Παρόλα αυτά έχουν προλάβει ναγραφτούν δεκάδες κείμενα, αποκαλύψεις, αφιερώματα, συγκινητικά post και άλλα τόσα που θα γίνουν μέχρι να ξεθωριάσει και αυτός ο καλλιτεχνικός θάνατος.
Μια καλλιτεχνική παρουσία που αδιαμφισβήτητα απασχολούσε την επικαιρότητα τόσο για του καλλιτεχνική της ιδιαιτερότητα, όσο και για την προσωπική του ζωή.
Μια προσωπική ζωή, που έγινε βορά στα ΜΜΕ όταν το περιστατικό με τη σύλληψη του στο L.A τον «εξανάγκασε» να αποκαλύψει τον πραγματικό του εαυτό, ότι δηλαδή ήταν ομοφυλόφιλος. Ε και;
Στο κείμενο που ακολουθεί, η δημοσιογράφος του protagon.gr Ρέα Βιτάλη, δίνει τη δική της εξήγηση για το πώς ο παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνης George Michael είχε πάντα φυλακισμένο μέσα του τον Γιώργο Κυριάκο Παναγιώτου. Έναν άνθρωπο εγκλωβισμένο σε μικροαστικά στερεότυπα και δεμένο με τον μητρικό ομφάλιο λώρο, που δεν του επέτρεπε να παραδεχθεί αυτό που ήταν, γιατί φοβόταν την κρίση της μάνας του, την ίδια ώρα που ολόκληρος ο πλανήτης τον λάτρευε, όπως κι αν ήταν.
Γράφει η Ρέα Βιτάλη*
«Μετά το περιστατικό στο Λος Αντζελες «εξαναγκάστηκε», όπως είπε, να παραδεχτεί την ομοφυλοφιλία του. Την οποία έκρυβε τόσα χρόνια λόγω της μητέρας του. Για φαντάσου! Καθρεφτίστηκε σε εκατομμύρια μάτια κι όμως εκείνος επέμενε να βασανίζεται με τον καθρέπτη των ματιών της μάνας του
Διάβασα τόσα και τόσα. Οι περισσότεροι ένα κομμάτι δικό τους έκλαιγαν. Καημένε Μάικλ. Ένα κομμάτι της εφηβείας τους, ένα κομμάτι έρωτά τους, ένα κομμάτι χωρισμού τους, ένα κομμάτι πάρτι, ένα κομμάτι διάθεσης για χορό.
Μια ατμόσφαιρα. Κι όπως μεγαλώσαμε παρέα, όλοι, μιας γενιάς δηλαδή, κωλώσαμε και μπροστά στα δόντια του θανάτου. Που προέκυψε αίφνης κοντινός μας. Μας αφορά προσωπικά.
Δεν τον είδα ποτέ ως ωραίο. Κι ούτε εντρύφησα στα τραγούδια του. Αλλά όποτε έπεφτα πάνω τους μου ξεσήκωναν χαρά και αθωότητα. Μα, να σου πω την αμαρτία μου, άρχισα να τον μελετάω μετά από εκείνο το περιστατικό στην τουαλέτα, στο Λος Αντζελες. Εκεί που τρύπωσε να γευτεί, ολίγον από κάτι σαν… Κάτι διεγερτικά λαχανιασμένο και ερεθιστικά απελπισμένο. Δεν του το είχα.
Αφελώς βέβαια. Νόμιζα ότι στους διάσημους αυτά προσφέρονται. Ίσως και αηδιαστικά απλόχερα. Μπουκώνουν «σε θέλω»… Ερασιτέχνες άνθρωποι, εντέλει…
Ευεργεσία κάθε τζούρα «κανονικότητας». Κι έτσι όπως βούιξε τότε, ο τόπος κι ο ντουνιάς των μέσων μαζικής ενημέρωσης, εξαναγκάστηκε (κατά δήλωσή του το «εξαναγκάστηκε»), να παραδεχτεί την ομοφυλοφιλία του. Την οποία έκρυβε γιατί ένοιωθε ότι θα ταλαιπωρούσε ψυχικά την μαμά του. Για φαντάσου!
Γιώργος Κυριάκος Παναγιώτου γεννηθείς το 1963. Σκαρφάλωσε στα πιο ψηλά της διασημότητας! Έφαγε τη δόξα με το κουτάλι! Πνίγηκε στο χρήμα!… Σε ποιον να δώσει αναφορά; Κι όμως χρειάστηκε 35 χρόνια, να (μην) αντέξει να αποκαλύψει την αλήθεια του.
Γιώργος Κυριάκος Παναγιώτου. Για φαντάσου! Καθρεφτίστηκε σε εκατομμύρια μάτια κι όμως επέμενε να βασανίζεται με τον καθρέπτη των ματιών της μάνας του.
Ο Τζορτζ Μάικλ απεβίωσε σε ηλικία 53 ετών. Σε συνεντεύξεις του αναφέρεται, στο πόσο τον ισοπέδωσε ο θάνατος της μητέρας του. Φανταζόσουν, ότι ίσως θα ήταν η αφορμή για την απελευθέρωση του. Ένας ομφάλιος λώρος επιτέλους -έστω- πετσοκομμένος. Κι όμως… Τι σου είναι οι ψυχές!…
Πόσο τραγικά ειρωνικό!… Μπορεί να σε δοξάζει ένας ολόκληρος πλανήτης αλλά εσύ, να «αναφέρεσαι ευπειθώς» σε ένα δικό σου «χωριό». Δυο, τρία μάτια «χωριό», όλος κι όλος ο κόσμος, του καθενός.
Κι έρχεσαι τώρα να απορείς, ποιον αλήθεια κλαις; Τον Τζορτζ Μάικλ; Μπα! Τον Γιώργο Κυριάκο Παναγιώτου της Λέσλι. Κι όπου κι αν έφτασε!… Δεν πάει να έφτασε….
