Ένα ιδιαίτερο ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Μάριου Δημητρίου, ο οποίος πριν περίπου 30 χρόνια βρέθηκε στη Λεμεσό για να συναντήσει έναν άνθρωπο ο οποίος από επιλογή αποφάσισε να ζει απομονωμένος σε μια έκταση γης, ελάχιστα μακριά από τον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο.
«Μακριά από την παράνοια των μεγαλουπόλεων, το άγχος και τη βαβούρα, ο Νίκος Σαλώφ επέλεξε ένα περιβόλι, έβαλε μια σκηνή και πήρε λίγα ζώα μαζί και ένα άλογο και ζει ευτυχισμένος. Αποσύρθηκε από την οικογένειά του, τη γυναίκα και τρία του παιδιά. Χωρίς όμως να κόψει δεσμούς μαζί τους. Χωρίς να πάψει να τους αγαπά και να νοιάζεται.
Κοντεύει τα 50 και βγάζει το ψωμί του, πηγαίνοντας βόλτα τους τουρίστες με την άμαξά του – ένα όμορφα στολισμένο και βαμμένο μόνιππο που το σέρνει κάθε φορά κάποιο από τα τρία του άλογα. Η άμαξα γι’ αυτόν είναι εάν χόμπι, που δεν έχει ζημιά, σε αντίθεση με άλλα, που συνήθως αποτελούν σημαντική οικονομική επιβάρυνση. ‘Μου αρέσει να κάνω βόλτες με τα άλογα μου και στην αρχή έβγαινα περιπάτους με την άμαξα, απλώς για την ευχαρίστησή μου. Μόλις όμως μ’ έβλεπαν οι τουρίστες με φώναζαν κι έτσι σκέφτηκα να το κάνω επαγγελματικά’.
Ο Νίκος, παράλληλα βγάζει χρήματα και από κάποια πορτραίτα που ζωγραφίζει κατά παραγγελία. Όπως υποστηρίζει δεν είναι ούτε διανοούμενος, ούτε εκκεντρικός, αλλά πολύ πρακτικός. ‘Δημιούργησα τον χαρακτήρα μου από τα τόσα που είδα στη ζωή μου. Είδα ότι είναι μάταιο να είσαι πλεονέκτης. Το ίδιο μου κάνει είτε κρέας φάε είτε ένα κομμάτι ψωμί με τρεις ελιές. Αν με έχεις να κοιμάμαι στα πούπουλα και μετά με βάλει στο πάτωμα, σίγουρα δεν θα κλαίω το καλό μου το κρεβάτι.
Γεννήθηκε στη Λεμεσό, το 1938, από Ρώσο πατέρα και Ιταλίδα μητέρα. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι, με πολλοί ακίνητη περιουσία. Πριν έρθουν στην Κύπρο, κατοικούσαν στην Αίγυπτο, όπου ο πατέρας του κατέφυγε μετά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 στη Ρωσία και αφού πολέμησε -όντας ευγενής- εναντίον των μπολσεβίκων. 'Γεννήθηκα στη Λεμεσό και νιώθω Κυπραίος περισσότερο από τους Κυπραίους', τονίζει».
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ του «Περιοδικού» πιο κάτω: