Ο επιστήμονας Λι Σέοκ Γου είπε ότι μια σκηνή από μια ταινία «Mission Impossible» ενέπνευσε την τελευταία του εφεύρεσημ μπαταρίες για έξυπνους φακούς επαφής.

Στην τέταρτη ταινία της σειράς Mission Impossible, ένας πράκτορας φοράει φακούς επαφής ικανούς για αναγνώριση προσώπου και παρακολούθηση ματιών. Ο Λι ήθελε να κάνει αυτόν τον φακό πραγματικότητα. «Σκεφτόμουν, 'πώς μπορώ να εργαστώ σε αυτόν τον τομέα των έξυπνων φακών επαφής;» είπε ο αναπληρωτής καθηγητής της Σχολής Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Nanyang στο «The Edge» του CNBC.

Η τεχνογνωσία του Λι στα εξαρτήματα των μπαταριών χρησίμευσε ως το σημείο εκκίνησης για την επίδρασή του στην τεχνολογία wearable. Συνειδητοποίησε ότι οι έξυπνοι φακοί επαφής θα χρειάζονταν ασφαλείς και συμπαγείς μπαταρίες, οι οποίες θα ήταν ζωτικής σημασίας για την προώθηση της ανάπτυξης αυτών των συσκευών. Οι ίδιοι οι φακοί επαφής είναι εξαιρετικά λεπτοί, στα 0,5 χλστ. επομένως το μέγεθος και η ευελιξία αυτών των μπαταριών είναι το κλειδί για την πρόληψη της ταλαιπωρίας του χρήστη.

«Το πάχος της μπαταρίας μας είναι περίπου 0,2 χλστ., που είναι περίπου διπλάσιο από το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας», είπε ο Lee.

Ο Λικαι η ομάδα του επινόησαν μια μπαταρία που μπορεί να τροφοδοτηθεί χρησιμοποιώντας βιοσυμβατό αλατούχο διάλυμα ως εναλλακτική λύση στις μπαταρίες ιόντων λιθίου, οι οποίες περιέχουν εύφλεκτα υλικά. Αυτή η νέα μπαταρία μπορεί να φορτιστεί χρησιμοποιώντας μια συμβατική μέθοδο καλωδίων ή μια χημική μέθοδο. Η μπαταρία είναι επικαλυμμένη με γλυκόζη και, όταν βυθιστεί σε αλατούχο διάλυμα, η γλυκόζη θα αντιδράσει με τα ιόντα νατρίου και χλωρίου για να τη φορτίσει. Μετά από οκτώ ώρες χημικής φόρτισης, η μπαταρία μπορεί να φτάσει το 80% της πλήρους χωρητικότητάς της. Στη συνέχεια, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μερικές ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Ωστόσο, υπάρχει ένας άλλος ασυνήθιστος τρόπος για να τροφοδοτηθεί η μπαταρία. «Το διάλυμα δακρύων περιέχει επίσης γλυκόζη. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ φοράτε τους φακούς επαφής, τα δάκρυά σας μπορούν επίσης να φορτίσουν την μπαταρία», είπε ο Λι. «Αν κλαις περισσότερο, τότε μπορείς να φορτίσεις περισσότερο την μπαταρία σου».

Επί του παρόντος, η χωρητικότητα και η τάση της μπαταρίας είναι ακόμα πολύ χαμηλή. Χρησιμοποιώντας τις δύο μεθόδους, η μπαταρία μπορεί να παράγει μόνο τάση περίπου 0,3V - 0,6V. Η τυπική τάση για μία μπαταρία ΑΑ είναι 1,5 V. Σε αυτό το στάδιο, αυτή η έξοδος είναι ανεπαρκής για την τροφοδοσία της αποθήκευσης δεδομένων ή τη σύνδεση στο διαδίκτυο, αλλά η ομάδα εργάζεται για να αναπτύξει τις προδιαγραφές της μπαταρίας.

Ένας πιθανός συνεργάτης που έχει εντοπίσει ο Λι βρίσκεται στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. «Χρησιμοποιούμε τη γλυκόζη ως βιοκαύσιμο. Υπάρχουν πολλοί διαβητικοί ασθενείς που ελέγχουν το επίπεδο γλυκόζης τους καθημερινά», είπε ο Λι. «Μελετήσαμε πώς μπορούμε να ανιχνεύσουμε τα επίπεδα γλυκόζης ενώ ο χρήστης φοράει τους φακούς επαφής». Παρά τις πιθανές προοπτικές μιας τέτοιας καινοτομίας, ο Λι πιστεύει ότι το κόστος πρέπει να διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα, λαμβάνοντας υπόψη τη χωρητικότητα των μπαταριών. «Μόλις μπει σε πολύ σοβαρή εμπορευματοποίηση, το κόστος της μπαταρίας θα πρέπει να είναι μόνο μερικά δολάρια».


ΠΗΓΗ