα όπου μπορούν να εξαργυρωθούν δεν διαθέτουν φρέσκα φρούτα και λαχανικά ή ρούχα.

«Αλλά τα κουπόνια δεν είναι το μόνο πρόβλημα», τονίζει. Διαμένει σ’ ένα δωμάτιο ενός εγκαταλελειμμένου υποστατικού, το οποίο λειτουργούσε παλαιότερα ως νηπιαγωγείο. Μετατράπηκε σε χώρο διαμονής με την προσθήκη πρόχειρων διαχωριστικών ώστε να δημιουργηθούν δωμάτια, χωρίς ωστόσο να γίνουν οι αναγκαίες αναπροσαρμογές. Το παράθυρο και η κλειδαριά του δωματίου της Λάουρας είναι σπασμένα, η κουζίνα και οι χώροι υγιεινής σε άθλια κατάσταση, ενώ τα έπιπλα σχισμένα και βρώμικα.

Στο σπίτι αυτό διαμένουν ακόμα δώδεκα άντρες. «Φοβάμαι και δεν  μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια», αναφέρει. Αν και σε ξεχωριστά δωμάτια, η Λάουρα δεν νιώθει ασφάλεια με μια σπασμένη κλειδαριά και συχνά δεν μπορεί να κοιμηθεί από το θόρυβο που κάνουν οι συγκάτοικοί της.

Ενώ οι συνθήκες του σπιτιού είναι επιεικώς υποτυπώδεις, το ενοίκιο είναι 100 ευρώ και καταβάλλεται στον ιδιοκτήτη απευθείας από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Το επίδομα των €70 για τους λογαριασμούς του νερού και ηλεκτρισμού -οι οποίοι παραμένουν συνήθως στο όνομα του ιδιοκτήτη- καταβάλλεται  ξεχωριστά στον δικαιούχο, ωστόσο με καθυστερήσεις.

 

Φωτογραφία: internationalstorytelling.org

 

«Ο ιδιοκτήτης έρχεται συνεχώς και ζητά τα χρήματα για τους λογαριασμούς, αλλά τι να κάνω, αφού συχνά υπάρχουν καθυστερήσεις». Με το επίδομα των €70 για τους λογαριασμούς, αν απομείνουν λεφτά, αγοράζει και φαγητό αφού τα κουπόνια δεν αρκούν. «Κάποιες φορές, αντί ν’ αγοράσω τρόφιμα, δίνω τα λεφτά στον ιδιοκτήτη για τους λογαριασμούς ώστε να μ’ αφήσει ήσυχη».

Εκτός από τον διακαή πόθο να συνεχίσει τις σπουδές της και μια μέρα να μπορεί να επιστρέψει στη χώρα της, η Λάουρα έχει πάθος με τη μουσική -τραγουδά και συνθέτει μουσική. Μας τραγουδάει ένα μοτίβο και μας συγκινεί με τη ζεστή και γεμάτη συναισθήματα φωνή της. Τραγουδά από RnB, μέχρι hip-hop και reggae. «Τραγουδώ ο,τιδήποτε έχει νόημα», λέει, με μάτια που φωτίζονται. Παρά τις προκλήσεις που έχει ν’ αντιμετωπίσει καθημερινά, διατηρεί μια θετική στάση και αντλεί κουράγιο κι ελπίδα για το μέλλον «Όταν αναζητώ κάτι, το πετυχαίνω πάντα», λέει με αποφασιστικότητα.

 

*Το όνομα που αναφέρεται δεν είναι το πραγματικό, για σκοπούς προστασίας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στην επίσημη σελίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) / www.unhcr.org.cy