Στο σκίτσο, απεικονίζεται ένας Έλληνας, ο οποίος βρίσκεται σε μια έρημο, όπου δεν βρίσκει σημάδια ζωής.

Κι όμως, επαρκώς σκεπασμένοι και προστατευμένοι, οι Ευρωπαίοι που ανήκουν στην Ευρωζώνη δεν δείχνουν να ανησυχούν για την αγριότητα του τοπίου.

Φαίνεται σαν να κάθονται σε μια τεράστια λεκάνη και από πάνω τους κρέμεται το καζανάκι της Ευρωζώνης για να τους δροσίσει ανά πάσα στιγμή.

Αρκετά μακριά τους, μόνος, αποστεωμένος, ο Έλληνας, δεν αντέχει ούτε να περπατήσει και τείνει προς τους πρώην εταίρους του μια κούπα ζητώντας του να του την γεμίσουν με νερό.

Στο μεταξύ, όμως, πεθαίνει από δίψα.