Σαν σήμερα, 17 Σεπτεμβρίου 1982, η Ελλάδα αποχαιρέτησε έναν από τους πιο αγαπημένους της συνθέτες, τον Μάνο Λοΐζο. Ήταν μόλις 45 ετών όταν έφυγε από τη ζωή στη Μόσχα, ύστερα από δεύτερο εγκεφαλικό, και όμως είχε ήδη προλάβει να αφήσει πίσω του ένα έργο και μία τεράστια παρακαταθήκη στίχων από τραγούδια που εξακολουθούμε να αγαπάμε.

Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του σπουδαίου κυπριακής καταγωγής στιχουργού, μεταφέρουμε μία (ίσως) άγνωστη ιστορία για ένα από τα τραγούδια που έγραψε ο ίδιος και έγινε γνωστό όταν ερμηνεύτηκε από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Το «Σ΄ακολουθώ».

Το «Σ΄ακολουθώ», δεν ήταν απλά ένα τραγούδι, για τον Μάνο Λοΐζο, υπήρξε κατάθεση ψυχής για το κεραυνοβόλο έρωτα που ένιωσε για τη Λίζυ Λασηθιωτάκη - την Ελληνίδα διανοούμενη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, που είχε στενές σχέσεις με τον Ζαν Πολ Σαρτρ,, ενώ είχε βρεθεί στο επίκεντρο και για τη φερόμενη σύνδεσή της με τη 17Ν.


Η Λίζυ με τον Σαρτρ

Μπορείτε να ακούσετε και το podcast του Άρη Δημοκίδη γι΄ αυτήν:

Η πρώτη συνάντηση των δύο έγινε στη Γαλλία τη δεκαετία του ΄70. Όπως αναφέρει σε άρθρο του στη σελίδα «Όγδοο» ο Χρήστος Ασημακόπουλος, η ίδια του είχε αφηγηθεί πως γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια της χούντας στην Ελλάδα στο αγαπημένο στέκι κοινών φίλων, το Café de Flore στο Παρίσι.

H συνάντησή τους ήταν και για τους δύο συγκινητική, περιγράφει. Ο Μάνος εντυπωσιάζεται από το πνεύμα και την ομορφιά της Λίζυ και η Λίζυ από τον χαμηλών τόνων αλλά παθιασμένο τροβαδούρο. Η μελαγχολία στα μάτια του είναι ακατανίκητη για το ρομαντικό κορίτσι που αναγνωρίζει μέσα τους μια αδελφή ψυχή.

Ακολουθούν ατέλειωτες συζητήσεις μέσα σε μια ένταση ερωτική που όμως απλά αιωρείται γύρω τους χωρίς ποτέ να εκδηλωθεί. Ο Μάνος φεύγει και η Λίζυ συνεχίζει τη ζωή της. Επικοινωνούν με γράμματα και συναντιούνται στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας. Η επαφή τους γίνεται πιο συχνή όταν η Λίζυ επιστρέφει οριστικά στην πατρίδα το 1978. Οι δυο τους έζησαν μια σύντομη αλλά γεμάτη ένταση σχέση που είχε πρωτίστως πνευματική ωστόσο διάσταση.

Σε ένα καλοκαιρινό ταξίδι με προορισμό ένα κοντινό νησί των Κυκλάδων o Λοΐζος μαγεμένος από την ομορφιά και την προσωπικότητά της αποσύρεται σε μια γωνιά του καταστρώματος και γράφει για τη Λίζυ το αγαπημένο τραγούδι «Σ’ ακολουθώ» με ελαφρά παραλλαγμένους στίχους από αυτούς που γνωρίζουμε στο ρεφραίν:

Λίζυ κράτησε με και περπάτησε με,

μεσ’ στο γαλανό σου το βυθό

Τη συναντά αμέσως μετά και της το τραγουδάει καθώς ταξιδεύουν.

Ο Μάνος με κλονισμένη ήδη την υγεία του αποφασίζει να ηχογραφήσει το «Σ’ ακολουθώ» με τους αρχικούς στίχους που αναφέρονται στη Λίζυ. Οι συνεργάτες του φοβούμενοι τις αντιδράσεις τον απέτρεψαν κι έτσι οι στίχοι αλλάχτηκαν, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα.

*Ο Μάνος Λοΐζος ερμηνεύει το τραγούδι με τους αρχικούς στίχους

Στο βιβλίο του «Μάνος Λοΐζος, Μια μέρα ζωής», ο Ισαάκ Σούσης έγραψε για την συνάντησή του με τη Μάρω Λοϊζου, την πρώην σύζυγο του Μάνου. Εκείνη του αποκάλυψε τα άγνωστα γεγονότα για το τραγούδι που γράφτηκε για τη Λίζυ.

Ο συγγραφέας γράφει στο βιβλίο:

Για τη Λίζυ δεν ήξερα τίποτα. Μου την ανέφερε η Μάρω. Τι παράδοξο, η Μάρω που δεν είχε πια την όρεξη, την αντοχή, τη διάθεση να μιλάει για τον Μάνο, να αναφέρεται στη Λίζυ.

Πρέπει οπωσδήποτε να πας να τη δεις. Ο Μάνος έγραψε γι’ αυτήν το «Σ’ ακολουθώ». Μάλιστα στην αρχή τους είχε τρελάνει όλους στο στούντιο. Ήθελε το τραγούδι να λέει: «Λίζυ κράτησε με και περπάτησε με, μεσ’ στο γαλανό σου το βυθό…». Καταλαβαίνεις… Έπεσε επάνω του ο Αχιλλέας (Θεοφίλου) ο παραγωγός του και όλοι να του αλλάξουν γνώμη. Φαντάζεσαι το τραγούδι να είχε κυκλοφορήσει «Λίζυ κράτησε με..» γελάει). Ο Λοΐζος ήταν ικανός να το κυκλοφορήσει έτσι. (Την πιάνει νευρικό γέλιο). Αχ δεν μπορώ άλλο!

Κανείς δεν μου είχε πει για τη Λίζυ. Και ξαφνικά η Μάρω με κάτι σαν ικανοποίηση στην έκφρασή της … Ίσως, επειδή δεν είχε νικήσει ακόμα η Δώρα, η δεύτερη σύζυγος. Ο Λοΐζος είχε υποχρεώσει τη Μάρω σε μια στιγμή να κάνει πράξη όλα αυτά για τα οποία θεωρητικολογούσανε και για τα οποία κόντραραν και δοκιμάζανε ερωτικά εκ του ασφαλούς ο ένας τον άλλον για χρόνια, όσο δεν υπήρχε στα σοβαρά κάποια άλλη. Τον άφησε ελεύθερο, χωρίς δάκρυα, χωρίς να του κάνει τη ζωή πατίνι και κράτησε τη Μυρσίνη και το δικαίωμα της να ξαναρχίσει.

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1980 με λιτή ορχήστρα και δύο κιθάρες, προτού ο συνθέτης Κώστας Γανωσέλης προτείνει ηχογράφηση μόνο με πιάνο, όπως και έγινε.

Ο Λοΐζος εν τέλει προτίμησε την πρώτη εκτέλεση, αλλά το playback με το πιάνο κρατήθηκε και δύο χρόνια αργότερα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το χρησιμοποίησε στη δική του ερμηνεία για το «Σ’ ακολουθώ» στον δίσκο «Φοβάμαι».