Θα πάω.

Θα πάω, όχι γιατί η μια η ψήφος η δική μου θα κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε 542.915 ψηφοφόρους, αλλά γιατί ελπίζω ότι οι περισσότεροι από όσους απαντούσαν στις δημοσκοπήσεις ότι δεν θα ψηφίσουν (ποσοστό 18%) ή δήλωναν αναποφάσιστοι (13%), θα τολμήσουν τελικά να κάνουν τη μικρή τους επανάσταση.

Δεν είναι δυνατόν να σφυρίζουμε αδιάφορα όταν οι άνθρωποι που νομοθετούν και στην ουσία καθορίζουν την ποιότητα της ζωής μας, την καθημερινότητά μας και το μέλλον των παιδιών μας, είναι αυτοί που όντας μέσα στη βουλή αποκαλούν φωνακτά «βλάκα» τον δίπλα τους και αναφωνούν «τη ράτσα σου», αυτοί που χώνουν κινητά κάτω από φούστες συναδέλφων τους, αυτοί που παρανομούν στους δρόμους, που τρώνε απαγορευμένα για να προκαλέσουν, που είναι χωμένοι σε σκάνδαλα, αυτοί που το μόνο που τους νοιάζει είναι να εξασφαλίσουν ένα παχυλό μισθό και παράλληλα να «κανονίσουν» όλους όσοι τους ψήφισαν.

Όλοι ξέρουμε ποιοι είναι. Όλοι αναγνωρίζουμε τα λαμόγια ανάμεσα στους 56... Και μην φανταστείς πως στις εκλογές του 2011 «βγήκαν» με πολλές ψήφους. Με 6-7 χιλιάδες σταυρούς, το κάθε λαμόγιο μπορεί να εξασφαλίσει θέση στη βουλή.

Σκέψου πόσο διαφορετικό θα μπορούσε να ήταν το αποτέλεσμα αν, τότε, το 2011, και πάλι δεν επιλέγαμε να απέχουμε -1 στους 5 δεν πήγε να ψηφίσει, το ακριβές ποσοστό της αποχής ήταν στο 21,3%, ενώ μαζί με τα άκυρα και τα λευκά το ποσοστό άγγιζε το 25%.

Όχι, δεν είναι όλοι «αχάπαροι», δεν είναι όλοι κομματόσκυλα, δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι, δεν σκέφτονται όλοι το βόλεμα το δικό τους και όσων τους ψήφισαν, όπως κάποιοι ψηφοφόροι συχνά λένε για να δικαιολογήσουν την αποχή τους από τις εκλογές. Ανάμεσα στους 500 που είναι στα ψηφοδέλτια, υπάρχουν και αξιόλογοι Άνθρωποι, άτομα που δεν είναι πολιτικοί με την έννοια του όρου όπως την κατάντησαν κάποιοι στην Κύπρο του σήμερα.

Έστω έναν μπορείς άνετα να βρεις να ψηφίσεις. Και μην κολλάς σε κόμματα και σε χρώματα. Προσωπικά, στις 4 τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ψήφισα 4 διαφορετικά κόμματα. Ή καλύτερα, ψήφισα ανθρώπους που ανήκαν σε διαφορετικές παρατάξεις. Στις βουλευτικές δε, ψηφίζω συνήθως μονοσταυρία. Αυτόν που θεωρώ ως άξιο να είναι εκεί, να με αντιπροσωπεύσει, να μας αντιπροσωπεύσει. Έστω έναν άνθρωπο. Άμα θες να βρεις, άμα το ψάξεις έστω λίγο, άμα σκεφτείς λογικά, έναν άνθρωπο σοβαρό και μετρημένο βρίσκεις άνετα να ψηφίσεις.

Εξάλλου, ένας άνθρωπος δεν είναι συνήθως που κάνει τη διαφορά;

Όχι, δεν πιστεύω πως το πρωί της 23^ης Μαΐου θα ξυπνήσουμε στην Κύπρο της αξιοκρατίας, της πρόνοιας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης. Σίγουρα, είμαστε πολύ μακριά ακόμα. Αν όμως στις 22 του μήνα ξυπνήσουμε και πάμε να ψηφίσουμε όλοι εμείς που δηλώνουμε πως θα απέχουμε ή ό,τι δεν αποφασίσαμε ακόμα αν θα ψηφίσουμε -σχεδόν 1 στους 3 ψηφοφόρους δηλαδή-, αν αποφασίσουμε να στηρίξουμε ανθρώπους στους οποίους πιστεύουμε και τους δώσουμε το δικαίωμα να εκλεγούν ανάμεσα στους 56, αφήνοντας ταυτόχρονα έξω τους ανάξιους που δεν τους νοιάζει για το συλλογικό καλό παρά μόνο ο εαυτός τους και το πάρε-δώσε με τους αυλικούς-συγγενείς τους, τότε θα κάνουμε το πρώτο μεγάλο βήμα για την αλλαγή.

Αν μη τι άλλο, θα βλέπουμε στην τηλεόραση ανθρώπους που θα μπορούν να μας εμπνεύσουν με τα λόγια τους και να μας παραδειγματίσουν με τις πράξεις τους. Και μέρα με τη μέρα, όλοι εμείς οι απογοητευμένοι με τη σαπίλα και την λαμογιά, θα αισθανόμαστε όλο και πιο όμορφα.

Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό, σκέψου όμως πόσο έντονα και ουσιαστικά θα ξεχωρίζουν ανάμεσα στους 56, ένας, 2 ή 5 βουλευτές που έχουν αγνές προθέσεις και μοναδικό στόχο να βοηθήσουν και να αντισταθμίσουν τη σαπίλα;

Η ιστορία μάς έχει διδάξει ό,τι, υπήρξαν ακόμα και περιπτώσεις που ένα άτομο ή μια μικρή ομάδα ανθρώπων έκαναν θαύματα, και ενέπνευσαν ολόκληρους λαούς, ολόκληρα έθνη, ολόκληρους πολιτισμούς…

Σίγουρα, ο καθένας από εμάς μπορεί να βρει έστω έναν σωστό άνθρωπο να ψηφίσει. Όχι, δεν είναι όλα μαύρα, το σύστημα μπορεί να αλλάξει (έστω σε βάθος χρόνου), αρκεί κι εμείς να πάψουμε να αδιαφορούμε.

 

Αν όλοι εμείς οι έντονα προβληματισμένοι και οι απογοητευμένοι επιλέξουμε να πάμε πίσω από το παραβάν και να ψηφίσουμε έστω έναν άνθρωπο που θεωρούμε ότι έχει δυνατότητες να προσφέρει για το συλλογικό καλό, σίγουρα το αποτέλεσμα δεν θα είναι αυτό που αναμένουμε, ή πιο σωστά, αυτό που αναμένουν.

Μην το προσπερνάς και μην το υποτιμάς. Αν εμείς, οι 1 στους 3 -οι της αποχής και οι αναποφάσιστοι- που δεν ψηφίζουμε για να... μας κανονίσουν ή από προσωπικό συμφέρον, τολμήσουμε τελικά να πάμε να ψηφίσουμε, σίγουρα τίποτα δεν θα 'ναι το ίδιο.