Απάτη η εκστρατεία συλλογής πωμάτων ή πράξη αλληλεγγύης;

Μια πράξη αγάπης και προσφοράς στους συνανθρώπους μας που έχουν κινητικά προβλήματα, γίνεται ‘στόχος’ για ακόμη μια φορά επαναφέροντας στο προσκήνιο την ανακύκλωση πλαστικών πωμάτων, για αγορά τροχοκαθισμάτων.

 


Article featured image
Article featured image

Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Παραπληγικών Κύπρου, με δύο δημόσιες αναρτήσεις του σε διάστημα μόλις μιας εβδομάδας, με έντονο ύφος καυτηριάζει τις παραδόσεις τροχοκαθισμάτων από φιλανθρωπικές οργανώσεις, τα οποία προήλθαν από την ανακύκλωση πλαστικών πωμάτων. 

«Επειδή συνεχίζουμε να βλέπουμε φωτογραφίες από 'φιλανθρωπικές παραδώσεις' τροχοκαθισμάτων και βοηθημάτων, τα οποία αγοράστηκαν από την ανακύκλωση πλαστικών πωμάτων να ενημερώσω ακόμα μια φορά, ότι στη χώρα μας αυτό δεν χρειάζεται. 

Κάθε άτομο με αναπηρία που χρειάζεται αναπηρικό τροχοκάθισμα, το παίρνει δωρεάν για τροχοκαθίσματα με κόστος μέχρι 2.800,00 ευρώ. Επίσης, όσοι χρειάζονται άλλα βοηθήματα, π.χ. βακτηρίες αγκώνα, μπαστούνι, rollator, κρεβάτια, στρώματα κ.α. επιχορηγούνται από άλλο σχέδιο και υπάρχει κατάλογος με ανώτατα ποσά χορηγίας ανά είδος. Το κράτος μας προνόησε για αυτά τα θέματα. Η αναπηρία δεν χρειάζεται φιλανθρωπία! Ευκαιρίες συμμετοχής χρειάζεται». 

Ο κύριος Λαμπριανίδης λίγες μέρες αργότερα, επανέλαβε τη σχετική ανάρτηση, αναφέροντας τα εξής:

«Αγαπητοί, έχει κάτι για το οποίο σε αυτή τη χώρα μπορείτε να είστε περήφανοι (ανάμεσα σε λίγα άλλα), όσοι χρειάζονται αναπηρικά τροχοκαθίσματα, τους τα πληρώνει το κράτος, τα πλαστικά πώματα δώστε τα για άλλους σκοπούς. η αναπηρία δεν χρειάζεται φιλανθρωπία, αλλά αξιοπρέπεια, αφού σε μεγάλο βαθμό είναι κοινωνική κατασκευή». 

Οι συγκεκριμένες αναρτήσεις, συγκέντρωσαν πολυποίκιλα σχόλια, τα οποία διχάζονταν στο αν όλη αυτή η εκστρατεία συγκέντρωσης πλαστικών πωμάτων, αποτελεί κίνηση αγάπης και αλληλεγγύης ή κίνηση λύπησης και οίκτου και αν τελικά όντως τα πώματα αγοράζουν τροχοκαθίσματα για αυτούς που τα έχουν ανάγκη. 

Επειδή ως CITY, είχαμε ασχοληθεί και στο παρελθόν με το ζήτημα της συλλογής πωμάτων και το κατά πόσο υπάρχει αντίκρισμα σε όλη αυτή την προσπάθεια, θελήσαμε να επικοινωνήσουμε και με την άλλη πλευρά, για να ακούσουμε και τη δική τους άποψη, για το συγκεκριμένο ζήτημα.  

Η κυρία Δέσπω Μαυρομιχάλη Νεοκλέους, Πρόεδρος και εμπνεύστρια του Συνδέσμου Στήριξης Ασθενών «Ευ-Ζω», εμφανίστηκε αρκετά ενοχλημένη με την τοποθέτηση του κ. Λαμπριανίδη, ενώ δεν έκρυψε τη δυσαρέσκεια της με τον «πόλεμο» όπως ανέφερε που δέχεται εδώ και δύο χρόνια, σχετικά με την προσπάθεια που κάνει ο Σύνδεσμος. 

«Διερωτώμαι γιατί πολεμούν τον καθαρό εθελοντισμό στην Κύπρο. Εμείς δεν λαμβάνουμε ούτε ένα σέντ από το κράτος. Αντίθετα, όλα μας τα έξοδα, τα καλύπτουμε από την τσέπη μας». 

Όπως ανέφερε η κ. Μαυρομιχάλη Νεοκλέους, ο «Ευ-Ζω» έχει παραδώσει στα δύο χρόνια λειτουργίας του πέραν των 130 τροχοκαθισμάτων σε ασθενείς με διάφορες παθήσεις που προκαλούν κινητικά προβλήματα και όλα με έσοδα από την ανακύκλωση πλαστικών πωμάτων. 

«Το κράτος καλύπτει συγκεκριμένες ομάδες, όπως οι παραπληγικοί, οι τετραπληγικοί και τα άτομα με 100% αναπηρία. Για παράδειγμα αν ένα άτομο έχει χάσει το ένα του πόδι  θεωρείται ανάπηρος κατά 50% και του χορηγείται μόνο το μισό κόστος για την αγορά τροχοκαθίσματος, ή αν ένα άτομο έχει για παράδειγμα μια άλλου τύπου ασθένεια, η οποία όμως δημιουργεί και κινητικά προβλήματα, δεν καλύπτεται από το κράτος. Εκεί βοηθάμε εμείς και βοηθάμε όποιον μας το ζητήσει και έχει ανάγκη».

Η Πρόεδρος του «Ευ-Ζω», αναφέρει μάλιστα πώς δεν ήταν λίγες οι φορές που παρέδωσαν τροχοκάθισμα και σε δικαιούχους κρατικής χορηγίας, μέχρι να παραλάβουν το δικό τους, και έπειτα να επιστρέψουν το τροχοκάθισμα στο σύνδεσμο.

«Εμείς ως ομάδα κινούμαστε με πολλή αγάπη γύρω από τον άνθρωπο και όχι γύρω από το σύστημα, Ίσως γι’ αυτό δεχόμαστε και αυτή την επίθεση». 

Η Δέσπω Μαυρομιχάλη Νεοκλέους μάλιστα, μας ενημέρωσε πώς πρόσφατα (πριν 6 μήνες) επελέγησαν από την A.O.L Global Hope in Action ως ο Σύνδεσμος που για φέτος θα έπαιρνε ένα κοντέινερ γεμάτο με ιατρικό εξοπλισμό, για να καλύψει τις ανάγκες της ανάγκες του Συνδέσμου. «Η αποστολή του κοντέινερ, αποτελεί ευλογία για εμάς, αφού μας λύνει τα χέρια και καλύπτει τις ανάγκες μας σε τροχοκαθίσματα και ιατρικό εξοπλισμό, τα οποία παραδίδουμε σε παγκύπρια βάση, σε όποιον τα χρειάζεται».


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ