Μια μουσική σύνθεση η οποία μέσα από την απλότητα ενός κουαρτέτου εγχόρδων καταφέρνει να αποδώσει στο έπακρο όλον εκείνο τον πόνο, την απώλεια και την προδοσία που -43 χρόνια πριν- μοίρασαν την Κύπρο στα δύο.

Η Έλενα Νικολάου, με καταγωγή από την Λάρνακα, εδώ και δύο χρόνια παρακολουθεί μουσικές σπουδές στο Royal Holloway, University of London, στην Αγγλία.

Όπως ανέφερε στη CITY, η αφορμή για τη σύνθεση του κομματιού ήταν η ανάθεση μιας εργασίας που τους δόθηκε κατά το πρώτο έτος σπουδών, και αφορούσε τη δημιουργία μουσικής για κουαρτέτο εγχόρδων. «Θεώρησα πως η απόφαση ήταν μονόδρομος. Ήθελα πολύ να γνωστοποιήσω το πρόβλημα που βιώνει η Κύπρος μέσα από τη μουσική μου στο εξωτερικό, στους συμφοιτητές μου».

Ήταν από τις στιγμές που πραγματικά ένιωσα περήφανη, αφού κατάφερα να ενσωματώσω τα συναισθήματα του τρόμου και της απελπισίας των οικογενειών και των ανθρώπων που έζησαν την φρίκη του πολέμου μέσα σ’ ένα μουσικό κομμάτι.

Το κομμάτι είναι γραμμένο για κουαρτέτο εγχόρδων (2 βιολιά, 1 βιόλα, 1 βιολοντσέλο), ενώ μέσα στο βίντεο έχει ενσωματωθεί και το τότε πολεμικό διάγγελμα.  Η ηχογράφηση είναι ζωντανή και όλοι οι ήχοι είναι πραγματικοί. Παίζονται εκείνη την ώρα από σπουδαίους επαγγελματίες μουσικούς, ακόμη και οι σειρήνες του πολέμου προέρχονται από τα έγχορδα, αναφέρει η Έλενα, συμπληρώνοντας ότι σύμμαχο στην όλη προσπάθεια είχε και την εκπληκτική ηχητική του Chapel στο οποίο ακούστηκε για πρώτη και μοναδική μέχρι στιγμής φορά, το κομμάτι.

 

«Πριν την εκτέλεση του κομματιού μοίρασα στους παρευρισκόμενους επεξηγηματικά φυλλάδια σχετικά με το Κυπριακό πρόβλημα, αφού η πλειοψηφία δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα. Μετά τη λήξη του κομματιού, συνέβη κάτι μαγικό, αφού πολλοί απ’ αυτούς – κυρίως οι μουσικοί - είχαν συγκλονιστεί ιδιαίτερα στο άκουσμα των σειρήνων. Το κομμάτι κατχειροκροτήθηκε ενώ δέχτηκα καταιγισμό ερωτήσεων από συμφοιτητές μου σχετικά με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο».

 Δυστυχώς σήμερα πολλοί έχουν ξεχάσει.

Πώς ένιωσες την ώρα που διεύθυνες το κομμάτι μπροστά σε κόσμο που συναισθηματικά δεν είχε καμία επαφή με την ιστορία του;

Έχοντας στο μυαλό τα λόγια της Βαρωσιώτισσας γιαγιάς μου, η φόρτιση ήταν ιδιαίτερα έντονη καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Ήταν από τις στιγμές που πραγματικά ένιωσα περήφανη αφού κατάφερα να ενσωματώσω τα συναισθήματα του τρόμου και της απελπισίας των οικογενειών και των ανθρώπων που έζησαν την φρίκη του πολέμου μέσα σ’ ένα μουσικό κομμάτι. Θεωρώ ότι κατάφερα να βάλω ένα μικρό λιθαράκι μέσω της τέχνης μου στο να διατηρηθεί άσβεστη η μνήμη, δυστυχώς σήμερα πολλοί έχουν ξεχάσει.





Ο χώρος που εκτελέστηκε το κομμάτι για πρώτη φορά

«Η σύνθεση μου για κουαρτέτο εγχόρδων είναι εμπνευσμένη από το μαύρο πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974. Σήμερα συμπληρώνονται 43 χρόνια από την τουρκική εισβολή, από το πρωινό που οι γονείς και οι παππούδες μας ξυπνώντας τρομαγμένοι από τον ήχο των σειρήνων, ξεριζώθηκαν βίαια από τα σπίτια τους και τον τόπο τους. Κάνεις δεν πρέπει να ξεχνά, κανείς δεν πρέπει να εφησυχάζετε.

Το οφείλουμε στην γιαγιά και στον παππού μας στην μαμά και στον πατέρα μας, αλλά και στην κάθε μάνα που έχασε το παιδί της, στην κάθε γυναίκα που έχασε τον σύζυγο της και στο κάθε παιδί που έχασε τον γονιό του».

Έλενα Νικολάου

 

Ακούστε εδώ το τραγούδι: