Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με χρονική σειρά.
Έτος 1998: στην περιοχή του Κολοράντο στις Η.Π.Α. ο νεαρός Matthew Shepard πεθαίνει όταν ξυλοκοπείται και κακοποιείται μέχρι θανάτου από συμφοιτητές τους. Ο λόγος; Ήταν ομοφυλόφιλος.
Έτος 2012: 14χρονος Ιταλός μαθητής αυτοκτονεί λόγω bullying που υπόκειται στο σχολικό του χώρο, με καθηγητές και διευθυντές να νίπτουν τας χείρας τους. Ο λόγος; Ήταν ομοφυλόφιλος.
Έτος 2013: 15χρονος Ιταλός μαθητής αυτοκτονεί στη Ρώμη λόγω του ότι δεν μπορεί να είναι κοινωνικά αποδεκτός είτε στην οικογένεια του είτε στο κοινωνικό του περιβάλλον. Ο λόγος; Ήταν ομοφυλόφιλος.
Έτος 2014: 12χρονος Αμερικάνος μαθητής αυτοκτονεί λόγω του ότι τα άλλα παιδιά τον χλεύαζαν που ήταν το μόνο αγόρι σε ομάδα Cheerleading. Ο λόγος; Ήταν ομοφυλόφιλος.
Έτος 2015: Ελλάδα. Ο κόσμος σοκάρεται επειδή στην ελληνική κοινωνία που κάποιοι «άντρες» εκφόβιζαν μαθητή της Γαλακτοκομικής σχολής οδηγώντας τον κι αυτόν στο θάνατο. Ο λόγος; Ήταν ομοφυλόφιλος.
Μετά το θάνατο του Matthew Shepard στην Αμερική ξεκίνησε ένα κίνημα για εφαρμογή anti-bullying νομοθετικού πλαισίου. Εν έτει 2015 η Αμερική έχει νομοθετικό πλαίσιο για θέματα bullying. Το ίδιο και χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, Σκανδιναβία κτλ.
Μετά τα κρούσματα παιδιών που αυτοκτονούν στην Ιταλία ένα παρόμοιο κίνημα δραστηριοποιήθηκε. Ωστόσο, ως μεσογειακή χώρα, βαθιά θρησκευόμενη, η Ιταλία αρνείται ακόμα να εφαρμόσει το εν λόγω νομικό πλαίσιο.
Εν έτει 2015 η Ελλάδα η οποία σοκάρεται βρίσκεται στα ίδια μήκη κύματος με την Ιταλία. Όταν ο μέσος Έλληνας χλευάζει και δεν αποδέχεται κοινωνικά το οτιδήποτε διαφορετικό -είτε είναι ομοφυλόφιλος, είτε κίτρινος, είτε αλλόθρησκος- τότε πως περιμένετε τον Νόμο να εκσυγχρονιστεί, να διαφοροποιηθεί, αλλά και ν’ αλλάξει προς το καλύτερο; Να κατανοήσει επιτέλους ότι ο πλανήτης τούτος έχει ανθρώπους με διαφορετικό χρώμα, θρησκεία, σεξουαλικό προσανατολισμό κ.α. Εν έτη 2015 σοκαρόμαστε κατά διαστήματα με ρατσιστικές συμπεριφορές όπως με την περίπτωση του Βαγγέλη. Είμαστε όμως συνυπεύθυνοι και συνεργοί σε ότι έγινε ακόμα κι αν λέμε «Κρίμα». Μην ξεχνιόμαστε πως κι ο Πόντιος Πιλάτος συνεργός ήταν.
Εν έτει 2015, στην Κύπρο δεν υπάρχει ο όρος εκφοβισμός ή bullying σε καμιά νομοθεσία. Δεν υπάρχει καταγραμμένο λες και δεν υφίστασται γενικά. Πρέπει τελικά να αυτοκτονήσει ή να σκοτωθεί κάποιος για να ευαισθητοποιηθούμε κι εμείς;
Οι νόμοι είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας, της χώρας και των ανθρώπων της. Λένε πολλά για το ποιον και το παρών μας. Μήπως τελικά πρέπει να φτάσουμε στα άκρα για να υπάρξει ηθική και κοινωνική αποκατάσταση;
Εν έτει 2015, στην Κύπρο οι εκκλησιαζόμενοι πιστοί, ο απλός λαός που θα πάει στην εκκλησία θα ακούσει τον Μητροπολίτη ή τον Αρχιεπίσκοπο να χλευάζει, να μηδενίζει και να αφορίζει ομοφυλόφιλους. Πώς λοιπόν να τους κατηγορήσεις μετά για bullying;
Εν έτει 2015 στην Κύπρο οι καθηγητές θα προσπερνούν την ομοφυλοφιλία σαν μην υπάρχουσα, διδάσκοντάς στους μαθητές τους ότι ο Καβάφης ήταν απλά άγαμος. Πώς λοιπόν να τους κατηγορήσεις μετά για bullying;
Εν έτει 2015 στην Κύπρο μας, στην Ελλάδα μας, φτάνουμε στα άκρα για να εμπεδώσουμε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Φτάνουμε στα άκρα για να ξεκινήσουμε διαδικασίες και να φύγουμε από πάνω μας τη ταμπέλα του ρατσιστή.
Στις κοινωνίες μας δεν σε ενδιαφέρει τι γίνεται εκτός κι αν αφορά το δικό σου το παιδί. Πρόσεξε λοιπόν μην είναι το παιδί σου στη θέση όλων αυτών κι εσύ στη θέση του ηθικού αυτουργού.
Προσέξτε άνθρωποι και βρείτε για λίγο την ανθρωπιά σας. Όλοι είμαστε ίσοι ενώπιων του Θεού και κανένας λιγότερο άνθρωπος. Το διαφορετικό είναι μέρος ετούτου του κόσμου και το «παράφυση» όπως λένε πολλοί για κάποιους είναι ο εαυτός τους.
Εν έτη 2015, κακοποιούμε και σκοτώνουμε οι ίδιοι τα παιδιά μας, ενώ μετά κλαίμε για το κατάντημα μας.
Αντωνία Φράγκου
