Η αποκάλυψη του Στήβεν Μόρισέϊ ότι πάσχει από καρκίνο με την αφοπλιστική δήλωση «αν είναι να πεθάνω, θα πεθάνω», προκάλεσε θλίψη στους εκατομμύρια θαυμαστές του Βρετανού καλλιτέχνη.

Ο Μόρισέϊ ήταν μαζί με τον Τζόνυ Μαρ οι πυλώνες του συγκροτήματος «Smiths» που έφερε επανάσταση στη βρετανική ποπ τη δεκαετία του 80΄ και αποτελεί ίσως τον κύριο εκφραστή της σκηνής του Μάντσεστερ.

Ο 55χρονος Μόρισέϊ αποκάλυψε στην ισπανική «Ελ Μούντο», ότι εδώ και ενάμιση χρόνο υποβάλλεται σε επεμβάσεις και θεραπείες. «Έχουν ήδη αφαιρέσει καρκινικούς ιστούς τέσσερις φορές, αλλά δεν βαριέσαι. Αν είναι να πεθάνω θα πεθάνω. Αυτή τη στιγμή νιώθω καλά. Καταλαβαίνω ότι σε ορισμένες από τις πιο πρόσφατες φωτογραφίες μου δεν φαίνομαι πολύ υγιής, αυτά έχει όμως η αρρώστια. Δεν θα ανησυχήσω γι” αυτό, θα ξεκουραστώ όταν πεθάνω» δήλωσε ο τραγουδιστής.

Το περιεχόμενο της δήλωσης σοκάρει, αλλά το ύφος του Μόρισέϊ δεν εκπλήσσει όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία του εδώ και πάνω από 30 χρόνια. Ο Βρετανός τραγουδοποιός χαρακτηρίζεται από τους στίχους που έχει γράψει και το ύφος του, που επηρέασε μια ολόκληρη εποχή....

Οι δηλώσεις για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις

Οι στίχοι του είναι «ψαγμένοι», δυναμικοί, αποκαλυπτικοί και συχνά προκλητικοί, όπως και οι δημόσιες δηλώσεις του με χαρακτηριστική ίσως την παραδοχή ότι απέχει συνειδητά από το σεξ. Το 1997 παραδέχθηκε ότι είχε μια σχέση που διήρκεσε δύο χρόνια, αλλά δεν αποκάλυψε το φύλο του ανθρώπου με τον οποίο συνδεόταν!

Στην αυτοβιογραφία του αποκαλύφθηκε ότι πρόκειται για άνδρα, αλλά μόλις πέρυσι, ο Μόρισεϊ δήλωσε ότι δεν είναι ομοφυλόφιλος, αλλά του αρέσουν οι άνθρωποι… (humasexual). Όπως είπε πει: «Δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Τεχνικά, κάνω σεξ με ανθρώπους, με ελκύουν οι άνθρωποι» (I am not homosexual. In technical fact, I am humasexual. I am attracted to humans). Όπως είναι φυσικό, έχει εκατομμύρια φανατικούς θαυμαστές, αλλά και πολλούς επικριτές.

Τον έχουν κατηγορήσει για ρατσισμό επειδή έχει εμφανιστεί με την αγγλική σημαία σε συναυλία και έχει βάλει φόντο στο σκηνικό μια φωτογραφία με δύο κοπέλες σκίνχεντς. Διέψευσε έμπρακτα τις φήμες όταν στήριξε την καμπάνια «Love Music Hate Racism», αλλά στη συνέχεια αποκλείστηκε από αυτήν, γιατί χαρακτήρισε υπάνθρωπους τους Κινέζους για τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στα ζώα. Έχει ακυρώσει την εμφάνισή του σε τηλεοπτική εκπομπή επειδή κάποιοι από τους υπόλοιπους καλεσμένους ήταν κυνηγοί πάπιας! Υπάρχουν πολλοί χορτοφάγοι, άλλα κανείς δεν έφτασε στο σημείο να βγάλει δίσκο με τίτλο «Meat Is Murder» (το κρέας είναι έγκλημα).

Κατά της Θάτσερ, του πρίγκηπα Καρόλου και του ζεύγους Μπέκαμ

Το 1984 μετά την απόπειρα δολοφονίας κατά της Θάτσερ δεν είχε κανένα ενδοιασμό να πει ότι το μόνο θλιβερό από τη βομβιστική απόπειρα του ΙΡΑ είναι ότι η Θάτσερ βγήκε αλώβητη. Παρομοίως έχει δηλώσει ότι ο κόσμος θα ήταν πιο ενδιαφέρον τόπος αν είχαν πυροβολήσει τον πρίγκηπα Κάρολο και εξέφρασε δημοσίως την άποψη ότι το ζεύγος Μπέκαμ θα έπρεπε να μαστιγωθεί. Δεν διστάζει να κατακρίνει δημόσια άλλες δημοφιλείς μπάντες και να πει ότι η μουσική ρέγκε είναι άθλια. Κατακεραύνωσε τη Μπιγιονσέ που κρατούσε τσάντα από ρινόκερο και χαρακτήρισε τη Λέιντι Γκάγκα ως το ακριβώς αντίθετο του ερωτισμού. Αποκαλεί τη Μαντόνα, «Mcdonna» αφού έχει πει ότι πλησιάζει όσο τίποτε στην έννοια της οργανωμένης πορνείας. Για τον Έλτον Τζον έχει πει ότι δεν θα ήταν έγκλημα να σερβιριζόταν το κεφάλι του σε πιάτο, ενώ η άποψή του για τη χορευτική μουσική είναι πως έχει φτιαχτεί από ανθρώπους – κούκλες και απευθύνεται σε ανθρώπους – κούκλες.

Οι Smiths

Ο Μορισέϊ γεννήθηκε το 1959 στο Ντέϊβιχαλμ της Αγγλίας από Ιρλανδούς καθολικούς γονείς και είναι ξάδελφος του ποδοσφαιριστή Ρόμπι Κιν. Ο πατέρας του ήταν νοσοκόμος και η μητέρα του βιβλιοθηκονόμος. Για ένα διάστημα εργάστηκε στην εφορία, όμως στα τέλη της δεκαετίας του 70΄ άρχισε να εμφανίζεται με διάφορα συγκροτήματα.

Οι Nosebleeds ήταν το συγκρότημα στο οποίο συμμετείχε πριν απόν τους Smiths που δημιουργήθηκαν το 1982 , με τη συμμετοχή του κιθαρίστα Τζόνυ Μαρ, του ντράμερ Μάικ Τζόις και του μπασίστα Άντι Ρουρκ. Ο Μόρισεϊ έγραφε τους στίχους και ο Μαρ τους έντυνε με ευρηματικές μελωδίες.

Ο Μόρισεϊ προκαλούσε με τη σκηνική του παρουσία. Φορούσε μια γιρλάντα από γλαδιόλες προς τιμήν του Όσκαρ Γουάιλντ, ένα ακουστικό βαρηκοΐας προς τιμήν του Εγγλέζου τραγουδοποιού Τζόνυ Ρέι, ενώ είχε ένα κούρεμα που παρέπεμπε στον ροκά Μπίλι Φέρι. Λίγοι τόλμησαν να εισάγουν τη gay κουλτούρα στη ροκ όσο ο Μόρισέϊ. Έβγαζαν τραγούδια τακτικά, τα οποία παιζόταν διαρκώς στα ραδιόφωνα που συμπαθούσαν την εναλλακτική σκηνή. Ποτέ όμως δεν έγιναν το κυρίαρχο μουσικό ρεύμα στην Αγγλία, τουλάχιστον όσο ήταν μαζί. Κορυφαίο θεωρείται το άλμπουμ «The Queen Is Dead» (1985) με επιτυχίες όπως το “Bigmouth strikes again”. Η απήχηση των Smiths στη μουσική φάνηκε όταν διαλύθηκαν, καθώς σχεδόν όλα τα σημαντικά συγκροτήματα της εναλλακτικής ροκ που ακολούθησαν, είχαν ξεκάθαρες επιρροές από τη μπάντα του Μόρισέϊ και του Μαρ.

Προσωπική διαδρομή

Το 1986 οι Smiths βρίσκονταν ήδη στα πρόθυρα διάλυσης, καθώς ο Ρουρκ είχε απολυθεί. Διαλύθηκαν στα μέσα του 1987 και λίγους μήνες μετά ο Μόρισέϊ κυκλοφόρησε το πρώτο ατομικό του άλμπουμ με τίτλο, «Viva Hate» και στη συνέχεια έβγαλε διάφορα σινγκλς. Το 1992 ο Μόρισέί κυκλοφόρησε το «With Your Arsenal» και εδραίωσε τη συνεργασία του με τους κιθαρίστες Άλεν Γουάιτ και Μποζ Μπούρερ και παραγωγό τον πρώην κιθαρίστα του Ντέιβιντ Μπάουι, Μικ Ρόνσον και τη διασκευή της επιτυχίας του, «I Know It’s Gonna Happen Someday».

Το 1995 κυκλοφόρησε τον δίσκο «Southpaw Grammar» με κάποια τραγούδια που ξεπερνούσαν σε διάρκεια τα 10 λεπτά. Το 1997, οπότε μεσουρανούσε στην Αγγλία η σκηνή της βρετανικής ποπ, έβγαλε το άλμπουμ «Maladjusted» που δεν σημείωσε μεγάλη επιτυχία και δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο Μόρισέϊ ήταν ξεπερασμένος, κάτι σαν κειμήλιο....

Την ίδια περίοδο είχε εμπλακεί μαζί με τον Μαρ σε δικαστική διαμάχη με τους Ρουρκ και Τζόις από τους Smiths για την άνιση κατανομή των χρημάτων από τις πωλήσεις των δίσκων του συγκροτήματος. Για επτά χρόνια ο Μόρισέϊ δεν έβγαλε δίσκο, αλλά έκανε περιοδείες που είχαν μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό. Ο δίσκος «You Are the Quarry» το 2004 σηματοδοτεί μια επιστροφή στο δικό του αυθεντικό ύφος. Άλλοι δύο δίσκοι κυκλοφόρησαν το 2006, το «Ringleader of the Tormentors» και το 2009, το «Years of Refusal». Πολλοί θαυμαστές επιθυμούν διακαώς μια επανένωση των Smiths, αλλά ο εκκεντρικός Μόρισέϊ έχει απορρίψει αυτό το ενδεχόμενο με τον δικό του ευθύ και ξεκάθαρο τρόπο από το 2006. Τότε δήλωσε στο περιοδικό «Uncut», ότι καλύτερα να έτρωγε τους όρχεις του παρά να συμμετείχε στην επανένωση των Smiths. Στις 5 Δεκεμβρίου θα δώσει συναυλία στην Αθήνα για να παρουσιάσει το άλμπουμ, “World Peace Is None Of Your Bussiness”.