Γράφει η Ψυχολόγος Στέλλα Μυριάνθους
Πολλοί γονείς αναρωτιούνται κατά πόσο θα πρέπει να ενισχύσουν τον μύθο του χαρούμενου γενειοφόρου που φέρνει δώρα στα παιδιά ντυμένος στα κόκκινα και τι θα απαντήσουν στις διάφορες ερωτήσεις των παιδιών γύρω από αυτό το θέμα.
Κάτω από αυτές τις ανησυχίες βρίσκεται μια ερώτηση: είναι καλό τα παιδιά να πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη; Θα έλεγα πως ναι, γιατί υπάρχει όφελος από τη γνωστική/νοητική και συναισθηματική εξέλιξη μέσα από αυτή τη διεργασία.
Το να πιστεύουν τα παιδιά σε μη υπαρκτά πρόσωπα, όπως ο Άγιος Βασίλης, είναι κάτι που τα βοηθά να εξασκήσουν τις επιχειρηματολογικές τους ικανότητες. Το να διερευνάς και να βάζεις ερωτήματα για το τι είναι εφικτό, πραγματικό και τι όχι είναι μέρος μιας φυσιολογικής νοητικής ανάπτυξης.
Οι νοητικές διεργασίες που υπάρχουν όταν τα παιδιά φαντάζονται εννέα ταράνδους να πετούν στον ουρανό, μεταφέροντας ένα βαρύ έλκηθρο με τον Άγιο Βασίλη κλπ, δεν είναι διαφορετικές από εκείνες που χρειάζονται για να ανακαλυφθεί η λύση για την τρύπα του όζοντος ή την θεραπεία μιας ασθένειας.
Ο προβληματισμός για το τι είναι εφικτό και τι όχι έβαλε τα θεμέλια για ανακαλύψεις όπως το αυτοκίνητο, το διαδίκτυο κ.α.
Όταν μας ρωτούν λοιπόν αν υπάρχει Άγιος Βασίλης, καλό είναι να τα βοηθήσουμε στην έρευνά τους απαντώντας για παράδειγμα «δεν ξέρω, δεν τον έχω δει ποτέ, εσύ τι νομίζεις;».
Η πίστη των παιδιών στον Άγιο Βασίλη τα βοηθά να εξασκήσουν τον επαγωγικό συλλογισμό και την χρήση τεκμηριωμένων στοιχείων.
Ίσως το μεγαλύτερο όφελος για τα παιδιά, πέρα από την ανάπτυξη της λογικής σκέψης και της συναισθηματικής ωριμότητας, βρίσκεται στην ίδια την ανακάλυψη πως ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει.
Αυτή η ανακάλυψη γίνεται σταδιακά, υπάρχει μια σχετικά μεγάλη περίοδος κατά την οποία τα παιδιά υποψιάζονται πως αυτό που πιστεύουν δεν είναι εφικτό. Κατά το τέλος αυτής της περιόδου, τα παιδιά μπορεί και να βιώσουν μια περίοδο κατά την οποία ψάχνουν για αποδεικτικά στοιχεία για να επιβεβαιώσουν τις υποψίες τους.
Όταν τα παιδιά αρχίσουν να αμφιβάλουν, γίνονται μεθοδικά στον τρόπο που σκέφτονται και δρουν, κάνοντας μέχρι και μικρά πειράματα για να βρουν την αλήθεια.
Στο τέλος, τα παιδιά ενδυναμώνονται από αυτή τους την ανακάλυψη μέσω της διαδικασίας αυτής και γίνονται μέρος του ενήλικου κόσμου, ίσως παίρνοντας και τον ρόλο να προστατεύσουν τον μύθο για αλλά παιδιά.
Όταν μας ρωτούν λοιπόν αν υπάρχει Άγιος Βασίλης, καλό είναι να τα βοηθήσουμε στην έρευνά τους απαντώντας για παράδειγμα «δεν ξέρω, δεν τον έχω δει ποτέ, εσύ τι νομίζεις;».
Φυσικά, θα πρέπει να τονίσουμε πως δεν πιστεύουν όλα τα παιδιά στον Άγιο Βασίλη, είτε γιατί το έχουν εκλογικεύσει πιο γρήγορα, είτε γιατί δεν το βιώνουν μέσα από την οικογένειά τους κλπ. Τα παιδιά αυτά δεν βρίσκονται σε καμία περίπτωση σε μειονεκτική θέση έναντι σε αυτά που πιστεύουν. Είναι κι αυτό φυσιολογικό και σίγουρα θα βρουν άλλα ερεθίσματα για να εξερευνήσουν το υπαρκτό.
