Είναι οι μέρες εκείνες του χειμώνα, συνήθως του Γενάρη, οπότε υπάρχει καλός καιρός και έντονη ηλιοφάνεια.

 

Βρισκόμαστε στο μέσο του χειμώνα και σίγουρα κάπου θα έχει πάρει το αφτί σας να μιλούν για τις Αλκυονίδες Μέρες. Είναι λέει κάποιες μέρες του χειμώνα, οπότε υπάρχει καλός καιρός και έντονη ηλιοφάνεια. Ακόμα και όταν βρέχει συνέχεια, όπως φέτος που η βροχόπτωση είναι ικανοποιητική, κάποιες μέρες του Γενάρη οι θάλασσες καταλαγιάζουν και ο καιρός καλυτερεύει. Υπάρχει, φυσικά, μια μετεωρολογική εξήγηση, με την εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων Νότιας και Βόρειας Ευρώπης. Υπάρχει, όμως, και ο αρχαίος ελληνικός μύθος ο οποίος είναι λιγάκι πιο ελκυστικός, ενώ έχει και τη βιοποικιλότητα ως πρωταγωνιστή.

 

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Αίολος είχε μια κόρη, την Αλκυόνη, η οποία ζούσε παρέα με το σύζυγό της Κήυκα σε μια παραλιακή έπαυλη. Το ζευγάρι ήταν τόσο ευτυχισμένο και ερωτευμένο, που έλεγαν ο ένας τον άλλο Δία και Ήρα. Ακούει, λοιπόν, η Ήρα ότι κάποιος τους κλέβει τα «copyrights» και ξεκινά την κρεβατομουρμούρα… Έπειτα από πολύ «πουρ, πουρ» ο Δίας τα παίρνει και για να τιμωρήσει το υβριστικό ζευγάρι, μετάτρεψε τον Κήυκα σε όρνεο. Με το που ξυπνά η Αλκυόνη και δεν βρίσκει τον αγαπητικό της, ξεκίνησε να τρέχει στην παραλία και να κλαίει απαρηγόρητα. Ο Δίας στο τέλος λυπήθηκε να τη βλέπει έτσι και τη μεταμόρφωσε στο πουλί Αλκυόνη, για να μπορεί να πετάξει μπας και πετύχει κάπου το σύζυγο. Η κατάρα της τώρα όμως ήταν να γεννά τα αβγά στο καταχείμωνο και τα μανιασμένα κύματα να της τα σπάζουν πάνω στα βράχια. Κλάμα και πάλι η Αλκυόνη για τα σπασμένα αβγά. Ο Δίας, που τελικά είχε και τις ευαισθησίες του, διέταξε τα κύματα να ηρεμούν για 15 ημέρες μέσα στο Γενάρη έτσι ώστε να μπορεί να κλωσά τα αβγά της με ασφάλεια.

 

Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία των Αλκυονίδων ημερών. Η Αλκυόνη είναι ένα πανέμορφο πουλί και είναι «μάνα» στο ψάρεμα, αφού χρησιμοποιεί το ράμφος της σαν καμάκι για να βουτά και να πιάνει ψαράκια.

Μπορούμε να τη συναντήσουμε σε παραλιακές περιοχές, να κάθεται πάνω σε βράχια και να πετά πάνω-κάτω ψάχνοντας για τροφή. Η αλήθεια είναι ότι τα αβγά της τα γεννά την άνοιξη και όχι το χειμώνα, όπως λέει ο μύθος, και ποτέ στην Κύπρο. Είναι ένα από τα πουλιά που επισκέπτονται το νησί μας είτε για να ξεχειμωνιάσουν είτε σαν σταθμό κατά τη διάρκεια του μεταναστευτικού τους ταξιδιού. Αυτή την περίοδο εκτός από την Αλκυόνη επισκέπτονται το νησί μας δεκάδες άλλα μεταναστευτικά πουλιά για τον ίδιο λόγο. Ειδικά οι υγρότοποί μας φιλοξενούν πάρα πολλά είδη, που εκτός από πανέμορφη εικόνα αποτελούν και ένα ανεκμετάλλευτο πόλο έλξης για τη μερίδα των τουριστών που ασχολούνται με την πτηνοπαρατήρηση. Και πιστέψτε με, οι πτηνοπαρατηρητές δεν είναι λίγοι και συνήθως έχουν και την οικονομική άνεση να ξοδέψουν και το κατιτί τους!

 

Οι Αλκυονίδες μέρες κρύβουν και άλλες αλληγορίες. Συμβολίζουν επίσης και την αισιοδοξία. Ακόμα και σε περιόδους που όλα είναι μαύρα και μοιάζουν με βαρυχειμωνιά, η ελπίδα για καλό καιρό δεν πρέπει να χάνεται. Ίσως το φυσικό μας περιβάλλον να είναι μια επιπλέον παράμετρος που πρέπει να προστατέψουμε και να αναδείξουμε, ώστε να βοηθηθούμε και να εξέλθουμε αειφορικά από την κρίση. Συν Αθήνα και χείρα κίνει, όμως, ε!

 

Το εν λόγω άρθρο δημοσιεύτηκε στην CITY Free Press τον Ιανουάριο του 2014, στο πλαίσιο του προγράμματος Bioforlife, LIFE+ Project.