Μια δύσκολα πρσβάσιμη χώρα, με πολλούς περιορισμούς και απαγορεύσεις -το να καταφέρεις να απαθανατίσεις την πραγματική ζωή των κατοίκων εκεί στην καθημερινότητα τους, αποτελεί επίτευγμα.

Αυτό κατάφερε ο Πολωνός ερασιτέχνης φωτογράφος Μίχαλ Χουνίεβιτς ξεπερνώντας τη λογοκρισία του καθεστώτος, τροποποιώντας το λογισμικό της κάμερας του, ώστε η επιλογή «διαγραφή» να μην σβήνει τις φωτογραφίες αλλά να «προχωράει στην επόμενη».

Πρόκειται για φωτογραφίες που κατάφερε να τραβήξει είτε από το παράθυρο του τρένου που τον μετέφερε από την Κίνα στην πρωτεύουσα Πιονγιάνγκ, είτε από το παράθυρο του μικρού λεωφορείου με το οποίο γίνονταν οι εκδρομές.

Κάποιες φορές αυτό συνέβαινε και εν γνώσει των ξεναγών και μελών των δυνάμεων ασφαλείας της Βόρειας Κορέας, που συνοδεύουν τους τουρίστες σε κάθε τους βήμα. Παράλληλα κατάφερε να ανακτήσει και κάποιες από τις φωτογραφίες ενός συνταξιδιώτη του, που είχε υποχρεωθεί από τις αρχές να τις σβήσει.











Φτώχεια και κομμουνιστική αρχιτεκτονική

Ανάμεσα στις πιο ξεχωριστές απαγορευμένες φωτογραφίες, είναι αυτές που καταγράφουν όσα το καθεστώς επιχειρεί επιμελώς να κρύψει από τον έξω κόσμο, με κυριότερο την γενικευμένη φτώχεια:

Δρόμοι όπου η άσφαλτος διακόπτεται ξαφνικά, γέφυρες που έχουν χρόνια να συντηρηθούν, άνθρωποι που πλένουν τα ρούχα τους στο ποτάμι και περαστικοί με εμφανή τα σημάδια του υποσιτισμού.

Ο φωτογραφικός σταθμός εστιάζει στην αρχιτεκτονική των κτιρίων που θυμίζουν έντονα τη σοβιετική περίοδο στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης.

Σκηνοθετημένη παράσταση

Στο ημερολόγιό του, ο Μίχαλ Χουνίεβιτς αναφέρεται σε περιστατικά που θυμίζουν θέατρο του παραλόγου: Από το ασανσέρ του ξενοδοχείο, όπου δεν υπήρχε κουμπί για τον πέμπτο όροφο, μέχρι τους οδηγούς που περνούσαν τους τουρίστες αρκετές φορές από το ίδιο σημείο για να επιδείξουν με περηφάνια ένα συγκεκριμένο μνημείο, τα πάντα μοιάζουν σκηνοθετημένα. Ακόμα και η δικαιολογία ότι δεν επιτρέπεται η κυκλοφορία των τουριστών χωρίς συνοδεία, «γιατί δεν έχετε διαβατήρια αφού σας τα έχουμε κατάσχει», συμπληρώνει το σκηνικό.



Το πιο σουρεαλιστικό σκηνικό, όμως συνέβη στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Πιονγιάνγκ, Όταν έφτασε το γκρουπ των τουριστών, ο χώρος γέμισε ξαφνικά από πλήθος καλοντυμένων γιάπηδων.

«Περνάμε από στρατιωτική βάση, κοιμηθείτε…».

Ο ερασιτέχνης Πολωνός φωτογράφος παραχώρησε συνέντευξη στο euronews, μεταφέροντας πολλές λεπτομέρειες από όσα έζησε στο διάστημα της παραμονής του στην Βόρεια Κορέα. «Όταν το τρένο έφτασε στα σύνορα περάσαμε δυο – τρεις ώρες στον έλεγχο. Ψάχνουν για οτιδήποτε παραπέμπει στην Νότια Κορέα, για πορνογραφικό υλικό, για τουριστικούς οδηγούς, ή συσκευές GPS. Στην Πιονγιάνγκ σε παραλαμβάνουν ξεναγοί που είναι διαρκώς μαζί σου και σε αφήνουν έξω από την πόρτα του δωματίου σου στο ξενοδοχείο. Αυτοί σε ξυπνάνε και αυτοί σου λένε πότε να κοιμηθείς. Ακόμα θυμάμαι τη στιγμή, που μέσα στο λεωφορείο ένας ξεναγός μας είπε: “τώρα περνάμε από στρατικοποιημένη ζώνη και οι φωτογραφίες απαγορεύονται, γι΄ αυτό κοιμηθείτε όλοι!” Είχε περάσει μόλις μια ώρα από τη στιγμή που μας ξύπνησε».



«…Όμως το πιο σοκαριστικό από όλα ήταν ότι άρχισα να συνειδητοποιώ ότι σταδιακά προσαρμοζόμουν στις διαταγές των ξεναγών για να μην τους δυσαρεστήσω. Παρότι δεν πιστεύω λέξη από όσα έλεγαν, είχα υποστεί πλύση εγκεφάλου και είχα γίνει πρόβατο που απλά ακολουθούσε εντολές. Στη Βόρεια Κορέα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα από ότι περίμενα. Δεν είδα βέβαια νεκρούς, άστεγους, βία ή στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είδα όμως φτωχούς ανθρώπους με θλιμμένα πρόσωπα που απέφευγαν ακόμα και να διασταυρώσουν το βλέμμα τους μαζί σου. Εμείς βλέπαμε μια παράσταση στην οποία συμμετείχαμε. Όποιος ταξιδεύει στην Βόρεια Κορέα συμμετέχει σε αυτό το μεγάλο ψέμα».