Η πολιτική ορθότητα είναι ο νέος φασισμός, μου έλεγε ευστοχότατα η Πάολα Ρεβενιώτη την ώρα που στηνόταν η φωτογραφική της έκθεση στη Δημοτική Αγορά Λευκωσίας, μια μέρα πριν τo ξήλωμά της από την κυπριακή αστυνομία.



Η Πάολα ουσιαστικά αναφερόταν στους κουραστικούς, σεμνοπρεπείς και πολιτικά ορθούς «ιντελέκτιουαλς» των ημερών μας, που με την παραμικρή παρατυπία μας στήνουν στο απόσπασμα γιατί δεν το ένα και δεν το άλλο και δεν το πρέπον, τους διανοούμενους δηλαδή ίσως από πολυτέλεια και όχι από ανάγκη. Στην Κύπρο έχουμε κάμποσους.

Που να φανταζόταν πως την επόμενη μέρα θα έπρεπε να μιλήσει για λογοκρισία και καταστολή από το κράτος.

Η τέχνη κοινωνεί την αλήθεια του κάθε ανθρώπου. Με την κίνησή τους αυτή έχουν εκχυδαΐσει τη δική μου αλήθεια

«Το περιστατικό αυτό δυστυχώς δεν είναι κάτι που με ξάφνιασε. Η λογοκρισία της τέχνης καλά κρατεί στην υποτιθέμενη δημοκρατία της σημερινής κοινωνίας. Σημασία έχει ότι το γεγονός αυτό, παρόλο που καλώς φέρνει το ζήτημα της λογοκρισίας στο προσκήνιο, επισκιάζει την ουσία της έκθεσης και εμποδίζει την επαφή του κόσμου με το έργο. Κάτι το οποίο είναι εγκληματικό. Η τέχνη κοινωνεί την αλήθεια του κάθε ανθρώπου. Με την κίνησή τους αυτή έχουν εκχυδαΐσει τη δική μου αλήθεια».

Η Πάολα είχε άγχος να έρθει στην Κύπρο «γιατί άκουγε πως είναι μια συντηρητική χώρα που κράζουνε τις τραβεστί».

Η ελληνική κοινωνία, πιστεύει, έχει γίνει σήμερα πιο συντηρητική από την εποχή που έβγαζε το Κράξιμο γιατί «η κρίση η οικονομική έβγαλε όλα τα απωθημένα του Έλληνα στην επιφάνεια». 

Στην έκθεση που η κυπριακή αστυνομία μας απαγόρεψε να δούμε, θα βλέπαμε «μια εποχή της Ελλάδος που δεν υπάρχει, μια εποχή ενός ερωτισμού που πέθανε ή εξελίχθηκε διαφορετικά».

Στην ερώτησή μου ποιοι άντρες γουστάρουν τρανς απαντά όλοι. «Πόσω μάλλον εδώ στην Κύπρο που οι τρανς είναι παιδιά της Αφροδίτης και του Ερμή».

Το Facebook, το οποίο χρησιμοποιεί συχνά, της έχει κάνει πολύ καλό, αφού γνώρισε κόσμο, βρήκε άτομα από το παρελθόν και «νομίζω και εγώ έχω βοηθήσει κόσμο με αυτά που λέω, είτε καλά είτε κακά, αλλά και εγώ έχω βοηθηθεί».

Στο σεξουαλικό όμως το ίντερνετ έχει απομυθοποιήσει πολλά πράγματα.

«Τι να σου πω για τους άντρες που έχουν φτάσει σε σημείο να ρωτάνε μια τραβεστί εάν είναι ενεργητική ή παθητική; Θέλουν να πηδηχτούνε, παλιά δεν το ξέρανε. Γιατί όμως έγινε κάποια τρανς, για να κάνει τον γαμιά; Αφού έχει αποφασίσει να γίνει γυναίκα, τα’ χει βάλει με την κοινωνία, την οικογένεια, το ίδιο της το σώμα, ξαφνικά να τη ρωτάνε εάν είναι ενεργητικιά; Όχι ότι το αποκλείω αλλά τείνει να γίνει κυρίαρχο».

Με την Πάολα μιλάμε και για την πίκρα που νιώθει με κάποια άτομα εντός του ακτιβιστικού κινήματος στην Ελλάδα, τα οποία «γίνονται αχάριστα όχι απέναντι στο πρόσωπό της αλλά απέναντι στην ίδια την ιστορία του κινήματος».

Κλείνουμε με την άποψή της για το τι σημαίνει για την ίδια η γεμάτη, όπως χαρακτηρίζει τη δική της, ζωή.

Προσπάθησα να τους αλλάξω εγώ αντιλήψεις, όχι να αλλάξουν αυτοί εμένα

«Σε δύσκολες συνθήκες έζησα όπως ήθελα και δεν ανέχτηκα να με προσβάλει ποτέ κανένας. Προσπάθησα να τους αλλάξω εγώ αντιλήψεις, όχι να αλλάξουν αυτοί εμένα. Και νομίζω ότι στη ζωή σου, εάν κάνεις αυτό που θέλεις με ειλικρίνεια, είναι, μεγαλώνοντας, μεγάλη ευτυχία».