Η αλήθεια είναι ότι μια εντελώς διαφορετική εικόνα μπορεί να σχηματίσει κανείς βλέποντας φωτoγραφίες από κάποιον τρίτο, κάποιον παρατηρητή που έχει καταγράψει τη ζωή τους και αλλιώς από εικόνες που έχουν βγάλει οι ίδιοι οι άνθρωποι που βιώνουν αυτή τη δύσκολη κατάσταση. 

 

Αυτό σκέφθηκε και ο διευθυντής ενός κέντρου υποστήριξης των αστέγων στην Νέα Υόρκη, ο Τζέισον Στόρμπακεν, που είχε κουραστεί από την εικόνα των μέσων μαζικής ενημέρωσης για τους άστεγους και θέλησε να τους δώσει την ευκαιρία να δείξουν στον κόσμο εικόνες που θα ήθελαν να δουν οι άνθρωποι που τους προσπερνούν στο δρόμο.

Τούς έδωσε φωτογραφικές κάμερες μιας χρήσης και το αποτέλεσμα είναι μια σειρά φωτογραφιών που θα εκτεθούν σε διαφορετικά μέρη της Νέας Υόρκης με τον τίτλο «Μέσα από τον φακό μου».

 

Ρόμπερτ Πέρι :«Η σκυλίτσα Παμ είναι η μόνη που είναι χαρούμενη όταν με βλέπει»

Ρόμπερτ Πέρι: «Αυτή η σύνθεση μου θυμίζει την μητέρα μου που με άφησε όταν ήμουν δυο χρόνων . Μια γυναικεία γάμπα και μια μεγάλη μουντζούρα»

Ρόμπερτ Πέρι:«Είμαι στο δρόμο από τα 12 μου και τώρα είμαι 57. Αυτό το κρεββάτι είναι ωραίο σαν όνειρο»

Σον Κόλινς:« Έρχομαι στον ιππόδρομο όταν είναι κλειστός για να μπορώ να βλέπω τα αεροπλάνα να απογειώνονται και να μου θυμίζουν πόσο ωραία είναι τα ταξίδια»

Σον Κόλινς:« Μια μπάντα έπαιζε ένα κομμάτι του Μπόμπ Μάρλει και ένας πατέρας χόρευε με την κόρη του. Μου έδωσαν μεγάλη χαρά»

Λόρι Νίξον:« Αυτός είναι ο Μάικ. Εδώ και 20 χρόνια με φιλοξενεί κάποιες φορές για να κοιμηθώ και να πλυθώ»

Φράνκ Οκουέντο:«Αυτό είναι το κεντρικό κρατητήριο. Μου θυμίζει πάντα να βρίσκομαι μακριά από μπελάδες»

Φράνκ Οκουέντο:«Αυτό είναι το λεωφορείο που πάει τους τζογαδόρους στην Ατλαντικ Σιτι.  Κάποιες φορές ανεβαίνω για να κοιμηθώ»

Ντένις Μπράουν:«Εδώ μου επιτρέπουν να αφήσω τα υπάρχοντα μου. Μερικές φόρες τα κρύβω, για να κινούμαι ελεύθερα»

Κλίβελαντ Γκίμπς:« Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαι περίεργος γιατί είμαι άστεγος. Με αυτή την φωτογραφία τους επιστρέφω το χαρακτηρισμό»